ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ
Ο καταιγισμός πληροφοριών γύρω από την «έξοδο» της Βρετανίας από την ΕΕ αφήνει λίγα περιθώρια για ορθή αντίληψη των βραχυχρόνιων εξελίξεων και θολώνει τις εκτιμήσεις για τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες τάσεις. Το άρθρο τον σύνδεσμο του οποίου κρίνω χρήσιμο να παραθέσω στο τέλος μαζί με το αγγλικό κείμενο στο οποίο αναφέρεται, μας δίνει πολλές χρήσιμες πληροφορίες.
Ο καταιγισμός πληροφοριών γύρω από την «έξοδο» της Βρετανίας από την ΕΕ αφήνει λίγα περιθώρια για ορθή αντίληψη των βραχυχρόνιων εξελίξεων και θολώνει τις εκτιμήσεις για τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες τάσεις. Το άρθρο τον σύνδεσμο του οποίου κρίνω χρήσιμο να παραθέσω στο τέλος μαζί με το αγγλικό κείμενο στο οποίο αναφέρεται, μας δίνει πολλές χρήσιμες πληροφορίες.
Πρώτον, οι Βρετανοί δεν βιάζονται. Μάλιστα, με τον γνωστό ψύχραιμο βρετανικό τρόπο συνηγορούν ότι αρχίζουμε και βλέπουμε τι θα γίνει. Βέβαια, στοιχειώδης γνώση της Βρετανικής πολιτικής στην Ευρώπη επιτρέπει να γνωρίζουμε τους προσανατολισμούς.
Όχι «ένωση» αλλά συνεργασία, κυρίως στον εμπορικό τομέα (ποιος θυμάται την EFTA ή ΕΖΕΕΣ γύρω από την τότε ΕΟΚ ως δομή που θέλει το Λονδίνο).
Όχι υπερεθνικότητα αλλά εμπορικές σχέσεις και διακυβερνητικές διαβουλεύσεις.
Συνεργασία στην υψηλή πολιτική αλλά όπως το είχε θέση η Θάτσερ όριο είναι ο ουρανός για την άμυνα και την ασφάλεια πλην αυτός ο ουρανός έχει οροφή που λέγεται Ατλαντική Συμμαχία.
Όχι πολλές και στενές σχέσεις με ΗΠΑ με τις οποίες των προνόμιο «ειδικών σχέσεων» έχει το Λονδίνο.
ifestos3bgΔεύτερον, οι φυγόκεντρες τάσεις που αναπτύχθηκαν και οι οποίες κατά τα άλλα είναι πολύ σοβαρές ή και επικίνδυνες θα γίνει προσπάθεια να ροκανιστούν μέσα από μακρόσυρτες διαδικασίες: Π. Ήφαιστος, ΠΕΡΙ «ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ» VERSUS ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ή ΤΟ BREXIT ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1jj http://wp.me/p3OqMa-1ck και ΝΤΕ ΓΚΟΛ, ΤΣΟΡΤΣΙΛ, ΘΑΤΣΕΡ: Πίσω στα θεμελιώδη. Με εισαγωγή Π. Ήφαιστος http://wp.me/p3OlPy-1ju. Όπως υπονοήσαμε στο υστερόγραφο 2 αυτών των παρεμβάσεων, η κατάσταση στην Ιρλανδία και Σκοτία ήταν πάντα οριακή. Κανείς βέβαια παρά το ότι δεν θα μπορούσε να το αποκλείσει, δεν είναι ορθολογιστικό να θεωρεί την διάλυση του Ηνωμένου Βασιλείου ως κάτι απλό και εύκολο.
