Όταν το 414 π.Χ. στην Αθήνα, κάποιοι ακρωτηρίασαν τις Ερμές κεφαλές , δηλαδή ακρωτηρίασαν τα πρόσωπα από τις τετράγωνες μαρμάρινες στήλες που στο πάνω μέρος τους είχαν την κεφαλή του Ερμή και ήταν στημένες στο πρόθυρο ιερών και ιδιωτικών κατοικιών, η πόλη όχι μόνο καταζητούσε τους δράστες, αλλά προκήρυξε και μεγάλες αμοιβές για την ανακάλυψή τους , θεωρώντας την πράξη αρχή συνωμοσίας κατά της ίδιας της Δημοκρατίας (Θουκιδίδης, ΣΤ, 27).
Στην σημερινή Αθήνα της παρακμής, ο ακρωτηριασμός των ορειχάλκινων κεφαλών των συγγραφέων Κώστα Ουράνη, Άγγελου Τερζάκη, Κωστή Μπαστιά, Γιώργου Θεοτοκά και Παντελή Χορν από την υπαίθρια γλυπτοθήκη του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα ούτε τους πολίτες, ούτε τις διωκτικές αρχές. Υπό αυτές τις συνθήκες ο Δήμαρχος κ. Καμίνης έκρινε ότι μόνη λύση, αφού δεν μπορούμε να προστατέψουμε τα μνημεία μας, είναι να τα αποσύρουμε: Ακολούθως, ο Δήμος Αθηναίων πρόκειται να απομακρύνει 49 γλυπτά που βρίσκονται σε επισφαλή σημεία.
Όπως ανακοινώθηκε, Θα αντικατασταθούν με αντίγραφα και τα πρωτότυπα θα μεταφερθούν σε χώρους προσβάσιμους στο κοινό, αλλά ασφαλείς.
Η πόλη των φιλοσόφων, των ποιητών, των ρητόρων, των αρχιτεκτόνων, των γλυπτών και των ζωγράφων δεν έχει πια χώρο για τον πολιτισμό. Μετά τα δάση και τα αηδόνια του Κολωνού και τα διάφανα νερά του Ιλισού, έφυγε και η τέχνη και δεν κατοικεί πια στην Αθήνα.