Όχι κόμματα, εκτός αν είναι τα “δικά μας”, όχι συνδικάτα, εκτός εάν μας βολεύουν, και όχι χρώματα, εκτός από αυτά με τα οποία “βάφουμε” τις ζωές των... άλλων
Βαγγέλης Δεληπέτρος
Ο καθένας μπορεί να δηλώνει “ενεργός πολίτης” και να διαδηλώνει, λόγου χάριν εναντίον των συνδικάτων. Ακόμα κι αν διαφωνούμε μαζί του, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε αυτό το δικαίωμα. Γιατί η αναγνώριση καθολικών δικαιωμάτων είναι η ουσία της δημοκρατίας.
Αυτό όμως που δεν είναι δημοκρατικό αλλά αβάσταχτα υποκριτικό, είναι οι “ενεργοί πολίτες” να ισχυρίζονται ό,τι γουστάρουν ανά περίπτωση, να δηλώνουν κυριολεκτικά το μακρύ και το κοντό τους και να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, θεωρώντας ότι όλοι οι υπόλοιποι, επειδή προφανώς είμαστε παιδιά ενός... κατώτερου θεού, δεν θα τους πάρουμε είδηση.
Πώς είναι δυνατόν, για παράδειγμα, ο συνδιοργανωτής των #Παραιτηθείτε κ. Τσουκαλαδάκης να δηλώνει αντίθετος με τα συνδικάτα όταν στην... προηγούμενη ζωή του ήταν συνδικαλιστής των εργαζομένων στην “Ολυμπιακή”; Τι σόι δημοκρατική λογική είναι τα καλά και συμφέροντα; Από πού κι ως πού οι απόψεις ενός “ενεργού πολίτη” για το κράτος, τους δημόσιους υπάλλήλους, τους φόρους, τον συνδικαλισμό, τα δικαιώματα, καθορίζονται από το τι συμφέρει τον ίδιο και την τσέπη του;
Εντυπωσιακή πράγματι η... λογική του! Όταν αυτός μισθοδοτείται από το κράτος, δεν πρέπει να περικόπτονται οι αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, δεν πρέπει να συρρικνώνεται ο δημόσιος τομέας και δεν πρέπει να ιδιωτικοποιείται η “Ολυμπιακή” και οι άλλες κρατικές εταιρείες.
Όταν ο ίδιος είναι εκτός δημόσιου τομέα, το πιθανότερο με μια πολύ καλή σύνταξη από... νέος, ένα μεγάλο εφάπαξ και ιδοκτήτης πλέον εταιρείας που πουλάει έστω κολλαγόνο, το δημόσιο πρέπει να μειωθεί, τα πάντα να ιδιωτικοποιηθούν και οι δημόσιοι υπάλληλοι να ριχτούν στον Καιάδα.
Τόσο... ρηξικέλευθος και τόσο αντιλαϊκιστής! Όπως και όλοι εκείνοι οι εκπρόσωποι των #Παραιτηθείτε, που δεν θέλουν, λέει, κόμματα και οργανώσεις, αλλά οι ίδιοι ανήκουν κανονικότατα σε κομματικούς σχηματισμούς και αρκετοί μάλιστα είναι πρωτοκλασάτα στελέχη τους, όπως, λόγου χάριν, ο αστέρας του F/B κ. Χειμωνάς ή ο επικεφαλής της αλήστου μνήμης ΝΕΡΙΤ κ. Προκοπάκης.
Φροντίζουν δηλαδή στην πράξη, και μόνο για πάρτη τους, να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Ακομμάτιστοι, όταν θεωρούν ότι αυτή η ταμπέλα τούς συμφέρει και Πασόκ, Δράση, ΝΔ ή ό,τι άλλο κρίνουν περισσότερο προσοδοφόρο, όποτε η κομματική ταυτότητα τούς ανοίγει πόρτες.
Τυπικοί “μεταρρυθμιστές” και αυτοί! Όλο ευαγγελίζονται “νέα πορεία”, “νέα προγράμματα” και “νέους θεσμούς”, αλλά ποτέ δεν μας κάνουν συγκεκριμένη την “αφήγησή τους”. Ίσως γιατί αν ανοίξουν το “κουτί” δεν θα προλαβαίνουν να μαζέψουν τα σαπάκια του “εκσυγχρονισμού” τους.
Και βέβαια, διχαστικοί Μενουμευρωπαίοι, όλοι τους. Και βούτυρο στο ψωμί του Μαξίμου. Που όπως έχει αποδειχθεί κάνει πάρτι όταν έχει αντίπαλους στα μέτρα του, που να διαμαρτύρονται για την κυβερνητική πολιτική αφού πρώτα έχουν ψηφίσει, με ή χωρίς εισαγωγικά, όλα τα μέτρα της.
Γιατί δυστυχώς για τους... αχρωμάτιστους, που θέλουν να μάς βάψουν όλους με τα χρώματα της προτίμησής τους, είχε δίκιο εκείνος ο παλιός που έλεγε ότι “στην πολιτική η υποκρισία είναι αποτέλεσμα αδυναμίας”.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.