Τουρίστες έρχονται αλλά μάλλον δεν αφήνουν και πολλά χρήματα στην ελληνική οικονομία και τις επιχειρήσεις. Άκουσα με ενδιαφέρον εκπρόσωπο επιχειρηματιών της εστίασης στη Ρόδο να δηλώνει το πρωί στο ραδιόφωνο πως 7 Ρώσοι παρήγγειλαν ένα club sandwich ή ότι 11 άτομα μοιράστηκαν τρεις μπύρες.
Άλλοι πάλι έχουν μαζί τους φαγητό και παραγγέλνουν μια...πορτοκαλάδα.
Δε μου έκανε εντύπωση. Θυμάμαι ένα γνωστό μου να μου αφηγείται πρόπερυσι στην Κέρκυρα τέσσερις Αγγλους να παραγγέλνουν μόνο μια χωριάτικη σαλάτα. Έβγαλαν μετά δύο φραντζόλες (μπορεί και μία) ψωμί που είχαν πάρει από το φούρνο και έφτιαξαν sandwich.
Αυτό είναι εν πολλοίς το επίπεδο του τουρισμού που έρχεται στην Ελλάδα. Φυσικά δεν κατηγορούμε τους ανθρώπους. Αυτό μπορούν, αυτό ξοδεύουν. Εμείς όμως που προβάλλουμε τον τουρισμό ως τη βαριά μας βιομηχανία θα πρέπει να προβληματιστούμε.
Άλλες πάλι φορές, τα χρήματα έρχονται και μένουν μέσα στις all inclusive εγκαταστάσεις. Και αυτό είναι λογικό. Ο καθένας μας δεν αναζητά το φθηνότερο και καλύτερο;
Το ζητούμενο είναι ποια πολιτική είμαστε αποφασισμένοι εμείς ως κράτος και επιχειρήσεις να εφαρμόσουμε ώστε να τραβήξουμε έξω τους παραθερίζοντες από τις τεράστιες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις.
Η χώρα καλείται να χαράξει τουριστική στρατηγική και πολιτική. Να αναπτύξει επίσης νέες μορφές τουρισμού όλο το χρόνο.
Ο ήλιος, ο ουρανός, τα αρχαία, οι αμμουδερές παραλίες και τα καταγάλανα νερά είναι τα μεγάλα μας πλεονεκτήματα, όπως επίσης και το συγκυριακό πλεονέκτημα της μεγαλύτερης ασφάλειες σε σχέση με γειτονικούς ανταγωνιστές αλλά από μόνα τους δε φθάνουν.
Διαφορετικά θα χ...στούμε στο τάλιρο στην κυριολεξία πουλώντας ένα club sandwich για 7 άτομα και τρεις μπύρες για 11!