Όλη η Ευρώπη συζητά από προχθές για το Brexit, τις συνέπειες που θα έχει σε όλο τον κόσμο, αν είναι βιώσιμη η Ένωση των λαών που εδώ και δεκαετίες χτίστηκε κομματάκι – κομματάκι, αν και λειψή.
Ο ευρωσκεπτικισμός ασφαλώς ενισχύεται, όπως και οι ακραίες θέσεις, οι αποσχιστικές τάσεις, ο αντιευρωπαϊσμός σε σημείο μίσους, η επιστροφή στα εθνικά κράτη κ.λπ.
Αναμφισβήτητα αυτό που συνέβη είναι η αρχή για να ξηλωθεί ένα πουλόβερ που από την αρχή φτιάχτηκε λανθασμένα. Ειδικά τα τελευταία χρόνια οι μόνες φωνές που ακούγονταν ήταν αυτές της παγκοσμιοποίησης, της κυριαρχίας των αγορών έναντι των λαών, της απόλυτης επικράτησης της Γερμανίας που κατέκτησε τη γηραιά ήπειρο αλλά χωρίς τα Πάντσερ.
Αυτό που είδαμε επί χρόνια ήταν μια προσπάθεια καθυπόταξης της εθνικής ταυτότητας, ή με κάθε τρόπο εκχώρηση δικαιωμάτων στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο και τελικά τη δημιουργία μιας Ευρώπης δύο ταχυτήτων.
Η επιλογή των Βρετανών προχθές, των Ισπανών σήμερα, των Αυστριακών που παρ’ ολίγο να βγάλουν ακροδεξιό Πρόεδρο, πιθανότατα των Ιταλών αργότερα αλλά βεβαίως και των Ελλήνων με τον Τσίπρα και τους άλλους «αντισυστημικούς», ήταν αυτό που θα μπορούσε να πει κανείς η «επανάσταση του αυτονόητου». Όπου αυτονόητο βάλτε την οργή των λαών για μια ευρωπαϊκή πολιτική διάλυσης κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους, πλήρους ελέγχου των οικονομικών όλων των χωρών, ακόμη και εκείνων που δεν είναι… Ελλάδα αλλά και μιας προσπάθειας να λαμβάνονται αποφάσεις για όλους εμάς χωρίς εμάς ακόμη και για εθνικά θέματα. Διότι πώς να πείσεις τον Έλληνα ότι η Ευρώπη είναι καλή και η Ένωση άγια όταν αποφασίζει για το Μεταναστευτικό κλείνοντας τα μάτια και αφήνοντας μια χώρα να βουλιάζει;
Πώς να πείσεις τους Κύπριους ότι είναι για το καλό τους κάποιοι τεχνοκράτες χαρτογιακάδες και διπλωμάτες να εκπονούν σχέδια για το Κυπριακό και να τα παρουσιάζουν ως μεγάλη επιτυχία και τελευταία ευκαιρία;
Και τι καλό να περιμένεις από την Ευρώπη όταν λειτουργεί πολλές φορές ως «γιουσουφάκι» των ισλαμιστών και κυρίως του Ερντογάν αφήνοντας στο έλεος του Θεού την χριστιανική Ευρώπη;
Άλλωστε, τι να πει κανείς για τη στάση της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία της οποίας το εμπάργκο ισχύει μετά από τόσο καιρό θέλοντας να τιμωρήσουν τον Πούτιν, όταν και πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν κάνει χειρότερα;
Αναμφισβήτητα, λοιπόν, κάθε φορά που γίνονται εκλογές ή δημοψηφίσματα σε κάποια χώρα τα αποτελέσματα θα είναι απογοητευτικά για την ενωμένη Ευρώπη των λαών που όλοι επιθυμούμε. Ή τουλάχιστον όλοι όσοι πιστεύουμε ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία, έστω και με υποχωρήσεις ή συμβιβασμούς, μπορεί να υπάρξουν μακροχρόνιες περίοδοι ειρήνης και ευημερίας.
Όμως, τα τραγικά λάθη που έγιναν τα τελευταία χρόνια, με ευθύνη της Γερμανίας και των ελεγχόμενων Βρυξελλών, ουσιαστικά γέννησαν την Ευρώπη με αντιευρωπαϊστές, με ακροδεξιούς και ακροαριστερούς, με πολιτικούς απατεώνες και ακραίους λαϊκιστές.
Είναι τυχαίο ότι την τελευταία 10ετία έχουν «ξεφυτρώσει» πολιτικοί όπως ο Τσίπρας, ο Γκρίλο, ο Φάρατζ, ο Τζόνσον, ο Κάμερον, ο Ιγκλέσιας, ο Ραχόι, η Λεπέν αλλά και ο Ολάντ και πολλά ακόμη… νούμερα, ολίγιστοι, αγράμματοι και ψεύτες; Για να μην πούμε βεβαίως για την έκρηξη της ακροδεξιάς και των νεοναζί, από την «συστημική» ακροδεξιά της Γαλλίας μέχρι τους τραμπούκους της Χρυσής Αυγής.
