Τον βροντερό "ΟΧΙ" των Βρετανών στο δημοψήφισμα για την παραμονή ή την αποχώρησή τους από την ΕΕ, παρά τις περί του αντιθέρου προβλέψεις και... μία δολοφονία που απείλησε να ανατρέψει το μέχρι τότε σαφές πρεοβάδισμα του BREXIT, έχει αιτίες και σίγουρα δεν είναι μόνο οικονομικές. Ή μάλλον δεν είναι κυρίως οικονομικές. Είναι γεωστρατηγικές.
Τo 1993 γεννήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) των 12 μελών, η οποία σταδιακά επεκτάθηκε προς ανατολάς φθάνοντας τα 28 κράτη μέλη και πλέον φαινόταν να γίνεται πραγματικότητα το σχέδιο του υπουργού Οικονομικών του Γ΄ Ράιχ (1938-1945) Walter Funk, το οποίο σε περίπτωση νίκης, προέβλεπε τη συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ενώσεως…
Γιατί οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά οι Γερμανοί, όχι....
Έχει ενδιαφέρον να δούμε τι ήθελε ακριβώς ο Βάλτερ Φουνκ.
Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της Ε.Ε. http://europa.eu/about-eu/eu-history/index_el.htm:
«Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία επεξεργάστηκε ένα σχέδιο για την ενοποίηση της Ευρώπης, έτσι ώστε να μπορεί να ελέγχει τους πόρους. Εμπνευστής του προγράμματος, ήταν ο υπουργός οικονομικών του Χίτλερ, Βάλτερ Φουνκ που δημοσίευσε το 1942 τη μελέτη του, με τον τίτλο Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Europäische Wirtschaftsgemeinschaft)».
Οποιαδήποτε ομοιότητα με το σήμερα είνα απλώς... τυχαία;
O ρόλος της Γερμανίας, μετά το 1990, αναβαθμιζόταν συνεχώς και αυτό άρχισε να δημιουργεί αβεβαιότητα για το πώς θα χρησιμοποιούσε το Βερολίνο την αναγεννημένη ισχύ του.
Και την χρησιμοποίησε και πάλι με ολέθριο τρόπο: Προκάλεσε τον πόλεμο και στην διάλυση με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς της Γιουγκοσλαβίας, στήριξε τους μουσουλμάνους συμμάχους του στον Β'ΠΠ, δημιουργώντας το πρώτο μουσυολμανικό κράτος στην Βοσνία και εν συνεχεία το δεύτερο, το 1999, στο σερβικό Κοσυφοπέδιο.
Σαφώς οι Γερμανοί δεν ξέχασαν, εν προκειμένω τους μουσουλμάνους συμμάχους τους, αλλά και γενικότερα τους δοσίλογους.
Αλλωστε οι πρώτοι που ευεργετήθηκαν στην Ελλάδα από την οικονομική ανάπτυξή της Γερμανίας από την δεκαετία του '50 και μετά (όταν τους χαρίστηκαν τα χρέη και οι Αμερικανοί, εξαιρετικά μεγαλόψυχοι, τους έδωσαν όλα εκείνα τα εργαλεία για να αναστηθούν οικονομικά), ήταν οι πρώην συνεργάτες τους στην χώρα στον Β'ΠΠ.
Ολοι οι συνεργάτες των Γερμανών απέκτησαν γερμανικές αντιπροσωπείες και πλούτισαν, κτίζοντας τα νέα "τζάκια" της εποχής...
To 1999 απεδείχθη καθοριστικής σημασίας για την υιοθέτηση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, του ευρώ. Το Βερολίνο έβλεπε να υλοποιείται το όνειρο του Funk σχετικά αναίμακτα. Οι νεκροί της Γιουγκοσλαβίας, απλώς επιβεβαίωναν ότι τίποτα δεν γίνεται χωρίς αίμα.
Η Βρετανία, όμως, δεν εισήλθε στη νέα νομισματική ένωση.
Είχαν ενδοιασμούς, οι οποίοι εν καιρώ με τους τριγμούς στην ευρωζώνη μεταβλήθηκαν σε βεβαιότητα.
Ποιοι δεν στεναχωριούνται ιδιαίτερα από το BREXIT; Οι Αμερικανοί. Περίμεναν "πώς και πώς" να "ψαλιδίσουν" την γερμανική αλαζονεία.
Θυμηθείτε τι απαντούσε πέρσι τέτοια εποχή ο χερ Σόιμπλε στον Αμερικανό ΥΠΟΙΚ Τ.Λιου όταν ο τελευταίος φοβούμενος την ρωσική κάθοδο στην Ελλάδα τον... παρακαλούσε να είναι πιο ευέλικτος: "Δώσε μου εσύ τα λεφτά για να σώσω την Ελλάδα"!
Οι μαλ...ίες σε αυτά τα επίπεδα, πληρώνονται ακριβά. Γιατί όταν μιλάει το "αφεντικό" οι απλοί "προϊστάμενοι τμημάτων" οφείλουν να στέκονται προσοχή και όχι να "κάνουν πνεύμα"...