Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα, είχε πει ο Καρλ Μαρξ.
Αυτό το τσιτάτο μου ερχόταν στο μυαλό, κάθε στιγμή που προσπαθούσα να προβλέψω την εξέλιξη που θα έχει η απόπειρα κάποιων να αναβιώσουν τους “αγανακτισμένους” αναστρέφοντας τους ρόλους των πρωταγωνιστών τους.
Δεν θεωρώ εαυτόν σπουδαίο πολιτικό αναλυτή, αλλά ούτε για μια στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό μου πως οι “παραιτηθείτε”, με τον τρόπο που οργάνωσαν τις συγκεντρώσεις τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και με το πολιτικό πλαίσιο που έδωσαν στην πρωτοβουλία τους, θα κατάφερναν να πετύχουν βαρύ πλήγμα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Κάποιοι από αυτούς είχαν μόνο πολιτικά κίνητρα, να πλήξουν τη “χειρότερη κυβέρνηση που είχε η χώρα τη δυσκολότερη στιγμή της”. Ορισμένοι πάλι είχαν και προσωπικές φιλοδοξίες, θεμιτές μεν, υπερφίαλες δε. Αυτοί, αδυνατώντας να εξηγήσουν το πώς οι Τσίπρας και Καμμένος (ακόμη και ο Μιχαλολιάκος) έστησαν πολιτικές καριέρες σκαρφαλώνοντας στο κύμα της πρώτης εποχής των μνημονίων, νόμισαν πως τώρα είναι η δική τους ευκαιρία, αγνοώντας ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνον ως φάρσα.
Το σημαντικότερο ωστόσο λάθος τους ήταν ότι δεν διέκριναν τις διαφορές των συνθηκών του τότε με το τώρα:
ΤΟΤΕ, τα μέτρα λιτότητας του πρώτου μνημονίου ήταν σοκαριστικά, ενώ ΤΩΡΑ έχουμε συμβιβαστεί με την ιδέα πως φτωχύναμε και θα πορευτούμε έτσι.
ΤΟΤΕ, όλα τα κόμματα πλην του ΠΑΣΟΚ ήταν με τους αγανακτισμένους -ανταγωνίζονταν μάλιστα ποιο θα αγκαλιάσει σφιχτότερα το ρεύμα-, ενώ ΤΩΡΑ μνημόνιο ψήφισαν οι εκπροσωπούντες τη μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων.
ΤΟΤΕ, οι αγανακτισμένοι είχαν απάντηση στο τι θα γίνει την επόμενη μέρα, που ήταν να πέσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, να σκιστεί το μνημόνιο και να επιστρέψουμε στην προτεραία κατάσταση (όπως υπόσχονταν άπαντες), ενώ ΤΩΡΑ οι “παραιτηθείτε” στερούνταν απάντησης στο αμείλικτο ερώτημα “και μετά τι;”.
Τις διαφορές των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών ανάμεσα στην εποχή των “αγανακτισμένων” και την τωρινή τις διέκριναν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και γι’ αυτό αποφάσισαν να μην ταυτιστούν με τους “παραιτηθείτε”.
Τις διέκριναν και οι της κυβέρνησης, που σκέφτηκαν ότι θα κέρδιζαν ταυτίζοντάς τους με τη ΝΔ και δευτερευόντως με το ΠΑΣΟΚ.
Γι’ αυτό και επιχειρήθηκε από το Μαξίμου από τη μια να... αποκαλύψουν τον ομφάλιο λώρο που δήθεν συνέδεε τους οργανωτές των “παραιτηθείτε” με την αντιπολίτευση και από την άλλη να κατηγορήσουν προκαταβολικά όσους σκέφτονταν να μετέχουν στις συγκεντρώσεις ότι είναι καταχραστές του δημόσιου πλούτου, εχθροί της Ελλάδας και ότι κινούνται στα όρια ανοχής του συντάγματος.