Το νέο τρυκ του καζινο-καπιταλισμού

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
 

Ο Ουμπέρτο Έκο, στο τελευταίο βιβλίο του «Φύλλο Μηδέν» (Εκδ. Ψυχογιός, 2015), η πλοκή του οποίου είναι ένα τέλειο εγχειρίδιο παραπληροφόρησης, σκιαγραφεί τον σκοτεινό κόσμο της δημοσιογραφίας και των πολιτικών παρασκηνίων της Ευρώπης (CIA, επιχείρηση Gladio, Στοά P2, κ.ά.).

Θέλοντας να περιγράψει την πραγματικότητα των χειραγωγούντων και χειραγωγούμενων δυτικών μίντια, εμφανίζει τον εκδότη μιας εφημερίδας να λέει: «Αρκεί να σπείρουμε την καχυποψία. Κάποιος θάναι μπλεγμένος σε ύποπτες υποθέσεις και, παρ’ όλο που δεν γνωρίζουμε ποιος είναι, μπορούμε να τον τρομοκρατήσουμε. Αυτό είναι αρκετό για τους σκοπούς μας. Τότε θα εισπράξουμε, ο ιδιοκτήτης μας μπορεί να εισπράξει, όταν έρθει ο κατάλληλος χρόνος».

Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την ταυτόχρονη εμφάνιση σε όλα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, την Κυριακή 3 Απριλίου, της ιστορίας σχετικά με τα Panama Papers. Η δικηγορική εταιρεία Μοσάκ-Φονσέκα είναι από τους κορυφαίους κατασκευαστές offshore δικτύων – «παράκτιων επενδύσεων» -, οι οποίες χρησιμοποιούνται νόμιμα για να κρύψουν την κυριότητα των περιουσιακών στοιχείων και να ξεπλύνουν βρώμικα χρήματα μαφιόζων, πολυεθνικών, μεγαλοφοροφυγάδων, διεφθαρμένων πολιτικών και μυστικών υπηρεσιών.

Πάνω από 200.000 επιχειρήσεις, ιδρύματα και καταπιστεύματα αναφέρονται στα στοιχεία που διέρρευσαν, στα οποία περιλαμβάνονται μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, συμβάσεις, τραπεζικά αρχεία, τίτλοι ιδιοκτησίας, αντίγραφα διαβατηρίων και άλλες ευαίσθητες πληροφορίες από το 1977 έως πρόσφατα, τον Δεκέμβριο του 2015.

Σήμερα, η Μοσάκ Φονσέκα θεωρείται μία από τις πέντε μεγαλύτερες επιχειρήσεις στον κόσμο που προσφέρει μαζικά πλήρη μυστικότητα μέσω offshore. Έχει πάνω από 500 εργαζόμενους και συνεργάτες σε περισσότερα από 40 υποκαταστήματα σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων τρία στην Ελβετία και οκτώ στην Κίνα, ενώ το 2013 είχε καταχωρίσει λογαριασμούς άνω των 42 εκατομμυρίων δολλαρίων.

Η πόρτα της τράπεζας που βγαίνει ο Σιλβέστερ Σταλόνε, κρατώντας την τσάντα με τα λεφτά στην περίφημη ταινία Η ώρα των εκτελεστών (Assassins - 1995), ενώ από το απέναντι κτίριο τον σημαδεύει ο Αντόνιο Μπαντέρας, θα μπορούσε να είναι κάποιο υποκατάστημα συνεργαζόμενης με την Μοσάκ Φονσέκα στην Καραϊβική.

Τα αρχεία περιλαμβάνουν επίσης τουλάχιστον 33 άτομα και εταιρείες που βρίσκονται στην μαύρη λίστα της κυβέρνησης των ΗΠΑ, λόγω των αποδεικτικών στοιχείων εμπλοκής τους σε παρανομίες, όπως επιχειρηματική δραστηριότητα με τους Μεξικανούς νονούς των ναρκωτικών, με ισλαμικές οργανώσεις όπως η Χεζμπολλάχ ή με «έθνη-παρίες» για τις ΗΠΑ, όπως η Βόρεια Κορέα και το Ιράν.

Η μάστιγα των φορολογικών παραδείσων

Φωτογραφία του Juan Jose Rodriguez για το πρακτορείο Getty, που δείχνει την ακραία αντίθεση της φτωχογειτονιάς (φαβέλας) Boca la Caja στην Πόλη του Παναμά (σε πρώτο επίπεδο) και της Punta Pacifica (στο βάθος) με τους εκατοντάδες υπερμοντέρνους ουρανοξύστες όπου εδρεύει και η περίφημη Γερμανο-Παναμέζικη νομική εταιρεία Mossack Fonseca. Η φωτογραφία συμβολίζει την απόλυτη ανισότητα (και διαφθορά) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης εν έτει 2016 στον πλανήτη Γη και από μόνη της δείχνει όσα λένε χιλιάδες σελίδες των Panama Papers μαζί.

