Σχολιάζοντας τον τραγικό θάνατο του εκδότη της εφημερίδας «Ακρόπολη» και κατηγορούμενου για την υπόθεση των εκβιαστών, Παναγιώτη Μαυρίκου, ο οποίος κάηκε μετά από ανάφλεξη του αυτοκινήτου του στην Αττική Οδό, ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδημούλης, έγραψε πως «τον έκαψαν για να μην τους κάψει», οπότε είναι βέβαιος πως πρόκειται για εγκληματική ενέργεια.
Με αφορμή το σχόλιο του Δημήτρη Παπαδημούλη για τον θάνατο του Παναγιώτη Μαυρίκου και αφού ξεκαθαρίσω πως δεν σχολιάζω και δεν ειρωνεύομαι τον νεκρό -πρέπει να το κάνω γιατί η Ελλάδα έχει γεμίσει καθυστερημένους που «σκέφτονται» σαν τον Άδωνι-, θα σας εξηγήσω ποια είναι η διαφορά του να είναι ένα κόμμα στην κυβέρνηση με το να είναι στην αντιπολίτευση.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση, ο Δημήτρης Παπαδημούλης θα έγραφε το εξής:
«Ο Παναγιώτης Μαυρίκος είναι ένα ακόμα θύμα των Μνημονίων της Νέας Δημοκρατίας».
Και επειδή ένας αριστερός έχει πάντα επιχειρήματα θα συνέχιζε:
«Αν δεν είχαν ακολουθηθεί οι βάρβαρες, νεοφιλελεύθερες, μνημονιακές πολιτικές από την ανάλγητη δεξιά κυβέρνηση, ο Παναγιώτης Μαυρίκος θα ήταν τώρα ζωντανός.
Αν η Νέα Δημοκρατία δεν είχε ψηφίσει το Μνημόνιο, ο Παναγιώτης Μαυρίκος θα είχε χρήματα να πάει την Πόρσε Καγιέν για σέρβις και δεν θα υπήρχε διαρροή καυσίμων.
Αν μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυβέρνηση, θα είχε καταργήσει τα Μνημόνια, και ο Παναγιώτης Μαυρίκος θα είχε την δυνατότητα να αγοράσει μια Φεράρι και να μην κυκλοφορεί με το σαραβαλάκι της Πόρσε.».
Δηλαδή, όταν είσαι κυβέρνηση ο νεκρός είναι θύμα εγκληματικής ενέργειας, και όταν είσαι αντιπολίτευση, πρόκειται για θύμα του Μνημονίου.
Αυτό είναι η πολιτική. Η τέχνη των τεχνών κατά τον Αριστοτέλη.
(Με την ευκαιρία, και επειδή η Μαφία ετοιμάζεται για ακόμα πιο τρελό πάρτι, θέλω να θυμίσω πως η Μαφία δεν υπάρχει. Ποιος λέει ότι η Μαφία δεν υπάρχει; Η Μαφία.)