Ολα καλά! Με το κυβερνητικό σχέδιο για "δίκαιη ανάπτυξη"που παρουσιάζει ο Αλέξης Τσίπρας σήμερα το βράδυ στην εκδήλωση "Ελλάδα 2021" στο Μουσείο της Ακρόπολης και με τη χθεσινή κάθετη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη σε τηλεοπτική του συνέντευξη ότι είναι "αξιόπιστος", αλλά και με τους άλλους "αλληθωρίζοντες" πολιτικούς αρχηγούς μεταξύ αντιπολιτευτικού "βολέματος" και της προοπτικής ενός ευρύτερου κυβερνητικού σχήματος στο εγγύς μέλλον, πορευόμαστε έμπλεοι ευτυχίας ως "καλοκαιρινοί Ελληνες" προς ό,τι μπορεί να ανατάξει τη διονυσιακή μας διάθεση...
Και επειδή η τεχνολογία μπορεί να ικανοποιήσει και τα απωθημένα μας, αλλά και να αναδύσει τις μύχιες επιθυμίες μας για "γνωστοποίηση" ή επίδειξη των προσωπικών μας στιγμών "ευτυχίας" ή και υποβόσκουσας ματαιοδοξίας, χρησιμοποιούμε το facebook ή το Instagram και τα άλλα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να εκδιπλώσουμε εναγωνίως την αβάσταχτη ελαφρότητα της συμπεριφοράς μας.
Εχουμε λοιπόν την ευτυχία να ανήκουμε σ' ένα έθνος ευτυχισμένο. Γιατί μειδιάτε ειρωνικά; Μήπως αμφιβάλλετε; Θα μου πείτε βέβαια ότι βρήκα την πιο ταραγμένη χρονική περίοδο και με θερμοκρασίες που αναμένεται να αγγίξουν τους 40 βαθμούς να το πω. Κι ακριβώς γι' αυτό το λέω. Γιατί σε ήρεμες περιόδους ο καθένας θα το έβρισκε φυσικό.
Λοιπόν, ο Ελληνας είναι μακάριος. Βγάζουμε κάποια ταραχή πάντα στην επιφάνεια και από κάτω κρύβουμε την χαρούμενη ξεγνοιασιά μας. Αν, κατά σύμπτωση, δεν έχουμε μια ταραχή προσωπική, αρπαζόμαστε από μια εθνική ή και του ευρύτερου κοινωνικού μας περιβάλλοντος. Ετσι, για να μη μείνουμε χωρίς προσχήματα.
Αν υπάρχει κάποια δυστυχία, αυτή είναι η διαφωνία μας για τους τρόπους και τους δρόμους προς την ευτυχία. Ανώδυνη δηλαδή δυστυχία.Ας αρχίσουμε αρνητικά. Από το τι δεν μας λείπει. Μας λείπει το Κοινοβούλιο; Οχι βέβαια. Εχουμε επομένως δημοκρατία ουσίας. Αν δεν είχαμε, κάποιος αθυρόγλωσσος πολιτικός θα το φώναζε.
Αλλωστε, σκυταλοδρομία γίνεται ποιος θα μας δώσει τα περισσότερα και συντομότερα. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τα αγαθά του δημόσιου πλούτου. Βλέπουμε ότι από όλες τις πλευρές της εξουσίας ο αγώνας γίνεται με την πλέον δυνατή ταχύτητα να μας τα μοιράσουν. Δεν λέω τίποτα καινούργιο. Απλώς τα αθροίζω.
Και οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου; Οι τροπολογίες-ντροπολογίες που εξυπηρετούν πρόσκαιρα ή και πάγια συμφέροντα; Το "κουρέλιασμα" του Συντάγματος και η απαξίωση των θεσμών με την κονιορτοποίηση των στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων μας;
Ελάτε τώρα, αυτά είναι "προσωρινοί εκτροχιασμοί" για να μη συγκρουστούμε μετωπικά με το χάος, όπως μας λένε οι αυτόκλητοι "σωτήρες" μας. Δεν μπορούν να ανατρέψουν την ευτυχία μας!
Εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν ή στην αργκό, ρίχτα, πέσε. Το ψωμί, η ελευθερία και η παιδεία δεν είναι πράγματα που προσφέρονται μια και έξω. Δίνονται εξακολουθητικά. Δεν μας αρκεί ότι γνωστό μυκονιάτικο εστιατόριο εξασφάλισε ξαπλώστρες πολυτελείας για τους εκλεκτούς λουόμενους "ωχαδερφιστές" στην παραλία του;
Και βέβαια μας ενδιαφέρει ο ρυθμός των παροχών του κράτους. Ε,ας μην κολλάμε στο ρυθμό. Σκεφτείτε οι...αδημονούντες ότι έχουμε την ελευθερία να μιλάμε, να γράφουμε, να φωνάζουμε και να διαψεύδουμε αύριο,όσα λέμε σήμερα. Μερικοί το λένε ασυνέπεια και ανακολουθία. Παίρνουμε πάντα την κακή πλευρά. Εχει και η ελευθερία χιούμορ.Δεν είναι σοβαρή και κατσουφιασμένη!..
Η ευτυχία θέλει πάλι ένα αίσθημα ανοχής και γενναιοψυχίας. Αλλά αυτά πληρώνονται ακριβά. Μα ζητάμε το ακριβότερο, την ευτυχία. Φτηνά έχουμε την απαίτηση να τη πληρώσουμε; Το κακό μας είναι ότι φανταζόμαστε πράγματα μ' έναν τρόπο προσωπικό και σχεδόν ιδανικό. Αυτά, όμως, έχουν τον τρόπο τους. Εδω σημειώνεται μια απόκλιση από τη ευτυχία μας. Είναι λάθος ματιά. Ας διορθώσουμε επιτέλους τα μάτια μας...
Λέμε ότι δεν έχουμε ή ότι δεν μας φτάνουν τα λεφτά. Ποια λεφτά; Στην Ελλάδα, οι Ελληνες της κρίσης εμφανίζονται να έχουν σπίτια, αυτοκίνητα που προκαλούν "μποτιλιάρισμα" στους δρόμους, πολλοί με περιουσίες και να γλεντούν από την απλή χασαποταβέρνα μέχρι τα γκουρμέ εστιατόρια και τις πίστες των μπουζουκομάγαζων ή των διαφόρων κλάμπς, έστω το Σαββατοκύριακο. όπου παρατηρείται
ο συνωστισμός της ευτυχίας μας...
Χωρίς να αναφερθώ στα καφέ της απόλυτης χαλάρωσης και της σπερμολογίας σε συνδυασμό με την οφθαλμολαγνεία των θαμώνων.
Ισορροπούμε αναμφίβολα ως αντικείμενα μιας μεγάλης πλάνης. Ο μέσος "μακάριος" Ελληνας επαίρεται για μια πρακτική γνώση που δεν ανταποκρίνεται σε τίποτα. Διατρανώνοντας όμως τη μακαριότητά του και την ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας του, ξεπερνά ενίοτε τα όρια του γελοίου.
Μας θυμίζει η κατάσταση βαριά άρρωστο άνθρωπο και η νοσοκόμα να λέει στο γιατρό ότι χειροτερεύει. Και ο γιατρός να απαντά να του αλλάξει χάπι. Κάποτε είχε προβληθεί η απορία της ορχήστρας, ότι άλλοτε τα μουσικά κομμάτια δεν είναι έτοιμος να τα καταλάβει ο λαός κι άλλοτε μέσα σε μια κυβερνητική θητεία τι να ολοκληρωθεί.
Φοβάμαι πως η Ελλάδα πέρασε στη συμφωνία του πεπρωμένου. Κι όσο "μακάριοι" κι αν είμαστε, όσο άμουσοι κι αν εμφανιζόμαστε, ωστόσο καταλαβαίνουμε τους τρανταχτούς ήχους της άγριας μοίρας.