Τα έγγραφα καθιστούν σαφές ότι οι μεγάλες τράπεζες βρίσκονται πίσω από την δημιουργία αυτών των εταιρειών, που δεν μπορούν να εντοπιστούν στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους (Virgin Islands), τον Παναμά και άλλoυς offshore παραδείσους. Τα έγγραφα αναφέρουν σχεδόν 15.600 «χάρτινες» επιχειρήσεις που δημιούργησαν οι τράπεζες για τους πελάτες που θέλουν να κρατήσουν κρυφά τα οικονομικά τους. Χιλιάδες από αυτές δημιουργήθηκαν από διεθνείς κολοσσούς όπως η UBS και η HSBC.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που δεν βλέπουμε μεγάλα ονόματα Δυτικών στα έγγραφα αυτού του εν εξελίξει σκανδάλου. Ο πρώτος και κύριος είναι ότι όσοι ανήκουν στην κατηγορία των πραγματικά υπερπλούσιων, όπως οι Ρότσιλντ, για παράδειγμα, δεν χρησιμοποιούν δικηγορικά γραφεία του εξωτερικού για τέτοιες υποθέσεις αφού έχουν τα δικά τους. Κρατούν το καθετί εντός του οίκου τους όπου το διαχειρίζονται καλοπληρωμένοι και έμπιστοι συνεργάτες τους. Το ίδιο ισχύει και για τις μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες είναι από τους πιο συνήθεις χρήστες εταιρειών-«βιτρίνα» για τις επιχειρήσεις τους. Χρησιμοποιούν μόνο μετωπικά δικηγορικά γραφεία, που υπόκεινται σε απόλυτο έλεγχο για να αντιμετωπίζουν οποιαδήποτε παραβίαση στην ασφάλειά τους και αποτροπή κάθε διαρροής. Το πλήθος των επάλληλων στρωμάτων ώστε να κρύβουν τις επιχειρήσεις τους είναι σχεδόν πέραν κάθε φαντασίας για τον μέσο πολίτη.

Κρατικές δυνάμεις ιστορικά έχουν ανακατευτεί σε χρηματοπιστωτικές ίντριγκες με πάρα πολλούς τρόπους και αιτιολογίες, χρησιμοποιώντας συχνά έμπιστους ενδιάμεσους. Οι ίδιες οι μυστικές υπηρεσίες συνεργάζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό με αυτές τις «υπεράκτιες» οντότητες.

Αυτός είναι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε, όπου θα πιαστούν αυτοί που εμπλέκονται στις μικρομεσαίες εταιρείες offshore, έτσι ώστε οι αρχές να μπορούν να δείξουν ότι «κάτι κάνουν» και οι δισεκατομμυριούχοι της ελίτ να κοιμούνται καλά την νύχτα, γνωρίζοντας ότι δεν χρειάζεται ν’ ανησυχούν για τίποτα.

Ποιοι μπορεί να βρίσκονται πραγματικά πίσω από τα Panama Papers και ποιος είναι ο πραγματικός τους στόχος;

Για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται η ιστορία αυτή είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ποιοι την κυκλοφόρησαν, με ποιον συνδέονται και ποιος τους δίνει τα χρήματα.

Η ιστορία που αποδίδεται σε μια σκιώδη οργάνωση που αποκαλείται Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (International Coalition of Investigative Journalists – ICIJ) έχει όλες τις σφραγίδες μιας επιχείρησης ενορχηστρωμένης από τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες σε μια προσπάθεια να ανατρέψουν κυβερνήσεις που έχουν στοχοποιήσει.

Τα αρχεία αυτά άρχισαν να φτάνουν στα χέρια τους από «άγνωστες πηγές» εδώ και έναν χρόνο, μέχρι που αποφάσισαν η ICIJ μαζί με τον Οργανισμό OCCRP (Πρότζεκτ Πληροφόρησης για το Οργανωμένο Έγκλημα και την Διαφθορά) να δημοσιοποιήσουν επιλεγμένα ένα ελάχιστο μέρος τους.

