Δεν έχει αναλυθεί σε έκταση ο πραγματικός λόγος για τον οποίο διεξάγει το δημοψήφισμα ο Κάμερον την ώρα που ασκεί προπαγάνδα υπέρ της παραμονής.
Στο χθεσινό άρθρο του «Τειρεσία» στην Voria.gr διατυπώνεται ευστόχως η άποψη, πως σε περίπτωση αποχώρησης της Βρετανίας, από την ΕΕ, ελλοχεύουν κίνδυνοι για την Ελλάδα. Το ενθαρρυντικό μήνυμα που εκπέμπει η Ε.Ε. ότι «ακόμα και αν φύγει η Βρετανία από την Ένωση, θα επιβιώσουμε», αποτελεί και προειδοποίηση για την Αθήνα, ότι ενδεχόμενη αποχώρηση της Ελλάδας, δεν θα προξενήσει μεγάλη ζημία στην Ένωση, από την στιγμή που αντέχει στην αποχώρηση της Βρετανίας. Οπότε, θα πρέπει να κρυφθούν τα νταούλια που έχει φυλαγμένα ο κύριος πρωθυπουργός. Αν πάλι, δεν συμβεί συμφώνως προς το αισιόδοξο για την Ε.Ε. σενάριο, καi υπάρξει ντόμινο αποχωρήσεων, με επακόλουθο την διάλυση της Ε.Ε., τότε φυσικά η Ελλάδα θα στερηθεί της όποιας βοήθειας για ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών.
Πέραν όμως αυτών, δεν έχει αναλυθεί σε έκταση ο πραγματικός λόγος για τον οποίο διεξάγει το δημοψήφισμα ο κ. Κάμερον, την ώρα που η Βρετανία βρίσκεται στην Ευρώπη, και ο ίδιος, όπως και το κόμμα του, ασκεί προπαγάνδα υπέρ της παραμονής. Αν ήταν εναντίον και υπέρ της αποχώρησης, η διεξαγωγή δημοψηφίσματος θα είχε λόγο. Τώρα όμως, το κίνητρό του είναι αδιευκρίνιστο. Λόγω του ότι η Βρετανία θεωρείτο πάντα ο Δούρειος Ίππος των ΗΠΑ στην Ευρώπη, αν η παρούσα αμερικανική κυβέρνηση ήθελε τη διάλυση της ΕΕ, που άλλωστε ήταν ο διακαής πόθος των ΗΠΑ, θα έπρεπε και ο Κάμερον να ταχθεί με το μέρος των υποστηρικτών του Brexit.
Τον ίδιο συλλογισμό είχα εκφράσει και με την επιθετική πολιτική των ΗΠΑ κατά της Γερμανίας, γράφοντας σ’ αυτήν την στήλη: «Θέλουν οι ΗΠΑ να καταστρέψουν την Γερμανία, ή να την χαμηλώσουν;» Βεβαίως, θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι αν οι εξωθεσμικοί αντίπαλοι της Ε.Ε. ήσαν βέβαιοι, πως με διάφορες μεθοδεύσεις το κλίμα θα ήταν σαφώς υπέρ της αποχώρησης, και η εκστρατεία του Κάμερον υπέρ της παραμονής δεν θα έφερνε την επιτυχία, πάλι δεν θα διακινδύνευαν να αποτύχουν λόγω της εμφάνισης ενός τυχαίου περιστατικού -του φόνου της Βρετανίδας βουλευτή-, που άλλαξε όλο το κλίμα (ακόμη και αν δεν είναι τυχαίο το περιστατικό αλλά μεθοδευμένο για να υποστηρίξει την παραμονή, τότε πάλι δεν εξηγείται το κίνητρο που ώθησε τον Κάμερον για διεξαγωγή δημοψηφίσματος).
Θα μπορούσε να υποστηριχτεί πως επρόκειτο για προεκλογική εξαγγελία, προκειμένου να εξασφαλιστούν ψήφοι από παραγωγικές τάξεις που υποστηρίζουν πως βλάπτονται τα συμφέροντά τους λόγω των περιορισμών που θέτει η ΕΕ στις δραστηριότητές τους, και εννοώ κυρίως την συντεχνία των αλιέων.
Για τα κοινοβουλευτικά ήθη, το κομματικό συμφέρον υπερισχύει του εθνικού, ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί μια «μαυρογυαλούρικη» μέθοδος. Έχουμε άλλωστε προηγούμενο στην Κύπρο παρόμοιας μεθόδευσης, με τον Κληρίδη να παραγγέλλει προεκλογικώς τους S-300, ως μη όφειλε, προκειμένου να υπερισχύσει των πολιτικών αντιπάλων του, που τον κατηγορούσαν για αδιαφορία επαρκούς εξοπλισμού της Κύπρου (και τα όσα συνέβησαν με τους S-300, είναι γνωστά).
Όμως, και σ’ αυτήν την περίπτωση, είχε την δυνατότητα ελιγμών ο Κάμερον -σιγά τώρα, που θα ήταν ο πρώτος πολιτικός που θα αθετούσε υπόσχεση- και δεν ήταν απαραίτητο να είναι η υπόσχεσή του για δημοψήφισμα τόσο σαφής.
Είναι ενδιαφέρουσα η άποψη του Βλαντιμίρ Πούτιν, που ναι μεν την εξέφρασε υπό μορφή ρητορικού ερωτήματος, αλλά ήταν σαφής: «Γιατί (ο Ντέιβιντ Κάμερον) διοργάνωσε αυτό το δημοψήφισμα; Για να εκβιάσει την Ευρώπη; Ή για να την τρομάξει; Ποιος είναι ο αντικειμενικός σκοπός αν ο ίδιος τάσσεται κατά της εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση», αναρωτήθηκε ο Ρώσος πρόεδρος.
Προσωπικώς, στην εκδοχή στην οποία κλίνω, είναι πως με το δημοψήφισμα η Βρετανία, και με δεδομένη την παραμονή της -πλην εάν συμβούν και άλλα τυχαία (με εισαγωγικά, ή όχι) γεγονότα-, θα απαιτήσει ιδιαίτερα προνόμια, επικαλούμενη το υψηλό ποσοστό εναντίωσης στην παραμονή. Ταυτοχρόνως, στέλνουν και ένα μήνυμα οι ΗΠΑ προς την Γερμανία, να περιορίσει τις φιλοδοξίες της περί ηγεμονικής κυριαρχίας, όχι μόνον στον ευρωπαϊκό χώρο, αλλά ευρύτερα, ιδίως μετά την δήλωση της Μέρκελ, πως θα έβλεπε ευχαρίστως μια Ευρώπη «από την Λισαβόνα, ως το Βλαδιβοστόκ».
Μακεδών