Τρίτον, όσο αυτή η αμφίπλευρη και αμφίσημη κατάσταση διαιωνίζεται και όσο αναπόδραστα το «ηπειρωτικό σκορποχώρι» αναδεικνύει τι πραγματικά είναι, ένα δηλαδή μεγάλο και διαφοροποιημένο πεδίο συμφερόντων συμπεριλαμβανομένων και των στρατηγικών ζητημάτων, τόσο περισσότερο η θέση του Λονδίνου θα ενισχύεται. Χθες μάλιστα, υπονοήσαμε κάτι τέτοιο όταν γράψαμε «δεν ξέρουμε πως θα είναι η ΕΕ σε δύο χρόνια». Κρίσιμη σίγουρα είναι η θέση της Γερμανίας. [Για το γερμανικό ζήτημα έχουμε γράψει πολλά και δε, χρειάζεται να επανέλθουμε εδώ. Για μια σύντομη εισήγηση βλ. ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2009-12 ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΕ http://wp.me/p3OlPy-sn, περισσότερα σε κεφάλαια βιβλίων]
Τέταρτον, όσο περισσότερο διαιωνίζεται μια μακρόσυρτη διαπραγμάτευση που οι Βρετανοί ολοφάνερα το θέλουν (ενώ κάποια μέλη της τεχνόσφαιρας των Βρυξελλών για λόγους που δεν είναι πλήρως σαφείς αλλά κανείς μπορεί να τους μαντέψει, «θέλουν διαπραγματεύσεις άμεσα») τόσο περισσότερο θα ενεργοποιούνται τα στρατηγικά αντανακλαστικά των μεγάλων δυνάμεων. Στο περιφερειακό υποσύστημα θεωρούνται ως μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης η Γερμανία, η Ρωσία, η Γαλλία και ασφαλώς η Μεγάλη Βρετανία. Μέγα ζήτημα εξάλλου, η εξέλιξη του οποίου δεν εξαρτάται μόνο από την κατανομή ισχύος στην Ευρώπη αλλά και πλανητικά, είναι το κέντρο βάρος της Αμερικανικής στρατηγικής. Σίγουρα, εξάλλου, όσο περισσότερο θα κινούνται οι στρατηγικές σεισμικές πλάκες, τόσο περισσότερο κάποιοι γραφειοκράτες και τεχνοκράτες που τώρα φωνασκούν θα περιθωριοποιούνται και εξαφανίζονται από τον δημόσιο διάλογο.
GeoΠέμπτο, πολλοί που παρεμβαίνουν ή γράφουν ξεχνούν ή δεν ξέρουν κάτι. Η ανθρώπινη συμπεριφορά σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο δεν προβλέπεται. Τάσεις και προσανατολισμούς μόνο μπορούμε να εξετάσουμε. Εντός αυτών των προσανατολισμών στην βάση πάγιων τυπολογιών και αξιωμάτων της Θουκυδίδειας παράδοσης προσπαθούμε να φωτίσουμε κάποιες προϋποθέσεις για να επαληθεύσουμε προς τα πού κινούνται τα πράγματα και ποιες είναι οι συνθήκες [Το Θουκυδίδειο «Παράδειγμα» της επιστημονικής μελέτης της διεθνούς πολιτικής και οι «επιστημονικές επαναστάσεις» http://wp.me/p3OlPy-Lb ]. Ιδιαίτερα στην διεθνή πολιτική και πολύ περισσότερο στην μεταψυχροπολεμική συγκυρία, ένα τέταρτο του αιώνα μετά τον Ψυχρό Πόλεμο οι μεταβλητές και οι τιμές κύμανσής τους είναι αστάθμητες και απρόβλεπτες. Κινούμενες σεισμικές πλάκες έχουμε, όπως γράψαμε ήδη όταν διαβάσαμε και σχολιάσαμε την ομιλία του Κάμερον πριν τρία περίπου χρόνια [Π. Ήφαιστος, ΒΡΕΤΑΝΙΑ – ΕΕ: ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΣΕ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΜΙΑΣ ΕΕ Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1992 ΚΑΘΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΚΙΝΟΥΜΕΝΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΣΕΙΣΜΙΚΕΣ ΠΛΑΚΕΣ http://wp.me/p3OlPy-1jg].