Στη Γερμανία τα επενδυτικά κεφάλαια
ακινήτων αρνούνται πλέον να δεχθούν χρήματα από τους πελάτες τους –
επειδή οι τιμές έχουν αυξηθεί υπερβολικά, πόσο μάλλον όταν οι τράπεζες δανείζουν πλέον έως και το 110% επί της τιμής αγοράς, θυμίζοντας τα sub primes στις Η.Π.Α., στην Ισπανία και στην Ιρλανδία που προκάλεσαν την κρίση του 2008.
Σύμφωνα με υπολογισμούς, η ρεαλιστική τιμή αγοράς ενός ακινήτου δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 25 φορές του ετησίου ενοικίου τους
– έχοντας σήμερα φτάσει στις 30 φορές, με αποτέλεσμα μόλις το 15% των
ενοικιαστών στη Γερμανία να κερδίζει 5% ετήσια, επί της τιμής αγοράς.
Στην Ελβετία οι τιμές αυξήθηκαν από το 2011, όπου ήταν ήδη υψηλές, κατά 22% έως τα τέλη του 2015 – ενώ οι πλέον ανησυχητικές εξελίξεις διαπιστώνονται στη Σουηδία, όπου τα δάνεια των νοικοκυριών έχουν φτάσει στο 200% των ετησίων εισοδημάτων τους, προκαλώντας ήδη προβλήματα στις τράπεζες.
Με βάση δε τις προβλέψεις της κεντρικής τράπεζας, σε λίγα χρόνια το 26% των ιδιωτών θα οφείλουν το 600% των ετησίων εισοδημάτων τους
– οπότε θα σημειωθούν μαζικές αθετήσεις πληρωμών, ειδικά εάν αυξηθούν
έστω στο ελάχιστο τα επιτόκια, με πολύ δυσμενή επακόλουθα για τις
τράπεζες.
Η ιδιωτική υπερχρέωση, μέσω της οποία τροφοδοτείται η φούσκα των ακινήτων, παρατηρείται σε πολλές άλλες περιοχές του πλανήτη – όπως στον Καναδά, όπου από 100% των ετησίων εισοδημάτων το 2000 έχει φτάσει στο 164%. Στην
Κίνα τώρα, όπου το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων τοποθετείται σε
ακίνητα (περί τα 20 τρις $), οι τιμές έχουν εκτοξευθεί επίσης στα ύψη –
γεγονός που σημαίνει ότι, εάν μεσολαβήσει μία μικρή μείωση των τιμών
τους, θα υπάρξουν πάρα πολλά προβλήματα.
Ουσιαστικά μόνο στην Ελλάδα παρατηρείται μία συνεχής μείωση των τιμών των ακινήτων, σε τραγικά επίπεδα – κάτι που θα συνεχιστεί, αφού σύντομα θα ξεκινήσουν οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί, με αποτέλεσμα να πλημυρίσει η αγορά.
Με δεδομένα δε τα προβλήματα που προκαλεί ο ΕΝΦΙΑ στους ιδιοκτήτες, δεν
φαίνεται πως η κάθοδος θα ολοκληρωθεί σύντομα – οπότε δεν συνίσταται
ακόμη η αγορά ακινήτων.