Παρακολουθώντας από κοντά την εξέλιξη της φωτιάς στη Σολιά και την απίστευτη ταχύτητα με την οποία φούντωνε και λαμπάδιαζε από τη μια πλαγιά στην άλλη είναι σίγουρο ότι ο χρόνος, που χρειάστηκε μέχρι να ξεκινήσει η ουσιαστική μάχη για την κατάσβεση, ήταν καθοριστικής σημασίας. Κι όσοι γνωρίζουν ότι ο πυροσβεστικός σταθμός Ευρύχου βρίσκεται σε απόσταση λιγότερη του ενός χιλιομέτρου από το σημείο της εστίας, είναι ακόμα με την απορία πώς τα κατάφεραν να τους ξεφύγει. Όμως, η πυροσβεστική Ευρύχου και η πυροσβεστική Περιστερώνας ήταν σε άλλες πυρκαγιές κι έτσι οι πρώτοι που έφτασαν στο σημείο εκδήλωσης της πυρκαγιάς ήταν δύο έκτακτοι πυροσβέστες με ένα μικρό όχημα. Έφτασαν εκεί 11 λεπτά μετά την ειδοποίηση, λέει το ρεπορτάζ. Άγνωστο πόση ώρα μετά την εκδήλωση της πυρκαγιάς. Έντεκα λεπτά από τη στιγμή που εδόθη το μήνυμα. Ήταν αρκετά, όμως, για να ξεκινήσει η καταστροφή. Γιατί κι αυτοί οι δυο έκτακτοι ελάχιστα πράγματα μπορούσαν να κάνουν, αλλά και γιατί τα ελικόπτερα έφτασαν εκεί ώρες μετά, όταν πια χάθηκε εντελώς ο έλεγχος.
Τώρα, λοιπόν, που θρηνούμε αυτή την ανεπανόρθωτη καταστροφή και παρακολουθώντας την πολιτική ηγεσία που, πιστεύουμε, με ειλικρινή αγωνία σπεύδει να αντιμετωπίσει την τραγωδία, διερωτόμαστε γιατί πάντα η αγωνία εκδηλώνεται μετά από τις τραγωδίες και ποτέ προληπτικά. Γιατί, ας πούμε, η πυροσβεστική Ευρύχου, που έχει στον τομέα της όλα τα χωριά και όλα τα δάση της περιοχής, δηλαδή τα δάση του Τροόδους (ο νομικός διαχωρισμός ευθύνης της Πυροσβεστικής και του Τμήματος Δασών είναι μια άλλη αμαρτία) έχει τόσους πυροσβέστες ώστε να μην μπορεί να ανταποκριθεί σε δυο πυρκαγιές ταυτόχρονα; Πήγαν στο Νικητάρι και όλα τα υπόλοιπα ήταν αφύλακτα. Κυρίως, το καλοκαίρι δεν θα έπρεπε να ήταν ενισχυμένοι οι σταθμοί της υπαίθρου; Τώρα, λοιπόν, που πάθαμε το κακό, και αναγκαστήκαμε οι δημοσιογράφοι να ασχοληθούμε πιο επισταμένα, μαθαίνουμε ακόμα ότι:
- Στην περιοχή, στο δάσος που έγινε παρανάλωμα, όπως και σε άλλα δάση, δεν υπάρχουν κατάλληλες αντιπυρικές ζώνες και τα οχήματα πυρόσβεσης είναι αδύνατο να πλησιάσουν στα μέτωπα της φωτιάς.
- Για λόγους οικονομίας οι δασικοί υπάλληλοι δεν πληρώνονται υπερωρίες κι έτσι δεν εργάζονται Σαββατοκύριακα και αργίες με αποτέλεσμα οι δασοπυροσβέστες, που στελεχώνουν τους σταθμούς, να μην μπορούν να ενεργήσουν αν δεν έχουν οδηγίες από δασικούς υπαλλήλους που είναι στα σπίτια τους.
- Για λόγους οικονομίας, επίσης, από τις 305 θέσεις εργασίας στο Τμήμα Δασών, οι 67 είναι κενές. Είναι θέσεις λειτουργών και τεχνοκρατών που καθοδηγούν τους δασοπυροσβέστες στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών.
- Στο Τμήμα Δασών εργοδοτούνται 477 δασοπυροσβέστες, αλλά μόνο οι 77 είναι μόνιμοι.
- Φέτος είχαμε 3.000 αγροτικές πυρκαγιές εκ των οποίων οι 2.100 οφείλονταν σε παράνομα καψαλίσματα χωραφιών ή σε παράνομες φωτιές για κάψιμο ξηρών χόρτων ή σκυβάλων. Όμως, ελάχιστα έως καθόλου πρόσωπα εντοπίστηκαν και κατηγορήθηκαν για την παρανομία τους.
- Η νομοθεσία απαγορεύει το άναμμα φωτιάς σε οποιοδήποτε σημείο της υπαίθρου, σε ιδιωτική ή δημόσια γη. Αλλά, σχεδόν ουδείς διώκεται…
Όλα αυτά και άλλα αναφέρονται στα ρεπορτάζ του σημερινού Φιλελεύθερου. Και στήνουν ένα παζλ, από το οποίο μπορεί κανείς εύκολα να βγάλει συμπεράσματα. Η αμέλεια και η ανευθυνότητα των πολιτών, που συνεχίζουν να βάζουν φωτιές χωρίς να έχουν συναίσθηση του κινδύνου και σεβασμό στο περιβάλλον, είναι δεδομένη. Όμως, η ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας, πού βρίσκεται; Και δεν μιλάμε ασφαλώς για την ευθύνη της σημερινής Κυβέρνησης. Όλης της ηγεσίας, που θρηνεί εκ των υστέρων αφού δεν έλαβε τις αποφάσεις που όφειλε να λάβει έγκαιρα για να αποτρέψει την τραγωδία. Όταν όλα αποφασίζονται με βάση οικονομικά κριτήρια, η ηγεσία έπρεπε ομαδικά να απολογείται σήμερα κι όχι να μας κάνει μαθήματα περιβαλλοντικής και κοινωνικής συνείδησης. Διότι, ακόμα κι αν τα οικονομικά κριτήρια θα συνεχίσουν να σκιάζουν τα πάντα όπως σήμερα μας πλακώνουν οι στάχτες των πανέμορφων βουνών της Σολιάς, ας έχουν υπόψη εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις, έστω και μόνο το οικονομικό κόστος. Ιδού παράδειγμα: Η προηγούμενη μεγάλη καταστροφική φωτιά ήταν στο Σαϊττά το 2007 και δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο η σημερινή. Στον Σαϊττά, λοιπόν, η εκτιμημένη ζημιά στη βλάστηση ήταν €29.163.701. Τα έργα ανάπλασης κόστισαν €620.000 και το κόστος κατάσβεσης της πυρκαγιάς ανήλθε σε €462.788. Οι δαπάνες εκτέλεσης αναδασωτικών και αντιδιαβρωτικών/αντιπλημμυρικών έργων για το 2008 ήταν €381.675. (Τα στοιχεία τα έδωσε πριν έξι χρόνια το Κίνημα Οικολόγων). Με τόσα χρήματα θα μπορούσαν να είχαν γεμίσει τα δάση πυροσβέστες και περιπολίες…
Άριστος Μιχαηλίδης
philenews.com