Ισως οι περισσότεροι άνθρωποι να έχουν ακούσει κάτι για τον περίφημο νόμο του Murphy.
Στην απλούστερη μορφή του υποστηρίζει:
“ Οτιδήποτε μπορεί να πάει στραβά, θα πάει.”
Το παραπάνω αξίωμα όμως συμπληρώνεται από την βρετανική σοφία με μία αποστροφή και γίνεται ο νόμος του Sod:
“Oτιδήποτε μπορεί να πάει στραβά, θα συμβεί την χειρότερη δυνατή στιγμή “
Ο δεύτερος νόμος κατά τη γνώμη μου είναι πληρέστερος από τον πρώτο, γιατί έχει προβλεπτική αξία.
Δεν σε διαφωτίζει μόνο για το τι μπορεί να πάει στραβά, αλλά και για τον χρόνο και τις συνθήκες, που θα συμβεί αυτό.
Παρατηρώντας τις δυσμενείς συνθήκες, γνωρίζουμε με σχετική ασφάλεια ότι μπορεί να συμβεί συγχρόνως ένα “εξαιρετικό” γεγονός με μικρή πιθανότητα εμφάνισης, αλλά και με μεγάλο κόστος.
Τα παραπάνω γράφονται για να επιστήσουν την προσοχή στον αναγνώστη για τα μελλούμενα.
Σήμερα στην Αγγλία γίνεται ένα δημοψήφισμα για το μέλλον της Βρετανίας στην Ε.Ε.
Το δημοψήφισμα αυτό δεν είναι δεσμευτικό εκ του νόμου για την κυβέρνηση της Αγγλίας και θα μπορούσε να μην είχε γίνει καθόλου.
Αλλά η κυβέρνηση της Αγγλίας επέλεξε να το κάνει και μάλιστα τώρα, δηλαδή στις παραμονές των βουλευτικών εκλογών της Ισπανίας.
Δεν πρόσεξε ούτε την παραλίγο εκλογή ακροδεξιού Προέδρου Δημοκρατίας στην Αυστρία, ούτε το δυσμενές αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος των Ολλανδών για την έγκριση της ειδικής σχέσης της ΕΕ με την Ουκρανία, αλλά ούτε και την πρόσφατη εξαιρετική επίδοση του κινήματος των 5 αστέρων στην Ιταλία, που κατάφερε να βγάλει δήμαρχο μία γυναίκα στη Ρώμη.
Μιλάμε όχι για ένα, αλλά για τέσσερα ‘εξαιρετικά” γεγονότα, που συνέβηκαν και θα συμβούν μέσα σε λίγο χρόνο σε τέσσερεις χώρες ή και πέντε χώρες .
Τα συστατικά για ένα εξαιρετικά δυσμενές μελλοντικό γεγόνος υπάρχουν, αλλά φαίνεται ότι κανένας δεν τα πρόσεξε...
Η παραπάνω φράση δεν αναφέρεται βέβαια στους Βρετανούς, γιατί σίγουρα αυτοί γνωρίζουν από συμβολισμούς και εορτάζουν το θερινό ηλιοστάσιο της 22ας Ιουνίου κάθε χρόνο.
Ιδιαίτερα φέτος, που είναι η πρώτη φορά μετά το 1967, που συνέπεσε με πανσέληνο, οι αστρολόγοι της ηγεσίας της Βρετανίας θα πρέπει να την έχουν προειδοποιήσει για το τι θα πρέπει να περιμένουμε σύντομα.
H τελευταία χρονιά , που είδαμε το φαινόμενο αυτό ήταν το καυτό καλοκαίρι του 1967.
Τη χρονιά εκείνη είχαμε εκτεταμένες φυλετικές ταραχές στις ΗΠΑ, τον Αραβοισραηλινό πόλεμο του 1967 και πολιτισμικές επαναστάσεις της νεολαίας με τη μορφή μουσικών εκδηλώσεων με μεγάλα ακροατήρια.
Ήταν η κορύφωση της εποχής των hippies, που ενέπνευσε τα αιτήματα της γαλλικής νεολαίας και οδήγησε στα γεγονότα του Μάη του 1968.
Παρατηρώντας τι συμβαίνει αυτή την στιγμή στη Γαλλία, όπου εξελίσσονται καθημερινά ταραχές για τις αλλαγές στα εργασιακά, ενώ παράλληλα η χώρα φιλοξενεί το αθλητικό γεγονός του EURO 2016 και ποδηλατικούς αγώνες, το μόνο που λείπει για να ολοκληρωθεί η ομοιότητα ανάμεσα στα έτη 2016 και 1967 είναι ένας πόλεμος στη Μέση Ανατολή και οι φυλετικές ταραχές στις ΗΠΑ.
Αν τα δούμε σύντομα, ίσως να καταλάβετε τι σημαίνει η αποστροφή του νόμου του Sod για “τη χειρότερη δυνατή στιγμή”...