Η εμφάνιση του Πούτιν ως άμεσου στόχου της ιστορίας αυτής, παρά το γεγονός ότι δεν αναφέρεται στα έγγραφα, από κοινού με την χρονική σύμπτωση της ιστορίας κάνουν κάθε λογικό παρατηρητή να υποθέσει ότι αυτή η πληροφορία δεν διέρρευσε προκειμένου να ενημερώσει το κοινό αλλά για να κλονίσει κάποιες επιλεγμένες κυβερνήσεις, δηλαδή πρόκειται για επιχείρηση προπαγάνδας, χρησιμοποιώντας πληροφορίες που μπορούν να τραβήξουν την προσοχή των πολλών.

Ορισμένα από τα στοιχεία μπορεί να είναι αληθινά, αλλά η νομική εταιρεία από την οποία κλάπηκαν ισχυρίζεται ότι μεγάλο μέρος της ιστορίας που κυκλοφορεί δεν είναι αληθινό. Αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα επειδή η ίδια η ιστορία είναι πολύ σημαντική και αυτό είναι που βλέπουν όλοι οι πολίτες.

Αυτό το συμπέρασμα γίνεται αναπόφευκτο όταν διαπιστώνεται η πραγματική φύση του ICIJ.

Από πού ξεκινάει το κουβάρι

 Αμέσως μετά τις αποκαλύψεις για τα Panama Papers, η διεθνώς καταγγελτική οργάνωση Wikileaks δήλωσε στο Twitter ότι η Ουάσιγκτων βρίσκεται πίσω από τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τις παράκτιες εταιρείες, λέγοντας ότι η επίθεση «παράχθηκε» για να πλήξει την Ρωσσία και τον πρόεδρο Πούτιν.

Η επίθεση στον Πούτιν χρηματοδοτήθηκε από τον Οργανισμό των ΗΠΑ για την Διεθνή Ανάπτυξη (USAID), γνωστό για τις σχέσεις του με τον Ουγγρο-Αμερικανό κερδοσκόπο Τζωρτζ Σόρος, τόνισε το Wikileaks, προσθέτοντας ότι η χρηματοδότηση μιας τέτοιας επιχείρησης από την κυβέρνηση των ΗΠΑ αποτελεί σοβαρό πλήγμα για το ίματζ της.

Ως γνωστόν, οι οργανώσεις που ανήκουν στον Σόρος έχουν ανακηρυχθεί ως «ανεπιθύμητες» στην Ρωσσία και οι εισαγγελικές αρχές της χώρας ερευνούν τις δραστηριότητες του Ιδρύματος για Ανοικτή Κοινωνία (Open Society), θεωρώντας τες ως απειλή για την ρωσσική συνταγματική τάξη.

Μια ακόμη εξήγηση για την «αμερικανική εκδοχή» των γεγονότων έδωσε στο RT ο Γερμανός συγγραφέας Ernst Wolff, λέγοντας ότι οι ΗΠΑ «θέλουν όλα αυτά τα χρήματα στα δικά τους χρηματοκιβώτια και όχι στα ξένα θησαυροφυλάκια» προκειμένου να αντιμετωπίσουν την καταιγίδα της μεγα-κρίσης της παγκόσμιας οικονομίας που ξέρουν ότι έρχεται.

Αλλά στον στόχο βρίσκονται επίσης και οι διευθυντές της FIFA, τους οποίους συνεχίζουν να δυσφημούν οι ΗΠΑ προκειμένου να κρατήσουν την Ρωσσία εκτός των αγώνων του επόμενου παγκόσμιου κυπέλλου ποδοσφαίρου.

Στους στόχους περιλαμβάνεται και ο Λιονέλ Μέσσι, ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου, ίσως επειδή αρνήθηκε αίτημα των θυγατέρων του προέδρου Ομπάμα να τον συναντήσουν όταν ο Ομπάμα επισκέφθηκε την Αργεντινή.

Και, μετά, υπάρχει ο Αμερικανοκινέζος ηθοποιός Τσάκι Τσαν, ο οποίος τιμωρείται χωρίς αμφιβολία επειδή υποστηρίζει το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, και διάφοροι άλλοι που βρίσκονται στην μαύρη λίστα των Ηνωμένων Πολιτειών επειδή σχετίζονται με την Βόρειο Κορέα, το Ιράν, την Χεζμπολλάχ, την Συρία και άλλους κατασκευασμένους από την Αμερική εχθρούς.

Περιλαμβάνονται επίσης ο πρωθυπουργός της Ισλανδίας Σιγκμούντουρ Γκουνλάουγκσον, που τον εξανάγκασαν σε παραίτηση, αναμφίβολα επειδή έβαλε φυλακή τους τραπεζίτες, κατάσχεσε τις τράπεζές τους και έδωσε κάποια αποζημίωση στους πολίτες για τις απώλειές τους κατά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, ο Χόσνι Μουμπάρακ, ο οποίος κατηγόρησε τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι προσπαθούσαν να τον ανατρέψουν, ο δολοφονημένος Καντάφι και ο Xi Jinping, πρόεδρος της Κίνας.

