Το Ισραήλ αντιλαμβάνεται πως οι ΗΠΑ, μεγάλη σύμμαχος και προστάτιδα, έχουν διαφοροποιήσει την πολιτική τους στο μεσανατολικό.
Η πρόσφατη συμφωνία Ισραήλ - Ρωσίας, όχι μόνον στο οικονομικό επίπεδο με τη συμμετοχή της Gazprom στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου σε δύο ισραηλινά κοιτάσματα, αλλά και στον στρατιωτικό τομέα, με την αναγγελία κοινών αεροπορικών και ναυτικών ασκήσεων, ανατρέπει δεδομένα δεκαετιών και προβληματίζει τις γειτονικές χώρες.
Είναι αναντίρρητο, ότι το Ισραήλ επιδίωξε την επαφή με την Ρωσία, και μάλιστα σε περίοδο ψύχρανσης των αμερικανο-ρωσικών σχέσεων, επειδή αντιλαμβάνεται πως η μεγάλη σύμμαχος και προστάτιδα ΗΠΑ, έχουν διαφοροποιήσει την πολιτική τους στο μεσανατολικό, σε σημείο που βλάπτονται τα ισραηλινά συμφέροντα.
Στο ερώτημα, που προφανώς ανακύπτει, και με ευρέως διαδεδομένη την άποψη, ότι το Ισραήλ χειραγωγεί την πολιτική των ΗΠΑ, έχω γράψει και άλλη φορά, πως εν Ελλάδι υπάρχει μεγάλη σύγχυση των όρων Ισραηλίτης και Ισραηλινός, και είναι πασιφανές πως τα συμφέροντα των Ισραηλιτών (της διασποράς) δεν ταυτίζονται πάντα με τα συμφέροντα των Ισραηλινών (των κατοίκων του Ισραήλ). Η δε οικονομική ισχύς στα χέρια των Ισραηλιτών βρίσκεται, οι οποίοι τροφοδοτούν αφειδώς τον ισραηλινό προϋπολογισμό με τεράστια ποσά, είτε εξ ιδίων είτε εκ του αμερικανικού ταμείου.
Το γεγονός ότι, στη διαμάχη Ομπάμα - Νετανιάχου, που κρατά χρόνια, οι ισχυροί Ισραηλίτες των ΗΠΑ, αν τάσσονταν με το μέρος του Ισραήλ σίγουρα θα δημιουργούσαν θέμα με το πλαστό πιστοποιητικό γέννησης του Ομπάμα ή με άλλα στοιχεία που αναμφιβόλως έχουν στην διάθεσή τους (ολόκληρο το λερωμένο φουστάνι της Λεβίνσκυ είχε κρατηθεί ως πειστήριο επί χρόνια), σημαίνει πως ο Ομπάμα δεν ενήργησε εναντίον των συμφερόντων τους. Άλλωστε, η φωτογραφία με «χαμένο» τον Ομπάμα στην τεράστια αγκαλιά του Ροκφέλερ, και πίσω να βρίσκεται καθισμένος ο Τζορτζ Σόρος, είναι ενδεικτική του κλίματος.
Ως εκ τούτου, η διαφοροποίηση της πολιτικής Ομπάμα από τους προκατόχους του οδηγεί στο συμπέρασμα πως αυτή ενοχλεί μεν τους Ισραηλινούς, όχι όμως τους Ισραηλίτες. Τι είναι τελικά αυτό που ενοχλεί;
Ο βρετανικός Guardian, σε παλαιότερο άρθρο του, εκτίμησε πως το Τελ Αβίβ έχει εξοργιστεί από τον τρόπο με τον οποίο η Ουάσιγκτον χειρίζεται το ζήτημα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, γεγονός που, κατά τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, συνιστά σοβαρό κίνδυνο για τη χώρα του. Χαρακτηριστικό είναι το tweet που ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, πριν επισκεφτεί την Ουάσιγκτον: «Πηγαίνω στις ΗΠΑ όχι επειδή επιζητώ μια σύγκρουση με τον πρόεδρο, αλλά για να μιλήσω γι’ αυτή καθαυτή την επιβίωση της χώρας μου».
Για το Ισραήλ -και όχι μόνο- το Ιράν καθιστάμενο πυρηνική δύναμη αποτελεί τον κύριο εχθρό, ο οποίος έχει ορκιστεί να εξαλείψει από τον χάρτη το κράτος του Ισραήλ. Η άρση των κυρώσεων κατά του Ιράν, από πλευράς ΗΠΑ, και η διατήρηση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, όσο ελεγχόμενο και αν είναι, δεν μπορεί παρά να προκαλεί ανησυχίες στο Ισραήλ.
