Ένα σημαντικό μπόνους που πήρε ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός προερχόταν από το λεγόμενο καλλιτεχνικό χώρο. Διάφοροι ηθοποιοί, τραγουδιστές, εναλλακτικοί συγγραφείς, θεατράνθρωποι, μουσικοί, σκηνοθέτες κ.λπ. συνασπίστηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον στήριξαν και πολλοί εξακολουθούν να τον στηρίζουν. Κάποιοι από αυτούς σοβαροί άνθρωποι, με άποψη που πίστεψαν στον Τσίπρα ως νέο άνθρωπο ο οποίος θα έφερνε την αλλαγή.
Άλλοι απλά καιροσκόποι και παρτάκηδες έβλεπαν την αλλαγή που έρχεται και… έπιασαν πόρτα για το χειμώνα. Υπάρχουν και πολλά «καλλιτεχνικά νούμερα» που βεβαίως το παίζουν αριστεροί, επαναστάτες, ανθρωπιστές ή προοδευτικοί αλλά φροντίζουν να γεμίζουν τις τσέπες τους πρώτα μη τυχόν και δεν έχουν να φάνε μέχρι και τα δισέγγονα. Εξαργυρώνουν την «αριστερίλα» τους με φράγκα και ας κυκλοφορούν δήθεν με αμπέχονο σε συναυλίες διαμαρτυρίας.
Θυμηθείτε πόσοι και πόσοι καλλιτέχνες έγιναν τα «δεκανίκια» που χρειάζονταν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να διεισδύσουν στην κοινωνία. Αλώστε, τα κινήματα των… Αγανακτισμένων, των «δεν πληρώνω ΕΝΦΙΑ ή διόδια» ή των «να πέσουν τα παλιά κόμματα, να έρθουν τα καινούργια» είχαν την ανάγκη από τραγουδιστική έκφραση. Χωρίς λίγο Θεοδωράκη, Ρίτσο ή Νταλάρα, Μπιθικώτση και Παπακωνσταντίνου μπορεί να γίνει η επανάσταση; «Πάγωσε η τζιμινιέρα», «Χαιρετίσματα στην εξουσία», τη «Ρωμιοσύνη μην την κλαις» και άλλα πολλά που ακούστηκαν γιατί έπρεπε να φύγει η κακιά δεξιά και να έρθει η Αριστερά της προόδου.
Και ποιος να ξεχάσει τον κονφερανσιέ της Αριστεράς με τις γεμάτες τσέπες, τον «Λάκη το γύφτο» που αποτέλεσε την έκφραση του ΣΥΡΙΖΑ στις μάζες, με την τζάμπα διασκέδαση και τα πολιτικά μηνύματα κατά των αντιπάλων ανάμεσα στην κριτική για τις γριές που… πέρδονται ή σε μερικούς ξεδοντιασμένους κλαρινογαμπρούς που προκαλούν το γέλιο του κόσμου;
Μη φανταστεί κανείς ότι όλοι αυτοί που στήριξαν τον Αλέξη τα προηγούμενα χρόνια ήταν τίποτε σοβαροί και μορφωμένοι άνθρωποι του πολιτισμού. Εθνολαϊκισμό, τζάμπα συγκίνηση και επανάσταση της πο…ης με τα λεφτά του μπαμπά τους πούλησαν και το κόλπο έπιασε. Βεβαίως οι περισσότεροι είχαν πάρει ουκ ολίγα χιλιάρικα για να εκφράσουν τις… πολιτιστικές τους ανησυχίες ενώ άλλοι έκαναν καριέρα προσφέροντας… αφιλοκερδώς τον εαυτό τους στα… ακτιβιστικά κινήματα και άλλες τέτοιες μπούρδες.