Ουσιαστικά, οι άνθρωποι αυτοί θεωρούνται συλλήβδην από την αμερικανική κυβέρνηση εχθροί ή επικριτές των Ηνωμένων Πολιτειών με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ή δεν είναι πλέον αξιόπιστοι εταίροι.

Ποιος κινεί τα νήματα

Το λογότυπο της ICIJ (International Consortium of Investigative Journalists – Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων).

Μερικές πολύ σημαντικές αποκαλύψεις για το ποιοι κρύβονται πίσω από όλο αυτό το «εκρηκτικό» υλικό έγιναν από τον Jim W. Dean, διαχειριστή του ιστότοπου Veterans Today, ο οποίος κατάστρωσε έναν συνωμοσιολογικό οδηγό για τα Panama Papers, στον οποίον και ανατρέξαμε.

Μια από τις πιο δημοφιλείς αναρτήσεις για το θέμα προέρχεται από τον Craig Murray, έναν πρώην Βρετανό διπλωμάτη που έγινε ακτιβιστής, ο οποίος αποδοκίμασε τον τρόπο που χειρίστηκαν τα μίντια τα Panama Papers από την στιγμή που εμφανίστηκαν οι πρώτες ιστορίες για την διαρροή των εγγράφων.

Όπως ισχυρίζεται, το φιλτράρισμα αυτών των στοιχείων της Μοσάκ Φονσέκα από τα κατεστημένα μίντια απορρέει από μια σαφή ντιρεκτίβα δυτικών κυβερνήσεων.

«Δεν γίνεται καμμία μνεία χρήσης της Μοσάκ Φονσέκα από μεγάλες δυτικές πολυεθνικές ή από δυτικούς δισεκατομμυριούχους –τους βασικούς πελάτες».

Τι περιμένετε; Η διαρροή αυτή διευθύνεται από την αυτοαποκαλούμενη «ICIJ», που χρηματοδοτείται και συγκροτείται εξ ολοκλήρου από το Αμερικανικό Κέντρο για την Δημόσια Ακεραιότητα (Center For Public Integrity - CFPI).

Αυτό το στρώμα του κρεμμυδιού είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου, αλλά καθώς το ξεφλουδίζουμε μαθαίνουμε ότι δεν είναι απλώς προκατειλημμένoi, αλλά πληρώνονται από την αμερικανική κυβέρνηση. Βλέπετε, η ICIJ συνεργάζεται με το Πρόγραμμα Πληροφόρησης για το Οργανωμένο Έγκλημα και την Διαφθορά (Organized Crime and Coruption Reporting Project – OCCRP), που χρηματοδοτείται εν μέρει από την αμερικανική κυβέρνηση. Αυτό φαίνεται κάτω-κάτω στην ιστοσελίδα του OCCR. Το σημειώνει το Wikileaks, που πάντα ελέγχει όλα τα αναγραφόμενα στοιχεία:

Το κλειδί βρίσκεται στην λίστα των μελών της Συμβουλευτικής Επιτροπής, του Συμβουλίου των Διευθυντών και των χρηματοδοτών της μητρικής της οργάνωσης, CFPI. Η ICIJ δηλώνει στην ιστοσελίδα ότι είναι μη κερδοσκοπική οργάνωση. Αυτό μπορεί τεχνικά να είναι αλήθεια αλλά δεν προσθέτουν ότι λειτουργούν προς όφελος των ανθρώπων που τους χρηματοδοτούν και οι οποίοι ελέγχουν τις επιχειρήσεις τους.

Στους χρηματοδότες του CFPI περιλαμβάνονται το Democracy Fund, το Ίδρυμα Carnegie, το Ίδρυμα Ford, το Ίδρυμα MacArthur, τα Ιδρύματα για την Ανοικτή Κοινωνία - Open Society του Τζωρτζ Σόρος, το Rockefeller Brothers Fund, το Rockefeller Family Fund και πολλά άλλα του ίδιου καθεστωτικού ρόλου. Στους μεμονωμένους χορηγούς περιλαμβάνονται άτομα όπως ο Paul Volcker, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ και πολλοί άλλοι από την ελίτ των ισχυρών αμερικανικών εταιρειών και του χρηματοπιστωτικού τομέα.

