Αν έχει καταφέρει ένα πράγμα η διαιώνιση της μνημονιακής πολιτικής μετά από έξι και πλέον χρόνια, πέραν προφανώς της βίαιης φτωχοποίησης μεγάλων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας, αυτό είναι η πλήρης υποβάθμιση του επιπέδου του δημόσιου διαλόγου. Κάτι τέτοιο φάνηκε άλλωστε ξεκάθαρα από το «θρησκευτικό φανατισμό» με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν (κι ακόμη αντιμετωπίζονται μέχρι κι από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ) όλοι όσοι έθεταν επί τάπητος ακόμη και το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν προκαλεί καμιά εντύπωση το γεγονός πως μια συγκέντρωση, χαμηλών εξαρχής προσδοκιών, όπως η αυριανή αντικυβερνητική συγκέντρωση (επονομαζόμενη #παραιτηθείτε, κατά το γνωστό πλέον hashtag) σηκώνει τέτοια πολιτική θύελλα.
Το κακέκτυπο των Αγανακτισμένων και το τέλμα της ΝΔ
Είναι κοινό μυστικό πως, σε ένα σημαντικό βαθμό, η εν λόγω κινητοποίηση υπήρξε προϊόν έμπνευσης ενός τμήματος του μέχρι πρότινος κυρίαρχου οικονομικού, πολιτικού και μιντιακού συστήματος, το οποίο έχει αναλάβει προνομιακά και την προώθηση της. Ας μην ξεχνάμε ότι μόλις προ ολίγων εβδομάδων κεντρικοί αρθρογράφοι του ΔΟΛ διερωτώνταν (έμπλεοι γνήσιας αγωνίας) «μα που χάθηκαν αυτοί οι Αγανακτισμένοι;». Ασχέτως αν οι ίδιοι κατηγορούσαν ως «αντιπολιτικό κι επικίνδυνο» το συγκεκριμένο κίνημα, όταν αυτό πριν από πέντε χρόνια κατέκλυζε (με εντονότατη την παρουσία της νεολαίας) τις μεγάλες πλατείες των μεγάλων πόλεων. Άσχετα από το γεγονός ότι καταλαβαίνουν πολύ καλά πως εκείνα τα συλλαλητήρια έρχονταν ως επιστέγασμα μιας σειράς αρκετά μαζικών κινητοποιήσεων, σε αντίθεση με την καρικατούρα που επιχειρούν να αναβιώσουν, η οποία πριμοδοτείται μέσα από τα tweets του Άδωνι Γεωργιάδη, του Ανδρέα Λοβέρδου και του Γρηγόρη Ψαριανού.
Την ίδια στιγμή βέβαια ενυπάρχουν αρκετές πολιτικές παραδοξότητες στο όλο σκηνικό. Κατά πρώτον, γιατί είναι δεδομένο πως η πριμοδότηση κινητοποιήσεων (ακόμη και με τα χαρακτηριστικά της αυριανής) έρχεται σε καταφανή και πλήρη αντίθεση με το DNA της ΝΔ, ιδιαίτερα δε της ηγετικής ομάδας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κατά δεύτερον, επειδή αρκετοί είναι εκείνοι που δεν έχουν πειστεί κατά πόσο, παρά τις περί του αντιθέτου μεγαλοστομίες, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θέλει πραγματικά την παραίτηση της κυβέρνησης Τσίπρα, από τη στιγμή μάλιστα που αντιλαμβάνεται ότι το επικείμενα μέτρα για τα εργασιακά δείχνουν ικανά να «ξεκλειδώσει» την κοινωνική αγανάκτηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ «φτιάχνει δίπολο» μέσω των #παραιτηθείτε
Από την άλλη, ερωτηματικά προκαλεί εκ πρώτης όψεως κι η αμήχανη αντίδραση εν γένει του ΣΥΡΙΖΑ. Υπό κανονικές συνθήκες κανείς στο κυβερνητικό στρατόπεδο δε θα ασχολείτο με μια τέτοια κινητοποίηση, όπως κανενός το αυτί δεν είχε ιδρώσει ιδιαίτερα, όταν πέρσι τέτοιο καιρό είχαν κάνει τις πρώτες συγκεντρώσεις οι «Μένουμε Ευρώπη».
Πλέον όμως η πικρή αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση «έχει τη φωλιά της πολύ λερωμένη». Έχοντας απολέσει κοινωνικές συμμαχίες, δείχνει να βαδίζει (όπως κι οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις) προς ένα προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο, τη στιγμή που ζει υπό το φόβο κάποιας μη διαχειρίσιμης «έκρηξης». Για να καλύψει λοιπόν όλα τα παραπάνω προχωρά σε μια σειρά από επικοινωνιακές ακροβασίες, μία από τις οποίες «πατάει» στη λεγόμενη «ταξική μεροληψία», τον ισχυρισμό δηλαδή πως τα μνημονιακά βάρη μοιράζονται πλέον ως επί το πλείστον προς όφελος των χαμηλότερων στρωμάτων. Υπό αυτό το πρίσμα, «βολεύει» το ΣΥΡΙΖΑ να διαφημίζει την αυριανή κινητοποίηση ως την πλέον αντιπροσωπευτική όσων βρίσκονται απέναντι στην κυβέρνηση Τσίπρα, μπας και δουλέψει το δίλημμα «ή είστε με μας ή με τον Βορίδη, τον Τζήμερο και τον Πορτοσάλτε».
Μόνο που και ο συγκεκριμένος επικοινωνιακός πόλεμος έρχεται να αποδείξει την απουσία ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου, σε μια χρονική συγκυρία, μάλιστα, που ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας δείχνει, επί ματαίω, να ζητάει από όλους του εμπλεκόμενους τουλάχιστον να σοβαρευτούν, έστω στοιχειωδώς.