Η δήλωση του Λευκού Οίκου – ταυτόσημη με τις δηλώσεις του Βρετανού πρωθυπουργού κ. Κάμερον – ότι θα γίνει σεβαστή η ετυμηγορία του Βρετανικού λαού για αποχώρηση από την Ενωμένη Ευρώπη σαφώς υποδεικνύει ότι το αγγλοαμερικανικό πολιτικό στερέωμα δεν είναι καθόλου δυσαρεστημένο από το αποτέλεσμα. Εδώ και αρκετό καιρό (και ειδικά πέρυσι με την απαράδεκτη συμπεριφορά της Γερμανίας στην ελληνική κρίση), στα άδυτα της εξουσίας του δυτικού κόσμου είχε ληφθεί η απόφαση ότι η μεγάλη οικονομική και πολιτική δύναμη της Γερμανίας πρέπει να περικοπεί.
Η Γερμανία με τις αλαζονικές κινήσεις και δηλώσεις (κυρίως από πλευράς του κ. Σόιμπλε) είχε για μια ακόμα φορά στην ιστορία αποδείξει ότι είναι απολύτως ανίκανη να διαχειριστεί την δύναμή της με τρόπο δίκαιο και εποικοδομητικό, που να επιφέρει ειρήνη και ανάπτυξη για όλους. Το μεγάλο δίδαγμα που αντλείται από τις εξελίξεις είναι ότι τα γεωπολιτικά συμφέροντα πάντοτε και χωρίς εξαιρέσεις υπερισχύουν των οικονομικών συμμαχιών και συμφερόντων και τα υποτάσσουν.
Μια χώρα που θέλει να λέγεται «υπερδύναμη» πρέπει να έχει ευρεία οπτική τόσο χρονικά όσο και γεωγραφικά και να θέτει στόχους που να εξασφαλίζουν την επικράτηση και επέκταση της δύναμής της στο διηνεκές. Τέτοιες δυνάμεις στο παγκόσμιο στερέωμα είναι οι ΗΠΑ και σε δεύτερο λόγο η Ρωσία και η Κίνα.
Η Γερμανία απέδειξε έμπρακτα ότι δεν είναι και δεν πρόκειται ποτέ να (αφεθεί να) γίνει. Και ο αγγλοαμερικανικός άξονας απέδειξε ότι πράγματι σκέφτεται και δρά με καθαρά γεωπολιτικά κριτήρια. Εκείνοι που έλαβαν τις αποφάσεις δεν υπολόγισαν διόλου την (σε κάθε περίπτωση προσωρινή) οικονομική ζημιά, κυρίως από την αναταραχή στον διογκωμένο χρηματοπιστωτικό τομέα του Λονδίνου, τον μεγαλύτερο της υφηλίου.
Ούτε τη μείωση των βρετανικών εξαγωγών, ούτε την όποια (επίσης παροδική) διαταραχή των παγκόσμιων αγορών. Αλλά πόνταραν στα μακροπρόθεσμα γεωπολιτικά τους συμφέροντα και την διαιώνιση του στάτους τους ως «μονοκράτειρας δύναμης». Εάν έπρατταν το αντίθετο θα υπέκυπταν στο λάθος της «μπακαλίστικης» λογικής του Σόιμπλε ο οποίος, όταν πέρυσι ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών κ.Λιού του ζητούσε να φανεί γενναιόδωρος στην Ελλάδα εκείνος απαίτησε «να βάλουν οι ΗΠΑ τα χρήματα για τη σωτηρία της Ελλάδας…» Ελαβε τώρα την πρέπουσα απάντηση και μάλιστα με πολλούς τρόπους όπως θα δούμε αμέσως…
H Volkswagen και οι γεωπολιτικές παράμετροι Πρακτικό παράδειγμα των παραπάνω μια είδηση, η δεύτερη μεγάλη εξέλιξη των τελευταίων ωρών, που ελάχιστοι σημείωσαν: Η συμφωνία που επετεύχθη με το αμερικανικό κράτος να καταβάλει η τεράστια γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen πρωτοφανείς αποζημιώσεις ύψους άνω των $10 δις(!!) για το γνωστό σκάνδαλο με τους καταλύτες των αυτοκινήτων της. Το τίμημα που θα πληρωθεί έχει πρακτικό αλλά κυρίως συμβολικό νόημα: Ακόμα και εάν γλυτώσει την χρεοκοπία η Volkswagen (αφού το γερμανικό κράτος θα σπεύσει να την βοηθήσει), η Γερμανία θα λάβει το κατάλληλο μήνυμα ότι το Δ΄ Ράιχ δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει…
Οι εξελίξεις γίνονται σαφώς καθαρότερες εάν ο αναγνώστης αναλογιστεί αυτό που είχαμε επισημάνει από τις στήλες αυτές πέρυσι, στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης. Ότι δηλαδή οι ΗΠΑ, ως θαλασσοκράτειρα δύναμη, εάν θέλουν να παίξουν το ρόλο της παγκόσμιας υπερδύναμης, είναι αναγκασμένες να ελέγχουν μέσω συμμαχιών όλες τις παραθαλάσσιες χώρες τις Ευρώπης.