Στην Συμβουλευτική Επιτροπή του CFPI μετέχουν ο Geoffrey Cowan, που είχε διοριστεί Διευθυντής της Φωνής της Αμερικής από τον πρόεδρο Κλίντον το 1994 και ήταν κατά το 1994-96 υποδιευθυντής της Υπηρεσίας Πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών. Τώρα είναι πρόεδρος του Ιδρύματος Annenberg, το οποίο έχει φιλοξενήσει Αμερικανούς προέδρους στο θέρετρό του στην Καλιφόρνια, που αποκαλείται Δυτικό Καμπ Νταίηβιντ, μεταξύ των οποίων και τον Μπαράκ Ομπάμα.

Είναι επίσης μέλος του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων (CFR), του καθεστωτικού αμερικανικού think-tank στα μέλη του οποίου περιλαμβάνονται πρώην επικεφαλής της CIA, αρκετοί Αμερικανοί υπουργοί Εξωτερικών και διαπλεκόμενες προσωπικοτητες των μίντια και το οποίο προωθεί την νεοφιλελεύθερη ατζέντα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και άλλες οικονομικές και εξωτερικές πολιτικές προς όφελος των πλουσίων και ισχυρών στις ΗΠΑ.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή επίσης περιλαμβάνει την Κριστιάν Αμανπούρ (Christian Amanpour), από τους κεντρικούς προπαγανδιστές του πολέμου στο CNN, που λίγες ημέρες πριν εμφανίστηκε στην τηλεοπτική οθόνη μα παίρνει μια συνέντευξη-παρωδία από στέλεχος της ICIJ σχετικά με τα Panama Papers, ενώ παρίστανε ότι δεν είχε ιδέα για την όλη υπόθεση. Στην πραγματικότητα έπαιρνε συνέντευξη από ένα μέλος της δικής της οργάνωσης αλλά δεν το ανέφερε αυτό στους θεατές της εκπομπής της.

Είναι πλέον σαφές. Δεν πρόκειται για κάποια ανεξάρτητη, ερευνητική ομάδα αφοσιωμένη στην αναζήτηση της αλήθειας και στην δημοκρατία. Είναι μια ομάδα προπαγανδιστών οι οποίοι, υπό τον μανδύα της δημοσιογραφίας, ασκούν την τέχνη της υβριδικής-ασύμμετρης παραπλάνησης για λογαριασμό της αμερικανικής κυβέρνησης και των δυτικών μυστικών υπηρεσιών.

Το Ίδρυμα Σόρος βρίσκεται από πίσω

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό ...

Το Ίδρυμα Open Society του Σόρος, που βοηθά στην χρηματοδότηση της ICIJ, είναι η σοβαρότερη ένδειξη ότι η όλη υπόθεση υποκινείται. Όχι μόνο αυτό, γράφει ο ιστότοπος Before It’s News, αλλά ο Σόρος και οι φίλοι του βρίσκονται πίσω από την προσφυγική κρίση στην Ευρώπη, που αποτελεί μια τεράστια προσπάθεια για την αποσταθεροποίηση των εθνικών κρατών και την δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης. Χρειάζεστε περισσότερες αποδείξεις; Η ιστοσελίδα που ονομάζεται Veterans Today ισχυρίζεται ότι η Νέα Παγκόσμια Τάξη είναι «σχεδόν βέβαιο ότι κρύβεται πίσω από τα Panama Papers», και ένα άλλο άρθρο στο Before It’s News τα αποδίδει όλα αυτά στον «Αγγλο-Αμερικανικό Άξονα» και την «Σιωνιστο-Αγγλο-Αμερικανική εγκληματική κλίκα», η οποία είναι «τόσο έξω φρενών που ο Πούτιν τους χάλασε την γενοκτονία που είχαν στήσει στην Συρία, ώστε θα κάνουν τα πάντα για να τον εκθέσουν».

Ο Breitbart πήγε ένα βήμα παραπέρα, αποκαλύπτοντας το σύνολο των χρηματοδοτών της ICIJ, συμπεριλαμβανομένου του Ιδρύματος Ford, που «έχει χρηματοδοτήσει τα πάντα, από την Sesame Street μέχρι την “προοδευτική” τηλεοπτική εκπομπή Democracy Now». Οι νεοφιλελεύθεροι είναι πίσω από όλα αυτά! Αυτό εξηγεί γιατί στο στόχαστρο βρέθηκαν και εθνικιστικές ευρωπαϊκές οργανώσεις, όπως επεσήμανε το Infowars.

