Μήπως τελικά ο Φαλμεράυερ στην διατυπωθείσα θεωρεία του περί εκλαυϊσμού της Ελλάδας στους μέσους αιώνας σύμφωνα με την οποίαν υποστηρίζει ότι το γένος των αρχαίων Ελλήνων εξέλιπε τελείως και οι σημερινοί Έλληνες είναι απόγονοι των Σλαύων των Αλβανών και άλλων βαρβάρων αποτελεί μια κρυφή πραγματικότητα, μια πικρή αλήθεια που πρέπει να την αποδεχθούμε ως ελάχιστο φόρο τιμής και αποκατάστασης της ιστορίας για μια φυλή που έζησε και μεγαλούργησε πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια σ' αυτήν εδώ την γη και που λεγόντουσαν Έλληνες;
Είναι άραγε η παρουσία των νεοελλήνων σ’ αυτήν την χερσόνησο ως κριτήριο, επαρκές τεκμήριο Ελληνικότητας που θέλγει την καταγωγή των από μια γηγενή φυλή των αρχαίων χρόνων που διαφορετικά σκεπτόταν και διαφορετικά έπραττε;
Τι μπορεί να προσδιορίζει την Ελληνική μας καταγωγή; Η γεωγραφική νομή του Ελλαδικού χώρου από εμάς ή η συμμετοχή μας στον πολιτισμό και την παιδεία της κλασσικής Ελλάδας;
Αναλογισθήκαμε ποτέ εμείς οι νεοέλληνες πόσο λίγο γνωρίζουμε "εάν γνωρίζουμε" τους πραγματικούς Έλληνες;
Tο τεράστιο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στην ζωτικότητα την σαφήνεια και το σφρίγος εκείνων με την ατολμία την ασάφεια και την ανιαρότητα την δική μας;
Το όμαιμον το ομόγλωσσον και το ομόθρησκον του Αριστοτέλη ως χαρακτηριστικό προέλευσης και βιολογικής συνέχειας είναι ικανό στην σημερινή εποχή να αποδώσει την Ελληνική καταγωγή σ’ αυτόν που θέλει να αποκαλείται ΈΛΛΗΝΑΣ στην ιστορική του σημασία και στον ευρύτερο του ορισμό;
Δεν υπάρχει γραμμικός ορισμός του Έλληνα παρά μόνο η αφηρημένη έννοια "σκέπτομαι και ενεργώ σαν Έλληνας" μια κοσμοθεωρία συνταιριασμένων λόγων και πράξεων που έδωσαν νόημα στην ζωή και τον θάνατο, στον πόλεμο και την ειρήνη, στον ρόλο και τον προορισμό της ανθρώπινης ύπαρξης σ’ αυτό το απέραντο σύμπαν, γιατί από τότε συνειδητοποιήθηκε στην Ελληνική σκέψη ότι η τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης είναι ο δεσμός που μας ενώνει όλους.
Έλληνας είναι αυτός που κράτησε τα στενά των Θερμοπυλών, αυτός που με θώρακα και ασπίδα στον Μαραθώνα περίμενε τους Πέρσες , ο μελλοθάνατος Σωκράτης που στην τελευταία του ομιλία ζητάει από τους κατήγορούς του να τιμωρήσουν τους γιούς του αν τους φανούν ότι νοιάζονται περισσότερο για τα χρήματα ή για κάποιο άλλο πράμα παρά για την αρετή, είναι ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης που έφεραν στο πολιτικό προσκήνιο την προαίρεση την ευθύνη την καταδίκη και την τιμωρία, είναι ο Σόλων που δεν "υποσχέθηκε" αλλά έκανε την σεισάχθεια, είναι η σάτυρα του Αριστοφάνη και η σοβαρότητα του Θουκυδίδη, είναι εκείνος που αγωνίζεται να είναι δυνατότερος ανθεκτικότερος και πιο ειλικρινής απ’ ότι η ίδια η φύση του ορίζει, είναι εκείνος που γνωρίζει ότι το πεπρωμένο του μπορεί να βελτιωθεί ή να χειροτερέψει να διευρυνθεί ή να στενέψει μόνο με την ελεύθερη βούληση, είναι το ανήσυχο πνεύμα του Μακεδόνα στρατηλάτη Αλέξανδρου το δημοκρατικό ήθος του Αθηναίου Περικλή και το ανυπότακτο μένος του Σπαρτιάτη Βασιλιά Λεωνίδα, είναι ο Αχιλλέας που προτιμά τον ένδοξο θάνατο από την άδοξη ζωή , είναι ο πολύτροπος Οδυσσέας που μάχεται την οργή των θεών ενσαρκώνοντας τον πόθο του Έλληνα για την Ιθάκη του και το βιός του, είναι…τέλος η ΑΝΤΙΓΟΝΗ που επιλέγει τον πέτρινο τάφο αντί μια ζωή που πρέπει συνεχώς να κρύβεται για να γλυτώσει. Αυτοί ήταν οι ΈΛΛΗΝΕΣ που δεν νοιάζονταν αν αυτό που έκαμναν θα ανταμειφθεί και λιγότερο αν θα θεωρηθεί ορθό, εφ’ όσον οι ίδιοι πίστευαν ότι είναι σωστό.
