Ο μέσος όρος παραμονής των μνημονιακών κυβερνήσεων είναι περίπου δύο χρόνια. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ- ιδιοκτήτρια πλέον του τρίτου Μνημονίου- αν λάβουμε ως έναρξη του χρόνου διακυβέρνησης τον Ιανουάριο του 2015, πλησιάζει στη διετία έχοντας μάλιστα μπροστά της τις αλλαγές στα εργασιακά.
Εν τω μεταξύ το κράτος παρουσιάζει εικόνα διάλυσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα προηγούμενα χρόνια η λειτουργία του πληρούσε τα κριτήρια της κανονικότητας. Σε κάθε περίπτωση τα σημερινά χάλια δεν τα είχε. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην εξαθλίωση των φορολογουμένων πολιτών της μεσαίας τάξης- που εδώ που τα λέμε πλήρωναν και πριν αλλά τώρα λεηλατούνται- όσο για την γενικευμένη παρακμή που είναι αισθητή παντού. Στους δρόμους, στις πλατείες, στα πάρκα, όπου η απουσία του κράτους είναι ενδεικτική της κατάρρευσης των δομών του.
Εν προκειμένω το καθήκον κάθε πατριώτη, είχε πει ο συγγραφέας Τόμας Πέιν, είναι να προστατέψει τη χώρα του από την κυβέρνησή του. Και επειδή στην Ελλάδα η ταύτιση των κυβερνήσεων με το κράτος αποτελεί παράδοση, οι πολίτες που πληρώνουν υψηλούς φόρους προκειμένου να τηρούνται οι νόμοι και να αισθάνονται ασφαλείς, οφείλουν να αντιδράσουν ώστε να προστατευθούν και από το κράτος. Είναι αδιανόητο αλλά δυστυχώς συμβαίνει να έχει καταλυθεί το κράτος στα Εξάρχεια, να μη μπορείς να περάσεις μέρα μεσημέρι από το Πνευματικό Κέντρο, στη καρδιά της Αθήνας, γιατί μπροστά στα μάτια των περαστικών γίνεται διακίνηση ναρκωτικών, ενώ συχνά οι άγνωστοι στο κόσμο αλλά γνωστοί στις αρχές κουκουλοφόροι να μετατρέπουν τους δρόμους σε πεδία μάχης.
Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για ανεκτικότητα οφειλόμενη σε ιδεολογικούς λόγους, ή για ανικανότητα που χρησιμοποιεί ως άλλοθι την ανοχή. Ό,τι κι αν ισχύει εκείνο που συμβαίνει είναι ότι δεν υπάρχει κράτος. Τουλάχιστον με την έννοια που έχει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Κι αυτή είναι μια πραγματικότητα που κανένα κυβερνητικό αφήγημα δεν μπορεί να αλλάξει. Αναρωτιέμαι αν έχει συναίσθηση της ευθύνης του ο υπουργός Προστασίας(;) του Πολίτη. Εκτός κι αν δεν κυκλοφορεί, δεν διαβάζει και δεν ακούει τις καθημερινές ιστορίες για... αγρίους. Από την αύξηση της εγκληματικότητας(ληστείες, φόνοι κλπ) μέχρι τα πιο "ανώδυνα" που είναι οι καταστροφές πινακίδων και οι φθορές της περιουσίας του δημοσίου, την οποία συντηρούν από το υστέρημα τους οι λεηλατημένοι φορολογούμενοι.
Όσο κραυγαλέα όμως είναι η απουσία του κράτους στο τομέα της δημόσιας τάξης και της ασφάλειας, άλλο τόσο αισθητή είναι η παρουσία του στην επιβολή δυσβάστακτων φόρων και περικοπών επί των εισοδημάτων, πέραν της ουσιαστικής δέσμευσης επί των ακινήτων. Ο Μίλος Φρίντμαν είχε πει ότι "πολλοί ζητούν από την κυβέρνηση να προστατέψει τον καταναλωτή". Είχε, όμως, συμπληρώσει και κάτι που πρέπει να το καταλάβουν όλοι οι φορολογούμενοι, πέρα από στερεότυπα και ξεπερασμένους κομματικούς πατριωτισμούς. Πως είναι περισσότερο επείγον πρόβλημα "να προστατευθεί ο καταναλωτής από την κυβέρνηση". Οι φορολογούμενοι πολίτες δεν το έκαναν τα προηγούμενα χρόνια, είναι η ώρα να το κάνουν τώρα και μάλιστα με αποφασιστικότητα και τόλμη. Πρέπει να αντιδράσουν έναντι της λεηλασίας και της διαρκούς υποβάθμισης στην ποιότητα της ζωής τους. Να καταλάβουν ότι είναι πολίτες της Ευρώπης και πρέπει να αντιδράσουν όπως θα αντιδρούσε κάθε Ευρωπαίος πολίτης στη θέση τους. Να αποφασίσουν αν θα παραμείνουν υπήκοοι και πολύ περισσότερο δούλοι του κράτους και του κομματισμού κάθε χρώματος, ή με τη στάση τους θα πουν: Φτάνει, δεν πάει άλλο!
news247.gr