Στην πραγματικότητα, πίσω από όλα αυτά, ή, έστω, πίσω από ορισμένα, είναι η Μοσσάντ, λέει το Veterans Today, «Τα Panama Papers είναι μια απάτη. Τα πραγματικά έγγραφα παραδόθηκαν σε μια οργάνωση που διευθύνεται από την Μοσσάντ, η οποία τώρα ρίχνει λάσπη σε ακόμη περισσότερους ανθρώπους και έχει την δυνατότητα πλέον να μετατρέψει τον ήδη άσχημο κόσμο που ζούμε σε ένα ακόμα πιο σκοτεινό και πιο δυσοίωνο τόπο».

«Η μεγαλύτερη ομάδα διαπλεκόμενων εταιρειών που έπρεπε να είχε εκτεθεί [από τα Panama Papers]», ισχυρίζεται το Veterans Today, «συνδέεται με τα σχεδόν 3 τρισεκατομμύρια δολλάρια που λείπουν από το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας, χρήματα που “εξαφανίστηκαν” όταν τα αρχεία ερευνών χάθηκαν μυστηριωδώς στην πρόσκρουση του αεροσκάφους, στις 11/9/2001, στο Πεντάγωνο, ένα από τα πιο φυλασσόμενα κτίρια στη γη ... Τα Panama Papers θα μπορούσαν τελικά να αποκαλύψουν με σιγουριά ποιοι ήταν πραγματικά πίσω από την 11/9».

Ναζί, CIA και Ναρκέμποροι

Ο Γιούργκεν Μοσάκ (δεξιά) και ο συνεταίρος του Ραμόν Φονσέκα, ένας ισχυρός πολιτικός ηγέτης και πετυχημένος συγγραφέας best-seller στον Παναμά, είναι οι επικεφαλής στην βιομηχανία των offshore, που είχε πολύ σημαντική επίδραση στον παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό τομέα από την δεκαετία του ’70. Αλλά μια νέα φουρνιά μυστικών πληροφοριών ρίχνει για πρώτη φορά φως σ’ αυτή την σκοτεινή γωνιά της παγκόσμιας οικονομίας. Η μαζική διαρροή εκτιμάται ότι είναι εκατό φορές μεγαλύτερη από το Wikileaks.

Θέλοντας να ερευνήσουμε περαιτέρω και βαθύτερα την υπόθεση αυτή, έπρεπε να μάθουμε περισσότερα για τους πραγματικούς σταρ αυτής της ιστορίας, το δίδυμο Μοσάκ-Φονσέκα. Πήγαμε, λοιπόν, στο ZeroHedge.com και στο Fusion.net, τα οποία έχουν συνθέσει μια συναρπαστική ιστορία γι’ αυτούς τους δύο συνεργάτες και τις ζωές τους.

Η Γερμανο-Παναμέζικη νομική εταιρεία Μοσάκ-Φονσέκα, και πάροχος υπηρεσιών σε επιχειρήσεις, ιδρύθηκε το 1977 από τον Γερμανό δικηγόρο Γιούργκεν Μοσάκ (Jürgen Mossack) και το 1986 συνεταιρίστηκε με τον Παναμέζο, εβραϊκής καταγωγής, συγγραφέα/δικηγόρο Ραμόν Φονσέκα (Ramon Fonseca). Αργότερα προστέθηκε ο Ελβετός δικηγόρος Κριστόφ Ζόλιγνγκερ.

Ο Μοσάκ γεννήθηκε στο Fürth της Βαυαρίας, στην Γερμανία, στις 20 Μαρτίου 1948. Σπούδασε στην Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Santa-Maria La Antigua στον Παναμά.

Ο πατέρας του ήταν υπαξιωματικός στα Βάφεν-Ες Ες, την ένοπλη πτέρυγα προστασίας του ναζιστικού κόμματος, της οργάνωσης που ευθύνεται περισσότερο για τους σκοτωμούς και την γενοκτονία στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σύμφωνα με τα αρχεία των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, ο πατέρας Έρχαρντ Μοσάκ έγινε πράκτορας της CIA μετά τον πόλεμο, όπως και πολλοί άλλοι ναζί – άλλωστε η CIA ιδρύθηκε από τους φιλοναζί Πρέσκοτ Μπους (Prescott Bush), παππού των σημερινών, και Άλλεν Ντάλλες (Allen Dulles). Το 1961, όταν ο Γιούργκεν Μοσάκ ήταν 13 χρονών, μετακόμισαν στον Παναμά όπου ο πατέρας του συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην CIA, κατασκοπεύοντας τις σοβιετικές δραστηριότητες στην Κούβα του Φιντέλ Κάστρο.