Μια ματιά στο χάρτη (με ταυτόχρονη σκέψη στις πολιτικές εξελίξεις) το αποδεικνύει: Νορβηγία (μέλος του ΝΑΤΟ και όχι της ΕΕ), Βρετανία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα και φυσικά η Τουρκία (υπό ειδικές συνθήκες και προϋποθέσεις η τελευταία λόγω της ιδιάζουσας θέσης και κατάστασής της). Ωθηση στην υποψηφιότητα Ντόναλντ Τραμπ – Ευνοείται η Ελλάδα από τις εξελίξεις Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ντόναλντ Τραμπ που είχε εκφραστεί υπέρ του Brexit βγαίνει σαφώς ωφελημένος από τις εξελίξεις.
Όχι μόνο γιατί πήρε θέση στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, αλλά επίσης γιατί αποδείχτηκε ότι η υπόγεια «αντικαθεστωτική λάβα» που σιγοβράζει στα σπλάχνα της Υφηλίου έχει αρχίσει πλέον να ξεχειλίζει και καμία δύναμη δεν θα είναι σε θέση να την σταματήσει. Η αγανάκτηση εναντίον των κάθε λογής κατεστημένων είναι ασταμάτητη….
Οσοι κλασσικοί πολιτικάντηδες έλπιζαν ότι θα εξαπατήσουν, θα αποκοιμήσουν ή θα εξαγοράσουν με κάποιο τρόπο για ακόμα μια φορά τις ψήφους των λαών, παπαγαλίζοντας το ίδιο βαρετό μήνυμα, καταλαβαίνουν τώρα ότι τα παιχνίδι τους χάνεται… Οσο για την Ελλάδα είχαμε από πέρσι καλωσορίσει την εξισορρόπηση της αριστερής ρητορικής της κυβέρνησης Τσίπρα με στενή συνεργασία με την κυβέρνηση ΗΠΑ που στάθηκε στο πλευρό της Ελλάδας στις δύσκολες ώρες, με την ανοιχτή επικοινωνία τόσο του προέδρου Ομπάμα όσο και των μελών της κυβέρνησης του με τον κ.Τσίπρα και τα στελέχη του…
Η Ελλάδα αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του Δυτικού αμυντικού οικοδομήματος και έχει τεράστιο ρόλο να επιτελέσει, κάτι που η Γερμανική ηγεσία ποτέ δεν κατενόησε. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα παραμελεί τις παραδοσιακά καλές της σχέσεις με την Ρωσία με την οποία την ενώνει όχι μόνο η Ιστορία, η θρησκεία και ο πολιτισμός, αλλά και ένας κοινός γεωπολιτικός αντίπαλος, η Τουρκία.
Ο κ.Τσίπρας πιστώνεται με την «εξισορρόπηση» της αλλοπρόσαλλης ρητορικής του και την προσγείωσή της στο ρεαλισμό που τώρα οδηγεί σε σταθερότητα τις σχέσεις της Ελλάδας τόσο με τις ΗΠΑ όσο και με την Ρωσία. Ωστόσο η ρητορική του εξακολουθεί να αποτελεί συμβολικό και πρακτικό πρόβλημα: Ακούγοντας τον κανείς να αναλύει τις συνέπειες του Brexit είχε την εντύπωση ότι μιλά ο πρόεδρος του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου και όχι ηγέτης Δυτικής χώρας… Τα αναμασημένα αριστερά τσιτάτα παρωχημένης εποχής δεν ανήκουν στον λόγο ηγέτη που θέλει να έχει θέση και επιρροή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι… Πότε θα αποφασίσει να απολύσει τους απαράδεκτους, άσχετους και γραφικούς τύπους που τον περιστοιχίζουν και να φερθεί επαγγελματικά προσλαμβάνοντας τους αρίστους ως συμβούλους;
Πότε θα αρθεί ο ίδιος στο ύψος των περιστάσεων; Κάτι τέτοιο θα έδινε το κατάλληλο μήνυμα και στους άλλους τομείς της κυβέρνησης όπου η κρατικιστική νοοτροπία, η διαφθορά, η ανικανότητα, η ιδεοληψία και η τεμπελιά έχουν περάσει τα όρια…
Ας έχει στο μυαλό του ότι η τελική ευθύνη για τα χάλι της κάθε κυβέρνησης αντανακλά πάντα στον ηγέτη… Οσο για την παρουσία του στο μνημόσυνο του μεγαλύτερου δημαγωγού της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, του Ανδρέα Παπανδρέου, έδινε τα λάθος μηνύματα στο λάθος τόπο. Η Ελλάδα χρειάζεται ηγέτη, και όχι έναν ακόμα μεγαλύτερο λαοπλάνο…
Νέα Υόρκη, 25 Ιουνίου 2016 – n.stamatakis@aol.com