Πριν από ένα χρόνο, τέτοιες μέρες, έγραφα πως «Κάτι μου λέει πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα πάει τη συμφωνία στη Βουλή αλλά σε δημοψήφισμα». Το δημοψήφισμα δεν είχε ανακοινωθεί ακόμα, ενώ οι πάντες το απέκλειαν.
Λίγες μέρες μετά, ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωνε το δημοψήφισμα κι εγώ -στην καρακοσμάρα μου- ξενυχτούσα ενθουσιασμένος σε ένα μπαλκόνι στο Αιγαίο πάνω από το λιμάνι, γράφοντας «H Πρώτη Φορά Αριστερά έγινε Πρώτη Φορά Δημοκρατία».
Φυσικά, δεν μπορούσα να γνωρίζω όταν έγραφα αυτό το κείμενο τι θα ακολουθούσε -αφού δεν το ήξεραν ακόμα και υπουργοί της κυβέρνησης- αλλά αυτό το κείμενο είναι πάντα εκεί, για να μου θυμίζει πως πρέπει να ελέγχω την αφέλειά μου.
Την παραμονή του δημοψηφίσματος, πήρα γεμάτος ενθουσιασμό το πλοίο για τον Πειραιά -πιστεύοντας πως επιστρέφω σε μια άλλη Αθήνα από αυτή που άφησα-, ακολούθησε η απάτη, και βρέθηκα μέσα Ιουλίου στο άδειο Σύνταγμα να διαδηλώνω κατά της κυβέρνησης.
Κάπου εκεί ξύπνησα -μετά από κάτι χημικά που έπεσαν-, και είπα «βρε δεν μου γ@μιέστε!», οπότε σηκώθηκα κι έφυγα και βρήκα την υγεία μου.
Ένα χρόνο μετά, τίποτα δεν θυμίζει την ένταση και τον ενθουσιασμό που επικρατούσαν στην Ελλάδα στα τέλη του Ιουνίου του 2015.
Η κοινωνία έχει παραιτηθεί και παραδοθεί, οι πολιτικές ειδήσεις είναι άνευ ουσίας, και οι πάντες μοιάζουν να έχουν αποδεχτεί πως η Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι ένα προτεκτοράτο.
Λόγια πολλά, από πράξεις τίποτα.
Οι πιο ανήσυχοι περιμένουν εξελίξεις στο εξωτερικό -όπως το δημοψήφισμα στην Βρετανία για το Brexit ή το Bremain σήμερα-, έχοντας τη βεβαιότητα πως οι Έλληνες δεν πρόκειται να αντιδράσουν, οπότε οι μόνες θετικές αλλαγές για την Ελλάδα μπορεί να προκύψουν από σημαντικές αλλαγές στο εξωτερικό.
Το θετικό είναι ότι είμαστε ακόμα εδώ, ο ήλιος λάμπει και εγώ θα είμαι πάλι στην Αθήνα τις ημέρες που έγινε πέρσι το δημοψήφισμα αλλά αυτή τη φορά για έναν πολύ ευχάριστο λόγο που δεν θα διαψευστεί το επόμενο πρωί.
Την αγάπη μου σε όλους.
pitsirikos.net