Ομολογούμε ότι τον όρο «nation branding» δεν τον γνωρίζαμε. Είναι λέει μια μέθοδος που εφηύρε ένας βρετανός ίματζ μέικερ, που βρήκε αναλογίες ανάμεσα στον τρόπο που μια εταιρία οικοδομεί την εικόνα των προϊόντων της (brand name) και στον τρόπο που ένα κράτος οικοδομεί τη δική του διεθνή εικόνα. Πλέον, ο εμπνευστής του όρου θεωρεί ότι καμιά εκστρατεία δημοσίων σχέσεων δεν μπορεί να διαμορφώσει εικόνα για μια χώρα, αν αυτή η εικόνα δε στηρίζεται στην ίδια την πραγματικότητα. Διότι οι πληροφορίες για την πραγματικότητα μιας χώρας κυκλοφορούν πλέον παντού και πολύ γρήγορα, μέσω κυρίως του Διαδικτύου.
Μπορεί ο Σάιμον Ανχολτ (έτσι ονομάζεται ο ίματζ μέικερ) να συστήνει πλέον άλλα πράγματα, όμως οι Τσιπραίοι είναι… παραδοσιακοί οπαδοί του «nation branding». Γι' αυτό και την περασμένη Τρίτη συγκάλεσαν σε πρώτη συνεδρίαση το Συμβούλιο Εθνικής Επικοινωνιακής Πολιτικής (ναι, έχουμε αποκτήσει και τέτοιο, για να επιβεβαιωθεί η παροιμία «τι του λείπει του ψωριάρη, φούντα με μαργαριτάρι»), όπου ο πρωθυπουργός εκφώνησε βαρυσήμαντη πολιτική ομιλία, παρουσιάζοντας οχτώ πρωτοβουλίες που σχεδιάζει να πάρει η κυβέρνηση για την άμεση βελτίωση της εικόνας της χώρας.
Παλιά τα έλυναν απλά αυτά τα ζητήματα. Με μια καμπάνια «Ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα». Οι Τσιπραίοι, όμως, θυμίζοντας το πρώιμο ΠΑΣΟΚ με τους νεολογισμούς του και τα άπειρα θεσμικά όργανα (για να βολευτούν όλα τα διψασμένα για χρήμα λαμόγια), ντύνουν με ιδεολογικό περίβλημα ακόμα και τη μακακία.
«Οφείλουμε να συντάξουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επικοινωνιακής πολιτικής, διότι αν δεν διαχειριστούμε εμείς την εικόνα της χώρας μας, κάποιος άλλος θα το κάνει για εμάς» είπε ο Τσίπρας, προκαλώντας επιφωνήματα θαυμασμού για τη μεγαλοφυή φράση που εκστόμισε. Με το ακροατήριο να κρέμεται από τα χείλη του συνέχισε: «Η φήμη και η εικόνα μιας χώρας αποτελούν ένα άυλο κεφάλαιο που επηρεάζει άμεσα τον τουρισμό, τις επενδύσεις, τις εξαγωγές, καθώς και κάθε άλλη πτυχή της οικονομικής και πολιτικής ζωής της ίδιας της χώρας και των κατοίκων της». Και κατέληξε: «Σε αυτή την ιστορική στιγμή έχουμε τη δυνατότητα να ξαναφτιάξουμε την εικόνα και τη φήμη της Ελλάδας και να προκαλέσουμε εκούσια ένα ντόμινο θετικών εξελίξεων».
Να μεταφράσουμε σε απλά ελληνικά: το κράτος θα κόψει κονδύλια και θα τα μοιράσει σε διάφορα λαμόγια (τα βλέπουμε ήδη να συνωστίζονται στους διαδρόμους των αρμόδιων υπουργείων) για να οργανώσουν διαφημιστικές καμπάνιες του τύπου «Ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα». Δε θ' απευθύνονται μόνο σε τουρίστες, αλλά και σε καπιταλιστές, αν και αυτοί ψάχνουν αλλιώς τα πράγματα και δεν περιμένουν να τους παραμυθιάσει ο διαφημιστής. Τι θα μείνει τελικά; Τα λεφτά που θα μασουλήσουν τα λαμόγια κι αυτοί που θα τους τα μοιράσουν, φιλοδοξώντας να δημιουργήσουν το δικό τους «σύστημα» (όπως και οι προηγούμενοι).
Τι θα διαφημίσουν; Μια χώρα ξέφραγο αμπέλι, που ξεπουλάει τα πάντα, χωρίς δεύτερη κουβέντα, χωρίς καν παζάρι. Ο ελληνικός λαός θα βλέπει τις διαφημίσεις, θα βλέπει το μεγάλο φαγοπότι των τρωκτικών, αλλά δε θα μπορεί ούτε κοκαλάκι να γλείψει. Και τα θεάματα και ο άρτος είναι για τους εκλεκτούς του κεφαλαίου.