Ποιος κρύβεται πίσω από τη διανομή των φυλλαδίων των «Παραιτηθείτε»; Ε; Ποιος άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα; Και καλά! Όλα μπορώ να τα καταλάβω. Αλλά να ψάχνετε, καλοί μου άνθρωποι, αν έχουν εκδοθεί… τιμολόγια για τα… φυλλάδια; Φαντάζομαι ότι την επόμενη φορά θα σταματήσετε και τον αφισοκολλητή του ΣΥΡΙΖΑ για να τον ρωτήσετε: «Ένσημα σου δίνουμε»;
Τα τελευταία χρόνια καλλιεργείται με συνέπεια ο σπόρος του μίσους και το ίδιο εξακολουθεί να γίνεται και στις μέρες μας και μάλιστα με θαυμαστή επιμονή. Η Αριστερά της προόδου και των ηθικών αξιών άλλα μας είχε υποσχεθεί. Αλλά φαίνεται ότι η Δικαιοσύνη, η Ελευθεροτυπία, ο σεβασμός στις βασικές αρχές της Δημοκρατίας και στη διαφορετικότητα είναι για την Αριστερά εργαλεία για την αναρρίχησή της στην εξουσία. Δεν τα πιστεύουν. Αν τα πίστευαν, θα είχαν σήμερα μία διαφορετική στάση στα πράγματα.
Αν κάτι με τρομάζει, είναι οι συνέπειες αυτής της απίστευτης βίας που λαμβάνει χώρα. Από την εποχή των αγανακτισμένων και των προπηλακισμών στο διαδίκτυο, αλλά και στην πραγματική ζωή, το «πρόβλημα» δεν ήταν οι διαμαρτυρίες, αλλά η δήθεν «αυθόρμητη» αντίδραση και μάλιστα με ακραίες μορφές βίας. Το πρόβλημα δεν ήταν οι πλατείες, αλλά η προσπάθεια που έκαναν κάποιοι να οδηγήσουν εκείνες τις εκδηλώσεις σε εκτροπή με το να καταληφθεί η Βουλή. Και για να λέμε τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη, αν δεν ήταν τότε το μπλοκ του ΚΚΕ, θα είχαμε ζήσει άλλες «καταστάσεις».
Τα κυβερνητικά στελέχη, εκείνα που συμμετείχαν σε ενέργειες βαθιά αντιδημοκρατικές, κατηγορούν σήμερα με απαράδεκτο τρόπο τους διαδηλωτές των «παραιτηθείτε». Σαν να έχουν περάσει δεκαετίες από τότε που οι ίδιοι έστηναν λαϊκά δικαστήρια στις πλατείες και ύψωναν στη Βουλή πανό με το σύνθημα… «παραιτηθείτε».
Μία μου και μία σου; Αυτό δεν οδηγεί κάπου! Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι επιχειρείται μία περαιτέρω όξυνση από την πλευρά του κυβερνητικού μπλοκ. Όχι μόνο αρνούνται το δικαίωμα στους αντιπάλους τους να διαδηλώσουν, αλλά τους κατηγορούν για αντεθνική δράση! Την ίδια ώρα «αποκαλυπτικά ρεπορτάζ» του φιλικού τους Τύπου αναζητούν φαντάσματα και μυστικούς χρηματοδότες. Σαν να ζούμε στη δεκαετία του '60 ένα πράγμα! Μόνο που έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι! Ή, πιο σωστά, ζούμε συμπυκνωμένα αυτό που έζησαν οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι το τέλος του Τείχους.
Αλήθεια! Πού πάμε; Σίγουρα όχι μακριά. Κι αν κάτι με κάνει να ανησυχώ περισσότερο, είναι ότι δεν αντιλαμβάνομαι τους πραγματικούς λόγους που οδηγούν αυτούς τους ανθρώπους στην όξυνση. Τι θέλουν; Να «χρωματίσουν» την εκδήλωση και να την απαξιώσουν μέσα από αυτήν τη διαδικασία; Να συσπειρώσουν τους δικούς τους ψηφοφόρους; Κάτι άλλο;
Αυτό που σίγουρα δεν θα «καταφέρουν» είναι να μας κλείσουν στα σπίτια μας, να μας φιμώσουν.
Ο κόσμος που θα κατέβει σήμερα στο Σύνταγμα θα πρέπει να είναι ψύχραιμος και κυρίως να μην απαντήσει σε κάθε είδους πρόκληση. Η όξυνση δεν βοηθάει τη διαμαρτυρία τους. Ο δρόμος αυτός έχει επιλεγεί από την κυβέρνηση κι αυτό είναι το ύποπτο αυτής της ιστορίας. Το αν θα κάνει τη δουλειά του ο κ. Τόσκας; Είναι το ζητούμενο…
Θανάσης Μαυρίδης