Είναι πραγματικά μια τραγωδία το ελληνικό πολιτικό σύστημα, ειδικά βεβαίως η κυβέρνηση που διαμορφώνει την ατζέντα. Προσέξτε: Την ίδια στιγμή που γίνεται παγκόσμιος σεισμός, χάθηκαν 2 τρισεκατομμύρια μέσα σε λίγες ώρες, η Lehman Brothers φαντάζει μικρή μπροστά στο Brexit, στην Ευρώπη γίνεται χαμός για το τι είδους Ένωση θα έχουμε, η Ελλάδα είναι σε παράλληλο κόσμο.
Αντί να ασχολούμαστε με το μέλλον της χώρας, αντί να συγκαλεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών ή να γίνεται μια προ ημερησίας διάταξης συνεδρίαση της Βουλής ή εν πάση περιπτώσει οι «ηγέτες» αυτής της χώρας να βρίσκουν ένα πεδίο συνεννόησης, προσέξετε τι συμβαίνει:
1.Η κυβέρνηση, αφού έκανε συναντήσεις ο Τσίπρας για τα μάτια του κόσμου, προχωρά στην κατάθεση στη Βουλή, του νομοσχεδίου για τον εκλογικό νόμο. Και βιάζεται μέσα στο κατακαλόκαιρο, αν και γνωρίζει ότι δεν θα έχει 200 βουλευτές, επομένως το σύστημα θα ισχύσει στις μεθεπόμενες εκλογές; Γιατί βιάζεται; Μα το αποκάλυψε ο Τσίπρας στον Κουτσούμπα: Για να λέει ότι έκανε κάτι «αριστερό» αφού όλα τα υπόλοιπα που έκανε επί 18 μήνες ήταν πολύ... δεξιά για να τα αντέξει.
2.Την ίδια στιγμή Μαξίμου και ΚΚΕ πιάστηκαν μαλλί με μαλλί για το τι είπαν κατ' ιδίαν Τσίπρας και Κουτσούμπας. Ο πρώτος δεν παραδέχεται τι είπε και ο δεύτερος «κάρφωσε» όσα ειπώθηκαν ανεπίσημα.
3.Η πλάκα γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν δούμε ότι ασχολούνται όλα τα κόμματα με τις ισπανικές εκλογές και το καθένα τις ερμηνεύει κατά το δοκούν. Η ΝΔ πανηγυρίζει για τον Ραχόι, λες και είναι σημάδι δεξιάς στροφής σε όλο τον πλανήτη, αγνοώντας βεβαίως ότι ο Ισπανός πρωθυπουργός μπορεί να κέρδισε αλλά δεν τον λες και επιτυχημένο, άσε που είναι βουτηγμένος στα σκάνδαλα. Η Γεννηματά από την άλλη πανηγυρίζει γιατί λέει νίκησαν οι Σοσιαλιστές ασχέτως αν ηττήθηκαν κατά κράτος από τους δεξιούς και παρ' ολίγον από τον κοτσιδάκια. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο αλλά σκεφτείτε τι θα έκανε αν έβγαινε ο Ιγκλέσιας. Βρε δεν κοιτάτε να δείτε τι θα κάνετε με την Ελλάδα και να τα αφήσετε τα υπόλοιπα για τους άλλους;
Μαλώνουνε για ήσσονος σημασία θέματα, μάλιστα, ένα χρόνο από την πιο ντροπιαστική απόφαση στη σύγχρονη οικονομική ιστορία της χώρας, τα capital controls. Ο Τσίπρας μας κατάντησε μπανανία που βεβαίως τώρα αποδεικνύεται σωτήριο μέτρο αφού με το Brexit δεν θα είχε μείνει τίποτε όρθιο.
Το πολιτικό σύστημα ομφαλοσκοπεί, κάνει ξανά τα ίδια λάθη ασχολούμενο με θέματα που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική οικονομία, τα σοβαρά προβλήματα του κόσμου, τις προκλήσεις και τους φόβους που υπάρχουν. Ενώ είναι ξανά σε κίνδυνο και η οικονομία και οι τράπεζες εμείς παίζουμε παιχνίδια με τον εκλογικό νόμο και τσακωνόμαστε σαν τα κοκόρια. Πώς να έχεις ελπίδα, επομένως, ότι μπορεί να αλλάξει κάτι; Πώς να εμπιστευστείς έναν πρωθυπουργό που πάει στο Παρίσι την Παρασκευή μαζί με τους άλλους «σοσιαλιστές» ηγέτες για να λύσουν αυτοί το πρόβλημα του Brexit; Και που στη συνέχεια θα λείψει καμιά εβδομάδα για ταξίδι στην Κίνα ενώ η χώρα θα καίγεται;
Σα να μη θέλει αυτή η χώρα να σωθεί. Λες και θέλει να σέρνεται και να ταλαιπωρεί τους πολίτες, ακόμη κι αυτούς που δεν φταίνε σε τίποτε.