Αφού όλα "πήγαν καλά" με την αξιολόγηση του προγράμματος, αφού οι "σκληρές διαπραγματεύσεις" οδήγησαν σ' ένα "αξιοπρεπές" αποτέλεσμα για τους "τιμωρημένους" Ελληνες, αφού παρουσιάστηκε από τα πρωθυπουργικά χείλη το κυβερνητικό σχέδιο της "δίκαιης ανάπτυξης", αφού ο Αλέξης Τσίπρας και σύσσωμη η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία υποδέχθηκε πρόσφατα τον ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών, χωρίς να αποφύγουν δεξιώσεις και "καλέσματα" σε κότερο περιφερόμενης κυρίας της "υψηλής κοινωνίας", αφού ο Γιουγκέρ με την παρουσία του σήμερα στην Αθήνα επισφραγίζει την "αρτιότητα" των κυβερνητικών επικύψεων, είναι καιρός να αρχίσει η συζήτηση για τον εκλογικό νόμο και την αναθεώρηση του Συντάγματος...
Μεγάλη συζήτηση! Συζητήσεις επί των συζητήσεων. Ολα ενταγμένα στο πλαίσιο των πολιτικών επινοημάτων με εντάσεις και τάσεις με προεκτάσεις. Και ο λαός καλείται να "τρυγήσει" προσδοκίες από την πολιτική πονηρία, υποχρεωμένος πάντα ωστόσο στην οικονομική του αφαίμαξη εν ονόματι της"σωτηρίας" του.
Είναι βέβαιο ότι υπάρχει ένας ρυθμός στα ιστορικά πράγματα. Υπάρχει ένα παλιρροιακό κύμα, που κάποτε ως πλημμυρίδα εντείνει την ιστορική συγκυρία κι άλλοτε ως αμπώτιδα κάνει την ιστορική πράξη, για να αποσυρθεί και το τοπίο να ερημωθεί.
Τα "πολιτικά μυαλά" στην Ελλάδα ουδέποτε φιλοδόξησαν να ανακαλύψουν τους νόμους αυτής της ιστορικής παλίρροιας. Αρκέστηκαν στο "πρόσκαιρο", στο επιτακτικό συμφέρον τους, προσωπικό ή κομματικό, για να καταλήξουμε στην ερήμωση της κοινωνίας, στον εθνικό μας εξευτελισμό!
Αν η πείρα ήταν εμπειρία, ικανότητα, ως αποτέλεσμα γνώσης και μάθησης, μελέτης και αναπροσαρμογής, τότε ο δυστυχής ελληνικός λαός, θα ήταν και ο ικανότερος. Το μόνο που κατάφερε όμως είναι να μακραιωνίζει τη δυστυχία του και την ανελευθερία του, παγιδευμένος σχεδόν μόνιμα στην πολιτική βλακεία. Οι Ελληνες έχουμε, όσο ελάχιστοι λαοί, τις περισσότερες δυστυχισμένες και ευτυχισμένες περιόδους ζωής. Κάποτε ωστόσο μας έμεινε η πείρα, χωρίς να γίνει εμπειρία.
Αρνούμαστε να μάθουμε πολιτική και ζωή, παρά την τόση πείρα μας. Καταντήσαμε να μην έχουμε πολιτική εμπειρία, παρά την ιστορική μας πείρα. Καταντήσαμε να έχουμε πολιτικούς με...ακατοίκητο εγκέφαλο. Γι' αυτό δεχόμαστε και καταδεχόμαστε τις χειρότερες μεθοδεύσεις για τη ζωή μας, χειροκροτώντας και επικροτώντας συχνά τους ανεγκέφαλους της πολιτικής. Και ακόμα στεκόμαστε σε άνευ σημασίας λεπτομέρειες, την ίδια ώρα που τεκταίνονται τα χείριστα.
Και τα χείριστα διογκώνονται.Και γίνονται αποδεκτές αναγκαιότητες. Τα "εξαγιάζει" το πέρασμα του χρόνου. Περνούν αμετάκλητα κάποια χρονική στιγμή στο αμάρτημα, όταν εμμένουν να μένουν, μετά τα πρώτα σημάδια του ξεπεράσματος τους. Και ό,τι εμμένει να μένει, όταν φαίνεται πως ξεπερνιέται, γίνεται αναγκαία σάπιο και καταναγκαστικό, για να επιβιώσει ως...βαλσαμωμένο λείψανο και πολιτικό σκιάχτρο!
Τα πουλιά φοβούνται τα σκιάχτρα και υποτάσσονται στην ανελευθερία και την πείνα τους. Κι όταν τα συνηθίσουν, διανοούνται να τα προσπεράσουν. Κάπως έτσι στοιχειοθετήθηκε μέσα στην τελευταία περίοδο η καθήλωση του ελληνικού λαού. Και κάπως έτσι, στους δαιδαλώδεις θαλάμους και διαδρόμους της λήθης, κινδυνεύουν να περιπλανηθούν οι Ελληνες.