Ο βρετανικός «πατριωτισμός» με τον οποίο προσεγγίζει τις εξελίξεις
αναφορικά με το BREXIT τόσο ο ελληνόφωνος δημοσιογραφικός κόσμος όσο και το προσκυνημένο πολιτικό προσωπικό, είναι πρωτοφανής. Μην αναρωτιέστε αν
διαθέτουν και βρετανική υπηκοότητα ή αν απλώς εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία,
διότι οι απαντήσεις θα εκπλήξουν…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Το BREXIT ωστόσο ως επιλογή της βρετανικής κοινωνίας είναι γεγονός,
αλλά αυτό συνιστά μονάχα την απαρχή εξελίξεων
που δεν είναι ούτε εντελώς αποσαφηνισμένες, ούτε βεβαίως και μονόπλευρες
ως προς την κατεύθυνση και το επιδιωκόμενο των χειρισμών.
- Η μια πλευρά αφορά την αντιμετώπιση που επιφυλάσσει το Βρετανικό κοινοβούλιο στην εκφρασμένη πλέον λαϊκή ετυμηγορία.
- Η δεύτερη σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο θα τη διαχειριστεί η Βρετανική πολιτική ηγεσία.
- Και προφανώς η τρίτη έχει να κάνει με τη στάση και τη συνολική διαχείριση που θα επιφυλάξει η ευρωπαϊκή ελίτ στη διευθέτηση του πολιτικού διαζυγίου.
Σε
κάθε περίπτωση τα νερά τυπικά είναι αχαρτογράφητα. Η ιστορικά
αναμενόμενη αφορμή για το μεγάλο κραχ έχει ήδη δοθεί. Τα δεδομένα
ωστόσο που τα συνθέτουν είναι τα
αδιαφιλονίκητα «στανταράκια» της ιστορίας.
Πρώτον: Η
Βρετανική κοινωνία χειραφετήθηκε, αποδεικνύοντας έτσι ότι και η χειραφέτηση των
κοινωνιών είναι μια εντελώς «γήινη» υπόθεση, αλλά και ότι ο «παράδεισος» της Ευρωπαϊκής
ιδέας, εν τέλει υπήρξε απεχθής φυλακή, και...
αυτή την αλήθεια τα παπαγαλάκια δεν
κατάφεραν τελικά να την συγκαλύψουν.
Δεύτερον:
Οι «διαπραγματεύσεις» που θα ακολουθήσουν έχουν ένα αδιαμφισβήτητο δεδομένο και
επίσης ένα αδιαμφισβήτητο ζητούμενο.
Το δεδομένο είναι
πως τα διαπραγματευόμενα μέρη θα τα βρουν. Τα ισχυρά οικονομικά και πολιτικά
συμφέροντα δε θα κλονιστούν. Οι μεταξύ τους αντιπαραθέσεις βεβαίως ΚΑΙ
παραμένουν ΚΑΙ θα καθορίσουν πολλά από το περιεχόμενο της «διαπραγμάτευσης»,
αλλά πρόκειται για αντιπαραθέσεις και αντιθέσεις διαχρονικά παρούσες, και ως εκ
τούτου παρούσες θα ήταν σε κάθε εκδοχή.
Το ζητούμενο είναι
οι στοχευμένες απόπειρες και δράσεις που θα ακολουθήσουν, για να «τιμωρήσουν»
προσωρινά την κοινωνική χειραφέτηση, αφού σε κάθε περίπτωση το BREXIT πυροδοτεί
εξελίξεις και ανατροπές, που αντικειμενικά κλονίζουν το όλον ευρωπαϊκό εγχείρημα.
Τι σημαίνει αυτή η
εξέλιξη για την Ελληνική κοινωνία???
Το παραμύθι με το οποίο ταΐστηκε μέσα από το οποίο αναγορεύτηκε σε υπέρτατη
αξία η «ευρωπαϊκή» πορεία της χώρας ξεβρακώθηκε ολοκληρωτικά. Η επιλογή του
Βρετανικού λαού – ο οποίος δεν έχει βιώσει τη δυστυχία του δικού μας λαού και
παρ όλα αυτά δραπέτευσε από αυτό το παραμύθι – δεν απέδειξε μονάχα το ψευδές
των ισχυρισμών του ελληνόφωνου πολιτικού προσωπικού που προσκύνησε και
εξαπάτησε…
Απέδειξε κυρίως ότι το ψέμα του υπήρξε συνειδητό και ως εκ
τούτο απολύτως ένοχο και πολλαπλά εγκληματικό.
Η «ευρωπαϊκή πορεία» της χώρας δεν υπήρξε η πολύτιμη επιλογή
που θα έπρεπε πάση θυσία να διαφυλαχτεί, αλλά το απατηλό πρόσχημα για την
επιβολή του πιο μαύρου κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού Μεσαίωνα, που μόνο
σε συνθήκες πολέμου μπορεί να βιώσει μια χώρα.
Η πραγματική αξία λοιπόν της επιλογής του βρετανικού λαού,
βρίσκεται στο γεγονός ότι, επιλέγοντας να βροντοφωνάξει την απόφασή του να
λυτρώσει τη χώρα του από το λάκκο των λεόντων, την ίδια στιγμή ξεβρακώνει και στοχοποιεί
ευθέως και απερίφραστα το ελληνόφωνο πολιτικό προσωπικό το οποίο επένδυσε
συνειδητά στην απάτη για να φυλακίσει τη ζωή των Ελλήνων στα μπουντρούμια της Κατοχής.
Η βρετανική κοινωνία, είχε την πολυτέλεια να επιλέξει και
επέλεξε τη λύτρωση…
Η Ελληνική κοινωνία έχει την υποχρέωση να αντισταθεί, να
ανατρέψει, να δρομολογήσει τη δική της τη λύτρωση. Και βεβαίως έχει υποχρέωση
στα πλαίσια της πολιτικής της αντίστασης, να υπάρξει ασυμβίβαστη στο αίτημά της για την
παραδειγματική τιμωρία των δωσίλογων. Και είναι προφανές ότι μετά από αυτή την
εξέλιξη, η άμεση ενεργοποίηση του άρθρου 120 του Ελληνικού Συντάγματος, συνιστά
ύψιστη εθνική προτεραιότητα.