Υποθέτω βεβαίως, πως η προσέγγιση ΗΠΑ - Ιράν, αποτελεί έναν ελιγμό των Αμερικανών, οι οποίοι γνωρίζουν πως δεν είναι απλή υπόθεση μια ένοπλη σύγκρουση με τους Ιρανούς, την στιγμή που έχει μεταβληθεί η πολιτική τους, και διαλύουν τα κράτη εκ των έσω, πότε με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και την «Αραβική Άνοιξη», πότε με την άλλοτε εχθρά και τώρα σύμμαχο, Αλ Κάιντα, άλλοτε πάλι με ναζιστές όπως στην Ουκρανία, και εν γένει με υποβοήθηση των κινημάτων που έχουν διασπαστικές τάσεις, ή που δεν έχουν νου να αντιληφθούν πού οδηγούνται. Είναι προφανές, πως όταν οριστικοποιηθεί ο διχασμός στη Συρία, και πάρουν σειρά οι άλλες μεσανατολικές χώρες, θα έρθει και η ώρα του Ιράν (την εποχή του Αχμαντινεζάντ, είχαν διαδηλώσει 200.000 Ιρανοί, κρατώντας ολοκαίνουργιες σημαίες του Σάχη!). Μέχρι να συμβεί όμως αυτό, κανείς στο Ισραήλ δεν μπορεί να εφησυχάζει.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ, γιατί ο Guardian εστίασε μόνον στον εκ του Ιράν κίνδυνο αυτόν που ενόχλησε τους Ισραηλινούς. Είναι και η αλλαγή της αμερικανικής στάσης στο παλαιστινιακό, όπου επιθυμούν την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους. Στα δημοσιευθέντα email της Χίλαρι Κλίντον, αποκαλύπτεται συνωμοσία εναντίον του Ισραήλ, κατόπιν συνεννόησης της ιδίας με το Ομπάμα, η οποία συνίστατο στη δημιουργία αναταραχής στο Ισραήλ, της εξασθένισης της διπλωματικής θέσης του, ώστε να βοηθήσουν την παλαιστινιακή υπόθεση.
Αφορμή ήταν η αναφορά στις «νέες θέσεις» του Νετανιάχου, ο οποίος προεκλογικώς είχε δηλώσει, ότι όσο είναι πρωθυπουργός δεν πρόκειται ποτέ να δημιουργηθεί παλαιστινιακό κράτος. Μάλιστα, ο άλλοτε πρέσβης των ΗΠΑ στο Ισραήλ, Pickering, είχε προτείνει αποκλειστικά και μόνο γυναίκες να χρησιμοποιηθούν σε διαδηλώσεις υπέρ της «ειρήνης» κι αυτό επειδή οι άνδρες Παλαιστίνιοι -τους οποίους χαρακτηρίζει ανθρώπους βίας με αρσενικό πολιτισμό- καταφεύγουν πάντα σε πράξεις βίας και δεν μπορούν να διαδηλώσουν ειρηνικά.
Ωστόσο, ο Pickering είπε, ότι ο ρόλος της Αμερικής πρέπει να κρατηθεί μυστικός.
Αναζητώντας το Ισραήλ νέους συμμάχους, στράφηκε προς δύο δυνάμει αντιπάλους: Την Ρωσία και την Σαουδική Αραβία. Ως προς την συμφωνία με την Ρωσία, έγραψα προ ημερών.
Όπως και ότι υπήρχαν συναντήσεις των μυστικών υπηρεσιών των δύο χωρών, Ισραήλ - Σαουδικής Αραβίας, που έχουν κοινό -ορκισμένο- εχθρό, το Ιράν. Αυτή η κρυφή σχέση, επισημοποιήθηκε πρόσφατα.
Η Σαουδική Αραβία έχει αρχίσει την κατασκευή μιας τεράστιας πρεσβείας στο Ισραήλ, ίσως της μεγαλύτερης στο Τελ Αβίβ. Επίσημα, οι δύο χώρες δεν διατηρούν διπλωματικές σχέσεις, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τον Σαουδάραβα βασιλιά να ορίσει τον πρίγκιπα Ουαλίντ Μπιν Ταλάλ (5η παγκόσμια περιουσία με τη Citigroup, το Mövenpick, το Four Seasons) ως τον επόμενο Πρέσβη του Βασιλείου στο Τελ Αβίβ.
Ερώτηση: Πόσες συσκέψεις έχουν γίνει στο ελληνικό ΥΠΕΞ, για να διαμορφώσουν πολιτική συμφώνως προς τα νέα δεδομένα; Και πότε θα ληφθεί απόφαση, αν η Ελλάδα θα προτιμήσει τους Ισραηλινούς ή τους Ισραηλίτες; Ή δεν έχει δυνατότητα επιλογής, αρκούμενη σε εκτέλεση αποφάσεων άλλων;
Μακεδών
voria.gr