Πόσο άραγε τους μοιάζουμε; Γιατί άραγε όλα αυτά που ξεκίνησαν από τους Έλληνες, η πόλη το κράτος η δημοκρατία, ο στοχασμός η ρητορική η φιλοσοφία, η δικαιοσύνη η ισότητα η ελευθερία, ο πόλεμος και η ειρήνη, η αρετή της αλήθειας και ο ορθός λόγος, έννοιες που αποτέλεσαν το αλφαβητάρι της ανθρωπότητας. για εμάς του νεοέλληνες να αποτελούν παρωχημένες σκέψεις σαν ανεκπλήρωτο ιδεολογικό δάνειο από μια άλλη φυλή και όχι εθνική κληρονομιά που πρέπει να διακονούμε ως μοναδικοί ΈΛΛΗΝΕΣ; Μήπως ήγκηκεν η ώρα να απαντήσουν οι νεοέλληνες στο ερώτημα που ψυχρά θέτει το απώτατο παρελθόν μας, ποιοί είναι οι Έλληνες;
Μήπως περισσότερο από κάθε άλλη φορά αυτές οι απειλές οι προσβολές και οι αμφισβητήσεις του κάθε Γερμανού Φαλμεράυερ "παλιού και νέου" που άλλοτε μας αποκαλούν τεμπέληδες και άλλοτε κλέφτες ως εξώγαμα των διαφόρων κατακτητών αποτελούν την κορυφαία στιγμή που οι νεοέλληνες πρέπει να συναντήσουν τους Έλληνες; Θυσιάσαμε τα πάντα, την Δημοκρατία μας την ελευθερία μας και την κυριαρχία μας, την Ιστορία μας για την πολιτική, την πολιτική για την εξουσία, ώστε να φθάσουμε στην οικονομική εξαθλίωση που προδικάζει την μεγάλη θυσία του Ελληνικού ιδεώδους που είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ στο βωμό των υλικών συμφερόντων από ανθελληνικά μιάσματα της πολιτικής που κυβερνούν αυτόν τον τόπο και από Ευρωπαίους σκυλάνθρωπους που τον επιβουλεύονται. Μια αξιοθρήνητη και ανυπόληπτη μπουρζουαζία στην υπηρεσία της αλητείας, αρνητές της ιστορίας μας, μοντερνιστές της Αριστεράς και παλαιομοδίτες της Δεξιάς, γελοίες φιγούρες μιας κωμικής τραγωδίας, παντογνώστες του τίποτα και άκρατοι κρατιστές, δουλοπρεπείς στους ισχυρούς και υπερόπτες στους αδυνάτους, κόλακες αυλοκόλακες και παρατρεχάμενοι της εξουσίας σε μια κυβέρνηση με ένα Πρωθυπουργό στον ρόλο της Μήδειας για τον Λαό του, μια παλίρροια ανθρωποειδών που πλημμύρισε το πολιτικό σύστημα με τοξικά απόβλητα του μηδενισμού, που εμπαίζουν τον Λαό πουλώντας του σωτηρία για να τον αποπροσανατολίσουν κάθε φορά που επιχειρεί να βρει την ταυτότητα του, το DNA του, και τον Ιστορικό του προορισμό.
Ποιόν άλλο εξευτελισμό πρέπει να υποστεί αυτός ο Λαός για να αφυπνισθεί να ΕΞΕΓΕΡΘΕΙ να ταυτοποιηθεί με την Ιστορία του και να αποβάλλει την ένοχη σιωπή που τον διασύρει φωνάζοντας φτάνει πια; Εδώ είναι οι ΈΛΛΗΝΕΣ που πολεμούν για να ζήσουν και δεν υποτάσσονται για να επιβιώσουν.