Μπροστά στα μάτια μας βυθίζεται μία
ολόκληρη χώρα στην εξαθλίωση και στο χάος, παρά το ότι είναι πάμπλουτη –
λόγω κακοδιαχείρισης εκ μέρους του κράτους, σε συνδυασμό με την πλήρη
εξάρτηση της οικονομίας της από το πετρέλαιο. Το αποτέλεσμα ήταν να μην παράγει τίποτα, ακριβώς επειδή ήταν πλούσια σε πετρέλαιο, οπότε να αναγκάζεται να εισάγει τα πάντα – κάτι που θυμίζει σε κάποιο βαθμό την Ελλάδα, το πετρέλαιο της οποίας είναι ο φυσικός και πολιτισμικός της πλούτος.
Σήμερα η Βενεζουέλα έχει ελλείψεις σε όλα τα προϊόντα που μπορεί να φαντασθεί κανείς – σε τρόφιμα, σε είδη υγιεινής, σε φάρμακα, ακόμη και σε ηλεκτρικό ρεύμα.
Σε ολόκληρη την επικράτεια της σχηματίζονται ατελείωτες ουρές ανθρώπων
μπροστά από τα καταστήματα, οι οποίοι περιμένουν πολλές ώρες με την
ελπίδα να αγοράσουν κάποια τρόφιμα, για να μην πεινάσουν οι οικογένειες
τους. Εάν δεν τα καταφέρουν, παρά τις ατελείωτες ώρες αναμονής, τότε
προκαλούνται αναταραχές – οι οποίες πολλές φορές είναι ανεξέλεγκτες.
Χωρίς να έχει μεσολαβήσει λοιπόν πόλεμος, κάποια απρόσμενη φυσική καταστροφή ή ένα τρομοκρατικό χτύπημα, η χώρα βιώνει μία εξαιρετικά επώδυνη εμπειρία – τα διδάγματα της οποίας, ειδικά για εμάς τους Έλληνες, είναι τα εξής:
(1) Στην περίπτωση της κατάρρευσης μίας οικονομίας, μπορεί πολύ γρήγορα να υπάρξει μεγάλη στενότητα σε προϊόντα πρώτης ανάγκης
– σημειώνοντας εδώ πως το 85% των επιχειρήσεων της Βενεζουέλας έχει
σταματήσει σε μεγάλο βαθμό την παραγωγή, ενώ ακόμη και η Coca Cola το
έκανε, επειδή υπάρχουν ελλείψεις στην προμήθεια της με ζάχαρη (πηγή).
(2) Πάνω από το 50% των μισθών των ανθρώπων διατίθενται για τη αγορά τροφίμων, επειδή γίνονται πάρα πολύ ακριβά – ενώ τα καταστήματα της χώρας πουλούν τα προϊόντα με δελτία, για να μην αγοράζουν οι πολίτες περισσότερα από όσα χρειάζονται.
(3) Όταν οι άνθρωποι πεινούν, τότε κλιμακώνεται η απελπισία,
ενώ οι απελπισμένοι αναζητούν με αγωνία διάφορους τρόπους για να
καταστείλουν την πείνα τους – όπου, σύμφωνα με τα ΜΜΕ της Βενεζουέλας,
δεν διατάζουν να τραφούν με κρέας σκύλου ή γάτας (πηγή).
(4) Οι ελλείψεις δεν περιορίζονται μόνο στα τρόφιμα αλλά, επίσης, στα είδη υγιεινής
– όπως είναι το χαρτί υγείας, οι οδοντόπαστες κοκ. Επί πλέον στα
φάρμακα, καθώς επίσης σε όλα όσα χρειάζονται τα νοσοκομεία για να
λειτουργήσουν – με αποτέλεσμα να πεθαίνουν μαζικά οι άρρωστοι, παρά τις
προσπάθειες του ιατρικού προσωπικού της χώρας.
(5) Όταν
καταρρέει συναλλαγματικά μία χώρα, λόγω του υπερπληθωρισμού (720% στη
Βενεζουέλα σήμερα), τότε αυξάνεται η σημασία των πολυτίμων μετάλλων
– όπως τεκμηριώνεται από την πώληση χρυσού αξίας 2,3 δις $ εκ μέρους
της κυβέρνησης της Βενεζουέλας, επειδή το νόμισμα της δεν γίνεται
αποδεκτό για διεθνείς συναλλαγές. Τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας
ήταν μόλις 12,1 δις $ το Δεκέμβρη, έχοντας μειωθεί κατά 50% μέσα σε ένα
μόλις έτος – ενώ συνεχίζουν να περιορίζοντα με ταχύτατο ρυθμό, οπότε
τελικά θα αναγκασθεί να ζητήσει τη βοήθεια του ΔΝΤ (με αποτέλεσμα να
καταστεί υποτελής των Η.Π.Α.).
(6) Σε περιόδους μεγάλων οικονομικών κρίσεων αυξάνεται ραγδαία η εγκληματικότητα – αφού μόνο στο πρώτο τρίμηνο του 2016 σημειώθηκαν 107 λεηλασίες καταστημάτων στη Βενεζουέλα, από μεγάλες ομάδες ανθρώπων (πηγή).
Θα μπορούσαν να υπάρξουν ανάλογες καταστάσεις στην Ελλάδα, εάν η κυβέρνηση μας συνεχίσει την ίδια αποτυχημένη τακτική; Λογικά φαίνεται αδύνατο, επειδή είναι μία χώρα της Ευρωζώνης –
παρά το ότι εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές προϊόντων
πρώτης ανάγκης. Εν τούτοις, δεν μπορεί ποτέ να είναι κανείς απολύτως
σίγουρος – αφού αυτού του είδους οι καταρρεύσεις συμβαίνουν ξαφνικά και
όταν δεν το περιμένει κανείς.