Όλοι αυτοί βγήκαν στην επιφάνεια απλά και μόνο γιατί είχαν την ευγενική χορηγία της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Γιούνκερ, του Ντάισελμπλουμ και όλων εκείνων που σήμερα το παίζουν απατημένοι σύζυγοι και ζητούν άμεσα το διαζύγιο με τους Βρετανούς. Ακόμη και μετά από αυτή τη σφαλιάρα στην Ευρώπη αποδεικνύεται πόσο ολίγιστοι είναι καθώς δεν δείχνουν διάθεση να αλλάξουν, να σκεφτούν ότι η Ευρώπη που κέντησαν πόντο – πόντο ξηλώνεται απλά και μόνο γιατί μοιάζει με κακοφορεμένο πουλόβερ.
Όχι, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρέπει να διαλυθεί. Θα έχει τα κακά της πάντα, θα είναι «καθυστερημένη», δυσκίνητη και πολλές φορές θα διοικείται από μηδενικά. Αλλά η ένωση των λαών είναι το μόνο καταφύγιο που έχουν κυρίως οι αδύναμες χώρες όπως η Ελλάδα, όμως, υπό προϋποθέσεις. Χωρίς αλλαγές η ΕΕ θα καταρρεύσει, θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη και θα πάνε χαμένες οι θυσίες πολύ μεγάλων ανθρώπων που την οραματίστηκαν. Από τον Τσόρτσιλ μέχρι τον Κλεμανσώ, τον Ντε Γκωλ, τον Ντελόρ ή ακόμη και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Όμως, για να μπορεί να υπάρξει μια ενωμένη Ευρώπη οφείλει να κάνει ορισμένες πολύ βασικές αλλαγές. Με πρώτη και καλύτερη βεβαίως την «απογερμανοποίησή» της. Ναι η Γερμανία είναι μεγάλη χώρα αλλά δεν μπορεί να είναι ο νταβατζής της Γηραιάς Ηπείρου.
Επίσης, πρέπει να επιστρέψει στις αξίες της. Στην αλληλεγγύη, τη στήριξη των φτωχών, τη χορήγηση βοήθειας όσων τη χρειάζονται και όχι με όρους και προϋποθέσεις. Δεν μπορεί μια βοήθεια να «εξαργυρώνεται» με τιμωρία, με απειλές, με εκβιασμούς, με τον απόλυτο φασισμό και εξευτελισμό που έζησε ουκ ολίγες φορές η Ελλάδα των μνημονίων. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο, ακόμη και για μια Ελλάδα που δείχνει να μην είναι ικανή να αλλάξει και να διορθώσει τα δικά της κακώς κείμενα.
Όμως, η Ευρώπη οφείλει, στο πλαίσιο της ολοκλήρωσής της, να δείξει τον απαιτούμενο σεβασμό στη διαφορετικότητα κάθε έθνους και να μην προσπαθεί να καθυποτάξει τους λαούς και τις ταυτότητές τους στο όνομα της παγκοσμιοποίησης που όλα τα αλέθει και τα κάνει χυλό.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και δεν μπορούμε να μοιάσουμε όλοι με κάποιους. Ούτε οι νότιοι θα γίνουν βόρειοι, ούτε οι πολιτισμοί των λαών μπορούν να μπουν στα ίδια καλούπια, ούτε οι οικονομίες μπορούν να αντιμετωπίζονται με έναν τρόπο. Κυρίως, δεν μπορεί το κονκλάβιο των Βρυξελλών να έχει την απόλυτη αλήθεια σε όλα. Και δεν μπορεί να βάζει το κεφάλι στην άμμο όταν όλα γύρω διαλύονται. Όταν το ισλαμικό τόξο ετοιμάζεται να «εισβάλλει» στην Ευρώπη ή όταν εκατομμύρια πολίτες στην ΕΕ πεινάνε, αισθάνονται αδικημένοι, πεταμένοι στους δρόμους της παγκοσμιοποίησης.
Ναι, λοιπόν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά όχι σ’ αυτήν που γεννάει αδικίες. Η ΕΕ πρέπει να αλλάξει, να ολοκληρωθεί, να γίνει πιο δίκαιη. Μόνο τότε θα πετάξει με τις κλωτσιές έξω ακροδεξιούς και ακροαριστερούς που κάνουν πάρτι λαϊκισμού σε όλες τις χώρες.
Η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει ένα νέο αφήγημα, γιατί το άλλο πάλιωσε, κούρασε, πλήγωσε και κατέστρεψε ανθρώπους.
antinews.gr