ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΥΝΤΕΡΗΣ
Το χθεσινό ιστορικό δημοψήφισμα στην Μεγάλη Βρετανία και η απόφαση των πολιτών της να είναι η πρώτη χώρα που θα αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή 'Ένωση, αποτέλεσαν ένα δυνατό χαστούκι στην αποκρουστική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία διαλύει την μεσαία τάξη στον βωμό της παγκοσμιοποίησης.
Η Βρετανία ανέκαθεν είχε μία επαμφοτερίζουσα στάση απέναντι στην ενωμένη Ευρώπη. Μολονότι ο Ουίνστον Τσώρτσιλ υπήρξε οραματιστής ενός είδους Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, όταν δημιουργήθηκε η ΕΟΚ με την συνθήκη της Ρώμης το 1957, η Βρετανία , όχι μόνο δεν συμμετείχε (ιδρυτές της ΕΟΚ ήταν η Γαλλία , η Γερμανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο), αλλά το 1960 ίδρυσε ως αντίβαρο την "Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελευθέρων Συναλλαγών" με την συμμετοχή επτά χωρών.
Το 1961 η τότε κυβέρνηση Μακμίλαν προέβη σε στροφή 180 μοιρών και υπέβαλε αίτημα εισόδου στην ΕΟΚ. Αλλά τότε η αίτηση απορρίφθηκε διότι ο στρατηγός Ντε Γκωλ άσκησε βέτο για λογαριασμό της Γαλλίας. Το ίδιο συνέβη και με νέα αίτηση της Βρετανίας το 1967.
Το 1969, μετά την αποχώρηση του Ντε Γκωλ οι Βρετανοί οι οποίοι βρέθηκαν να παρακαλούν ως ουραγοί για είσοδο στην ΕΟΚ, τόλμησαν να υποβάλουν νέα αίτηση και κατόπιν διαπραγματεύσεων έγιναν μέλος της ΕΟΚ το 1973.
Το 1975 η Βρετανία κάλεσε τους πολίτες της να αποφανθούν με δημοψήφισμα εάν επιθυμούν την παραμονή στην ΕΟΚ. Οι Βρετανοί αποφάσισαν τότε να παραμείνουν, αλλά αργότερα , την δεκαετία του 80 η Μάργκαρετ Θάτσερ απειλούσε και πάλι με αποχώρηση διαπραγματευόμενη την συνεισφορά της Βρετανίας στην ΕΟΚ και ζητώντας επιστροφές κονδυλίων.
Στην συνθήκη Σένγκεν περί κατάργησης των εσωτερικών συνόρων οι Βρετανοί εξασφάλισαν ειδικό καθεστώς και εξαιρέσεις, ενώ στην ζώνη του ευρώ , όχι μόνο δεν συμμετείχαν, αλλά θα επιθυμούσαν να πάψει να υπάρχει.
Τα τελευταία έτη, τα έτη της κρίσης, ο Κάμερον διεκδίκησε νέα συμφωνία για να παραμείνει η χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό που πέτυχε το έθεσε υπόψη των πολιτών οι οποίοι το απέρριψαν με το χθεσινό δημοψήφισμα.
Τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία είχε συνηθίσει τα κράτη να στέκονται στην ουρά για να γίνουν μέλη της, διαπιστώνει ότι ένα μεγάλο κράτος είναι το πρώτο κράτος που θα αποχωρήσει από αυτήν, ενώ είναι φανερό ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες σε όλα τα κράτη μέλη της είναι δυσαρεστημένοι από την απαίσια πολιτική που έχει στόχο να τους καταστρέψει το βιοτικό τους επίπεδο για να μπορέσει η Ευρώπη να ανταγωνιστεί την κινεζική οικονομία. Εάν δεν αλλάξει πολιτική είναι πολύ πιθανό και άλλα κράτη να διεξάγουν δημοψηφίσματα για την παραμονή τους στην Ε.Ε
Από την άλλη πλευρά η Βρετανία , τώρα που εγκαταλείπει το πλοίο, από δω και πέρα δεν θα μπορεί να δικαιολογείται ότι φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την πολιτική της. Η Σκωτία, η οποία πέρυσι με δημοψήφισμα αποφάσισε να παραμείνει στην Μεγάλη Βρετανία, τώρα που οι πολίτες της ψήφισαν υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε αλλά η Βρετανία βρίσκεται εκτός, ετοιμάζεται να επαναλάβει το δημοψήφισμα. Πιθανόν να σκεφτούν το ίδιο και οι Ιρλανδοί της Βρετανίας και να θέλουν να μείνουν στην Ε.Ε ενωμένοι με την Ιρλανδία.
Η Ε.Ε. ακρωτηριάστηκε και απειλείται με διάλυση, αλλά, μετά το χθεσινό δημοψήφισμα κινδυνεύει με διάλυση και η Βρετανία. Ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου, ή θα επιχειρηθεί επαναπροσέγγιση;