Πολύ βρωμιά και δυσωδία κυριαρχεί τους τελευταίους μήνες πίσω από τις κουρτίνες της πολιτικής. Κάποιοι έχουν αναλάβει εργολαβικά εκβιασμούς, απειλές και ασφυκτικές πιέσεις σε βάρος πολιτικών και επιχειρηματιών κρατώντας στα χέρια τους ένα υπερόπλο: Τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά και η αρμόδια ΕΥΠ δεν μπορεί να βάλει τάξη και απλά παρακολουθεί άναυδη τις… παρακολουθήσεις.
Οι «κοριοί» δίνουν και παίρνουν και τα «βαλιτσάκια» πηγαινοέρχονται στο κέντρο της Αθήνας κι όχι μόνο. Η υπόθεση της τηλεφωνικής υποκλοπής της συνομιλίας Βελκουλέσκου – Τόμσεν ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Τότε η κυβέρνηση χρησιμοποίησε αυτή την υποκλοπή για να κερδίσει κάτι στις διαπραγματεύσεις, ασχέτως αν τελικά έβαλε αυτογκόλ πλήττοντας το κύρος και την αξιοπιστία της Ελλάδας.
Όμως, φαίνεται ότι υπάρχει ευρύτερο κύκλωμα παρακολούθησης πολιτικών, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων ή για να πούμε την αλήθεια όλοι παρακολουθούν όλους. Το ερώτημα είναι αν όλα όσα έχουν στα χέρια τους οι υποκλοπείς μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές πολιτικές και επιχειρηματικές ανακατατάξεις. Το γεγονός και μόνο ότι πολλές από τις συνομιλίες βγαίνουν φόρα παρτίδα και κανείς δεν ελέγχει πώς συμβαίνει αυτό, αποδεικνύει ότι η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου.
Και φυσικά βγαίνουν στο φως μόνο αυτά που θέλουν ορισμένοι, υπάρχουν κι άλλα που ενδεχομένως χρησιμοποιούνται ως μέσο εκβιασμών.
Τη μια βλέπουμε συνομιλίες επιχειρηματιών με δημοσιογράφους και εκδότες, την άλλη πολιτικών ή των συζύγων τους με υπόδικους για σοβαρά εγκλήματα, την τρίτη εμπλέκεται ακόμη και ο πρωθυπουργός με «βιβλία» και «βιβλιοθήκες». Παρ’ όλα αυτά η Δικαιοσύνη δεν έχει επέμβει αυτεπαγγέλτως, κανείς δεν νοιάζεται πώς φτάνει το υποκλαπέν υλικό στα χέρια μέσων ενημέρωσης τα οποία βεβαίως τη δουλειά τους κάνουν και καλώς κάνουν.
Αλλά τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα και τρομάζουν τον κόσμο που παρακολουθεί έκπληκτος να έχει στηθεί ένα απίστευτο κύκλωμα «κοριών» και «βαλιτσών» και αναρωτιέται τι είδους «παζάρια», deals και εκβιασμοί γίνονται για να κλείσουν ή να ανοίξουν υποθέσεις.
1.Η ΕΥΠ τι κάνει; Είναι δικά της τα μηχανήματα παρακολούθησης ή δεν μπορεί να ελέγξει τίποτε;
2.Πώς φτάνουν στα χέρια δημοσιογράφων συνομιλίες; Ποιοι δηλαδή και για πιο λόγο κάνουν τις υποκλοπές;
3.Πόσα βαλιτσάκια κυκλοφορούν στην πιάτσα και ποιοι τα έχουν; Γιατί ακούγεται ότι υπάρχουν δεκάδες, άλλα τα χρησιμοποιεί η ίδια η κυβέρνηση, άλλα τα χρησιμοποιούν επιχειρηματίες εναντίον αντιπάλων τους.
4.Ποιοι και ποια μυστικά κρύβονται πίσω απ’ όλα αυτά; Είναι αλήθεια ότι κάποιοι σημαντικοί οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες τρέμουν και αναγκάζονται να αλλάζουν συνεχώς τηλέφωνα, να ψάχνουν συνεχώς τους υπολογιστές τους, να αλλάζουν συνεχώς e-mail και να προσλαμβάνουν ειδικούς για να προστατευτούν όσο μπορούν;
5.Ποιος είναι ο ρόλος κρατικών ή παρακρατικών μηχανισμών σε όλο αυτό το βορβορώδες τοπίο που έχει στηθεί;
Κάποιοι πρέπει να δώσουν απαντήσεις γιατί η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε άντρο ανομίας και θυμίζει παλιές εποχές. Μόνο που ακόμη και εποχής Μαυρίκη ή Τόμπρα ή ακόμη και με την υπόθεση των υποκλοπών το 2004, τα πράγματα ήταν πολύ πιο αθώα απ’ ότι σήμερα.