Ο Μοσάκ πήρε το πτυχίο του στην Νομική από το Καθολικό Πανεπιστήμιο του Παναμά το 1973. Το 1975, ο Μοσάκ εργάστηκε σε δικηγορικό γραφείο στο Λονδίνο πριν γυρίσει στον Παναμά και ιδρύσει την εταιρεία το 1977. Το 2005, αποκαλύφθηκε ότι ο Γιούργκεν Μοσάκ διηύθυνε παρασκηνιακά μια εταιρεία του γνωστού ναρκονονού Ραφαέλ Κουϊντέρο, επικεφαλής του μεξικανικού καρτέλ ναρκωτικών της Γκουανταλαχάρα.

Δεν εκπλήσσει κάτι τέτοιο, γνωρίζοντας την εμπλοκή της CIA στο εμπόριο κοκαΐνης/εξαγωγής όπλων από την Νότια Αμερική.

Η εταιρεία έγινε τελικά η Mossack Fonseca το 1986, όταν συγχωνεύθηκε με την εταιρεία του Ραμόν Φονσέκα, Παναμέζου δικηγόρου, συγγραφέα και ισχυρού πολιτικού.

Ο Φονσέκα γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου 1952, στον Παναμά, και σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Παναμά και στο London School of Economics. Καθολικός το θρήκευμα ο Ραμόν, σύμφωνα με τον Economist (The Panama Papers, A torrential leak, 9 Απριλίου 2016, www.economist.com), ως νεαρός άνδρας πίστευαν ότι θα παραμείνει πιστός στις Θείες επιταγές, τελικά, όμως έγινε ευαγγελιστής της βιομηχανίας των offshore.

Οι Φονσέκα, όμως, είναι πολύ παλιά ραβινική οικογένεια της Λατινικής Αμερικής με ρίζες στην Ολλανδία και, παλιότερα, την Πορτογαλία, από την εποχή του διωγμού των Εβραίων επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ο Isaac Aboab da Fonseca (1605-1693) ήταν καβαλιστής, συγγραφέας και ραβίνος, ένας εκ των πρεσβύτερων της Πορτογαλο-Ισραηλιτικής κοινότητας στις Κάτω Χώρες, που το 1656 αναθεμάτισαν τον φιλόσοφο Μπαρούχ Σπινόζα, από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του Διαφωτισμού του 17^ου αιώνα, για τις θέσεις του ως προς την Φύση του Θεού.

Το 1642, ο Aboab de Fonseca διορίστηκε ραβίνος στην συναγωγή Kahal Zur Israel του Ρεσίφε, στην ολλανδική αποικία του Περναμπούκο, στην Βραζιλία, μια πόλη που είχε καταληφθεί από τους Ολλανδούς το 1624. Ήταν ο πρώτος ραβίνος σε αμερικανικό έδαφος. Η πρώην πρωτεύουσα της ολλανδικής Βραζιλίας του 17^ου αιώνα, το Ρεσίφε, ιδρύθηκε το 1537, κατά την διάρκεια του πρώτου πορτογαλικού αποικισμού της Βραζιλίας.

Οι περισσότεροι από τους Ευρωπαίους κατοίκους της πόλης του Ρεσίφε, μετά την ολλανδική κατάκτηση, ήταν Σεφαρδίτες Εβραίοι, με καταγωγή από την Πορτογαλία. Στην συνέχεια, βοήθησαν τους Ολλανδούς να ιδρύσουν αυτή την νέα αποικία στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Ορισμένα μέλη της κοινότητας αυτής έφυγαν ύστερα για την Βόρειο Αμερική και βρέθηκαν μεταξύ των ιδρυτών της Πόλης της Νέας Υόρκης (η πρώτη Αποικία του Νέου Άμστερνταμ, που είναι σήμερα το Μανχάτταν).

Panama Papers: Ένα όπλο της Ελίτ;

Αυτά τα στοιχεία που πρέπει να γνωρίζουμε το CNN, ο Guardian, το BBC, οι New York Times και όλα τα συστημικά διεθνή μέσα ενημέρωσης αρνούνται να μας τα δώσουν έτσι ώστε να μπορούμε να εκτιμήσουμε σωστά την ιστορία που μεταδίδουν. Ο ρόλος των μεγάλων δυτικών μίντια δεν είναι να πληροφορούν το κοινό αλλά, όπως έλεγε ο Ουμπέρτο Έκο, «να καθοδηγούν τον τρόπο σκέψης του λαού», να χειραγωγούν την κοινή γνώμη και δράση.

