Πληρώνουμε 12,5 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο σε τόκους και δάνεια για να δηλώνουμε μέλος της ΟΝΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Γιατί ο κ. Τσίπρας ψάχνει 34 δισ. για να συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός;
Πόσο πιο φθηνά θα μπορούσε να «πουληθεί» μια χώρα με τέτοια Ιστορία και με τέτοια γεωστρατηγική θέση στη Μεσόγειο;
Όπως ίσως έχετε αντιληφθεί ο κ. Παπανδρέου μάς πούλησε για 110 και ο κ. Τσίπρας για 85 δισεκατομμύρια ευρώ. Με 350 δισεκατομμύρια χρέος θα πληρώνουμε 12,5 δισεκατομμύρια το χρόνο στους τοκογλύφους των Βρυξελλών για να δηλώνουμε Ευρωπαίοι!!!
Αυτό ίσως και να είναι παγκόσμια πρωτοτυπία.
Μια κρατική οντότητα να πληρώνει τόσα πολλά χρήματα και να έχει βάλει υποθήκη όλη της τη δημόσια κινητή και ακίνητη περιουσία, απλά για να δηλώνει μέλος ενός «οργανισμού», ο οποίος της προσφέρει μόνο δανεικά... τίποτε άλλο.
Διότι ως γνωστόν η Ε.Ε. και τα όργανά της δεν προσφέρουν στην Ελλάδα ούτε πολιτική, ούτε στρατιωτική, ούτε κανενός άλλου κάλυψη ή βοήθεια.
Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από όσο φαίνονται και παρά το γεγονός ότι κάποιοι θέλουν να τα κάνουν να φαίνονται πολύπλοκα.
Ο κ. Παπανδρέου όταν ανέλαβε το 2010, δανείστηκε από τους τοκογλύφους 110 δισ. για να παραμείνουμε στην Ε.Ε. και ο κ. Τσίπρας δανείστηκε 85 για τον ίδιο λόγο.
Ναι καλά διαβάσατε.
Για 85 ψωροδισεκατομμύρια ένας νεαρός που από πρόεδρος δεκαπενταμελούς έγινε πρωθυπουργός χωρίς να κάμει οτιδήποτε άλλο, αποφάσισε ότι η χώρα πρέπει να δίνει 12,5 δισ. το χρόνο για να πηγαίνουν κάποιοι ανεκδιήγητοι τύποι στα Eurogroup και στις συνεδρίες διαφόρων ανούσιων οργάνων που αποφασίζουν πως θα κυβερνούνται οι εθνικές κυβερνήσεις.
Ο αυτοαποκαλούμενος αριστερός πρωθυπουργός της Ελλάδας έκανε μάλιστα και δημοψήφισμα για αυτή την παραμονή.
Μόνο που όταν το αποτέλεσμα έβγαλε ΟΧΙ , το ανέστρεψε και το οικειοποιήθηκε.
Δεν το λέμε εμείς αυτό.
Το αποκάλυψε ο ίδιος ο πρόεδρος της Κομισιόν, ο κ. Γιούνκερ σε συνέντευξή του.
«Για μένα ήταν σημαντικό να πω στον ελληνικό λαό ότι, με αυτό το δημοψήφισμα κινδύνευε η θέση της χώρας στο ευρώ – αλλά τελικά το δημοψήφισμα αφορούσε λιγότερο το ρόλο της Ελλάδας στην ΕΕ και περισσότερο το ρόλο του κυρίου Τσίπρα στην Ελλάδα. Ήθελε νέα εντολή και την έλαβε» είπε ο κ. Γιούνκερ στην Deutsche Welle.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι ο κ. Τσίπρας αμέσως μετά τα αποτελέσματα του #BREXIT ήταν εκ των πρώτων Ευρωπαίων πρωθυπουργών που βιάστηκε και έσπευσε με διάγγελμά του να χαρακτηρίσει αρνητική εξέλιξη το ΟΧΙ των Βρετανών.
Μετά από αυτό είναι προφανές ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως ελπίδα για ανάκαμψη της χώρας...
Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, όταν ο κ. Τσίπρας για να συνεχίσει να λέγεται πρωθυπουργός ζητάει από τον ελληνικό λαό να δώσει άλλα 34 δισεκατομμύρια ευρώ μέσα στους επόμενους 6 μήνες!!!
Με βάση το προϋπολογισμό πριν την ψήφιση των μέτρων το υπουργείο οικονομικών από τις αρχές Ιουνίου μέχρι και τα τέλη Δεκεμβρίου θα έπρεπε να εισπράξει 31,8 δισ. ευρώ . Με τα νέα βάση το λογαριασμός αναβαίνει στα 34 δισ. ευρώ την στιγμή που τα ληξιπρόθεσμα προς τοις εφορίες αυξάνονται σε μέση μηνιαία βάση κατά περίπου 1 δισ. ευρώ.
Προσέξτε τώρα και το καλύτερο:
Αν δεν βρει αυτά τα 34 δισ. μέχρι το τέλος του 2016, θα εφαρμοστεί αυτόματα ο «κόφτης» συντάξεων, μισθών, δαπανών κλπ.
Για όσους δεν καταλάβατε, ο κ. Τσίπρας και η παρέα του ψάχνουν 34 δισ. ευρώ από τον διαλυμένο ελληνικό λαό για να συνεχίσουν να είναι στις καρέκλες της εξουσίας.
Θέλει πάση θυσία 34 για να μείνει πρωθυπουργός για 6 μήνες.
Πόσο πιο τραγικό;
Η κατρακύλα βέβαια δεν έχει τέλος.
Μέσα σε αυτή την.. εικονική πραγματικότητα που έχει πλάσει, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. μας μιλάει για προσπάθειες ανάπτυξης.
Μιλάμε βεβαίως για την επιτομή της υποκρισίας.
Το να αναφέρεται κανείς ακόμη στη δυνατότητα εκπόνησης ενός εθνικού σχεδίου ανάπτυξης, όταν δεν θα ανήκει τίποτα πια στην Ελλάδα είναι προφανώς εντελώς εκτός τόπου και χρόνου, εάν όχι παντελώς αφελής– αφού είναι αδύνατος ο σχεδιασμός χωρίς ιδιοκτησία και χωρίς οικονομικά μέσα.
Όχι κύριε πρωθυπουργέ των 34 δισεκατομμυρίων δεν είμαστε Ευρωπαίοι, είμαστε «κατα φαντασίαν Ευρωπαίοι».
Όχι δεν μένουμε Ευρώπη.
Μένουμε σε «ίδρυμα» και μάλιστα υφιστάμεθα κανονική «ιδρυματοποίηση».
Zούμε στη... φωλιά του κούκου (One Flew Over The Cuckoo's Nest) και η περίπτωσή μας χρίζει πλέον ψυχιατρικής αναλύσεως.