Και ήρθε ο εκλεκτός τους Αλέξης, τον έζησαν μια χαρά, τον βλέπουν πώς συμπεριφέρεται στην Ελλάδα, αναρωτιούνται τι του βρήκαν αλλά ακόμη τον βρίσκουν… συμπαθητικό. Κάποιοι δε μιλάνε γιατί πώς να δικαιολογήσουν την ανοησία τους; Κάποιοι άλλοι ήδη έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν το καράβι σαν τα ποντίκια. Καλή ώρα ο Λαζόπουλος που τώρα κατάλαβε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας πάρει τα σπίτια. Ξαφνικά ο Λάκης άλλαξε ρότα ή μήπως είναι τυχαίο ότι άλλαξε όταν το «αφεντικό» του άρχισε να «στριμώχνεται» ή ότι αυτός δεν θα πάρει το Ηρώδειο ή την Επίδαυρο, δεν έχει σημασία;
Διαβάζουμε την καλλίπυγο ηθοποιό Δήμητρα Ματσούκα η οποία λέει: «Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ο μοναδικός που με ενέπνευσε μετά από πολλά χρόνια να κινητοποιηθώ και να πιστέψω. Δεν είναι ότι απογοητεύτηκα και βρήκα κάτι άλλο. Δεν έχω βρει τίποτα προς το παρόν στο οποίο να θέλω να επενδύσω με την πίστη μου. Δεν ξέρω τι έφταιξε, πάντως παρατηρώ πως ακόμη και στον δικό μου χώρο, του πολιτισμού, συμβαίνουν μικροπολιτικές. Ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει να μου είναι συμπαθής για κάποιο λόγο. Ίσως γιατί έχω ανάγκη να πιστέψω πως ένας άνθρωπος σε αυτήν την ηλικία είναι μια καινούρια φωνή, είναι το νέο το φρέσκο. Καταλαβαίνω ότι βρέθηκε στην πιο δύσκολη στιγμή να κυβερνήσει, αλλά το ήξερε», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Αυτό ακριβώς. Ο Αλέξης βρέθηκε κάποια στιγμή να κυβερνά, το ήξερε αλλά δεν ήξερε πώς θα το κάνει και να τα αποτελέσματα: Τον κρίνει μέχρι και η… Ματσούκα.
Διαβάζουμε και τον αοιδό Μαραβέγια ο οποίος έγραψε το εξής τραγούδι:
«Ήρθες απ” τ” αριστερά, μουλωχτά, πονηρά, για να πάρεις την πρωτιά
να “σαι με τους δυνατούς, να νικήσεις τους κακούς
Μπήκατε πολύ μαζί, αγκαζέ με βιολιά, μα η βάρκα ήταν μικρή
και καθίσατε μαζί, στη μια μεριά, στη σειρά και η βάρκα μπάταρε δεξιά».
Ακριβώς αυτό είναι, όπως τα λέει ο Μαραβέγιας. Η διάψευση όσων πίστεψαν στον Τσίπρα και τώρα τρέχουν και δε φτάνουν. Κάποιοι θα βγάλουν ή έχουν ήδη βγάλει τα κόκκινα γάντια, άλλοι θα πάψουν να τραγουδάνε τραγούδια που θυμίζουν τον… παλιό Τσίπρα.
Κάποιοι πάλι που δεν τους βόλεψε η Αριστερά όπως περίμεναν, θα γίνουν δεξιοί ενώ άλλοι που τρώνε με χρυσά κουτάλια θα συνεχίσουν να είναι οι ταλιμπάν της πολιτιστικής επανάστασης του Μάο Τσίπρα.
Όμως, έτσι είναι ο τυχοδιωκτικός πολιτισμός και οι καλλιτέχνες που βολεύονται με την εκάστοτε εξουσία. Κι όπως είχε πει ο Αλέξης σε παλιότερη συνέντευξή του: «Η δύναμη είναι στο παραμύθι».
Άραγε οι σοβαροί άνθρωποι του πνεύματος που μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα στο μέλλον πως αντέχουν να είναι κρυμμένοι βλέποντας την ξεφτίλα της χώρας;