Στο κατασκοπευτικό μυθιστόρημα του Τζων Λε Καρρέ, Ο Ράφτης του Παναμά (όπως και στο αντίστοιχο φιλμ), ένας Βρετανός ράφτης, ο Χάρρυ Πέντελ εξυπηρετεί την ελίτ του Παναμά, μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος, αλλά η άρνησή του να ξεκαθαρίσει το παρελθόν του τον μπλέκει σε περιπέτειες. Στον Παναμά, πιστεύει, η διακριτικότητα είναι ο μόνος τρόπος.

Για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, η νομική εταιρεία Μοσάκ Φονσέκα –της οποίας ο μύθος μπορεί να αποδειχθεί ανώτερος της φαντασίας του Καρρέ- είχε υιοθετήσει μια παρόμοια στρατηγική διακριτικότητας και επιβίωσης, που τώρα κατέρρευσε.

Μην περιμένετε να εκτεθεί πραγματικά ο δυτικός καπιταλισμός. Τα μέχρι τώρα δημοσιοποιημένα Panama Papers δεν θίγουν τα ανώτατα κλιμάκια των Επικυρίαρχων. Τα βρώμικα μυστικά των δυτικών πολυεθνικών θα παραμείνουν απόρρητα. Να περιμένετε πλήγματα στην Κίνα, το Ιράν και την Συρία και σε καμμιά μικρούλα «εξισορροπιστική» δυτική χώρα όπως η Ισλανδία. Αυτό το «νέο παιχνίδι» έπεσε στα χέρια εκείνων που απειλούνταν και θα χρησιμοποιηθεί τώρα για τον εκβιασμό κάποιων και την προστασία κάποιων άλλων, ενώ τα έγγραφα είναι τόσο πολλά που κανείς δεν μπορεί να τα εξετάσει ή να τα επιβεβαιώσει.

Τα πραγματικά «πλυντήρια» μαύρου χρήματος και φοροδιαφυγής βρίσκονται στην καρδιά του συστήματος: Λονδίνο, Ελβετία, Λουξεμβούργο, Γερμανία!

Τέλος, να μην ξεχνάμε ότι, όπως το ίδιο το αμερικανικό πρακτορείο οικονομικών ειδήσεων Bloomberg ανέφερε νωρίτερα εφέτος, ο μεγαλύτερος και πιο «αγαπημένος» νέος φορολογικός παράδεισος του κόσμου, μέχρι τώρα, είναι ... οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Συνεπώς όποιος μιλά γενικά και αόριστα για την «πάταξη της διαφθοράς» δεν καταλαβαίνει ή αποκρύπτει ηθελημένα την πραγματική φύση του συστήματος της νεοφιλελεύθερης, καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, στο οποίο 150 γιγαντιαίες πολυεθνικές εταιρείες ελέγχουν σήμερα την παγκόσμια οικονομία.

Σύμφωνα με την «Έκθεση για τον Παγκόσμιο Πλούτο» της Credit Suisse για το 2015, η ανισότητα στον πλούτο έχει μεγαλώσει κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης και η αύξηση αυτή συνεχίζεται. Σχεδόν το μισό του πλούτου της υφηλίου (45,2%) ανήκει στο ...0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι σχετικά εύποροι και η μεσαία τάξη (το 7,3% του πληθυσμού) κατέχουν το 40% του παγκόσμιου πλούτου και στο υπόλοιπο 92% των κατοίκων του πλανήτη μας αντιστοιχεί μόνο το 15,4%.

Στην Ελλάδα, το πλουσιότερο 1% των Ελλήνων κατείχε το 2010 το 54% του πλούτου, το οποίο ανήλθε το 2016 στο 65%, την ώρα που η κοινωνία εξαθλιώνεται με τα συνεχή μέτρα λιτότητας. (Global Wealth in 2015)

Καλωσήλθατε, με λίγα λόγια, στον παγκόσμιο καζινο-καπιταλισμό της ακραίας ανισότητας, της μαζικής φτωχοποίησης, όπως στην Ελλάδα, και της κατάργησης κάθε δημοκρατικού δικαιώματος. Ενός χωρίς προηγούμενο οργίου διαφθοράς πολιτικής και οικονομικής, μιας απίστευτης και ανικανοποίητης απληστίας που φέρνει το παγκόσμιο χάος.

Μέσα σ’ αυτόν τον διεθνή περίγυρο, η διαρροή των Panama Papers δείχνει ότι δεν έχει διαλυθεί μόνο το παγκόσμιο φορολογικό σύστημα και η διεθνής νομιμότητα, αλλά η ίδια η ιδέα της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

*Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.107, Μάϊος 2016

pylitonfilon.blogspot.gr