Είναι εκπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο αρκετοί στην Ελλάδα, μεταξύ αυτών και οι κυβερνώντες υποδέχθηκαν το Brexit, ως μια γλυκιά εκδίκηση που έρχεται αργά για μια “κακιά” Ευρώπη, που δεν ανέχθηκε πριν 12 μήνες τα τσαλιμάκια τους και την ετυμηγορία του ελληνικού εκλογικού σώματος που απέσπασαν εκβιαστικά και πλασματικά σε ένα αντίστοιχο δημοψήφισμα. Και λίγο πολύ έκαναν λόγο για δικαίωση των όσων έλεγαν τότε οι ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ.
Λίγο ακόμη και θα απαιτούσε χθες ο κ. Τσίπρας από την Ευρώπη να ζητήσει συγγνώμη από τον ίδιο κάνοντας και μετάνοιες αποδεχομένη η Ευρώπη ότι το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος, η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, το αντιμεταναστευτικό ρεύμα, (πιθανόν και το βροχερό καλοκαίρι) είναι αποτέλεσμα της … ελλιπούς κατανόησης του οράματος των ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ, από την Ευρώπη. Στην Βρετανία φυσικά υπάρχει κουλτούρα δημοκρατίας και κυρίως αξιοπρέπειας ακόμη και σε κάτι τύπους όπως αυτός ο Φάρατζ.
Και έτσι όχι μόνο το ίδιο βράδυ αλλά και την επομένη το πρωί επέμειναν ότι το Leave είναι Leave και δεν έτρεξαν στην ποδιά της Μέρκελ και του Ολάντ να κλαφτούν, προκειμένου να βρουν τρόπο να βαφτίσουν το Leave, Remain… Αυτό κάθε άλλο παρά μειώνει τις ομοιότητες που υπήρξαν στις δυο περιπτώσεις. Απλώς το υπόβαθρο των υποστηρικτών του Brexit ήταν πολύ πιο συγκροτημένο από τον αχταρμά που είχαν στο κεφάλι τους όσοι έστησαν το δημοψήφισμα στην Ελλάδα και χειραγώγησαν την ψήφο των Ελλήνων σε ένα ΟΧΙ, που το βράδυ το έκαναν ΝΑΙ.
Μια ακόμη διαφορά: ο Κάμερον. Μπήκε καβάλα στο κόλπο του λαϊκισμού, έχασε οριακά, παραιτήθηκε. Στην δική μας περίπτωση έπαιξαν το χαρτί του λαϊκισμού κέρδισαν κατά κράτος, έκαναν κωλοτούμπα και αντί να κρυφτούν, απλώς γαντζώθηκαν στην εξουσία, και τώρα δίνουν οδηγίες προς ναυτιλομένους στην Ευρώπη λες και είναι ο Σουμάν. Το Brexit σε κάθε διάσταση του είναι καταστροφική εξέλιξη για την Ελλάδα και είναι ακόμη πιο τραγικό ότι η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός εάν δεν αντιμετωπίζουν με χαιρεκακία αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη, δείχνουν να μην είναι σε θέση να αντιληφθούν αυτό που συνέβη στην Βρετανία και τις επιπτώσεις του στο μέλλον της Ευρώπης.
-Με την Βρετανία να οδεύει προς έξοδο από την Ε.Ε. και τις επιπτώσεις να αρχίζουν να διαγράφονται, χωρίς όμως τον Αρμαγεδδών που πολλοί φοβόντουσαν, αφοπλίζεται οριστικά η χειροβομβίδα που πιθανόν ακόμη πίστευαν ότι κρατούσαν στα χέρια τους κάποιοι κυβερνώντες στην Αθήνα προκειμένου να συνεχίσουν να εκβιάζουν και τις Βρυξέλλες και τον κόσμο όλο, με το ενδεχόμενο Grexit.
Η Ε.Ε. μπαίνει σε μια εξαιρετικά δύσκολη και επίπονη περίοδο αβεβαιότητας, όπου ένα τεράστιο κεφάλαιο θα απορροφηθεί από την διαδικασία προετοιμασίας για το Brexit.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον που οι αντοχές και κάθε ίχνος δύναμης και διάθεσης διαλόγου εξαντλούνται ,είναι μάλλον απίθανο να δεχθεί ο οποιοσδήποτε στην Ευρώπη να υποβληθεί σε μια από τις γνωστές «διαπραγματεύσεις» με την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου για την τελική αξιολόγηση του προγράμματος.
Οι θέσεις των δανειστών θα έχουν περισσότερο την μορφή του τελεσιγράφου ώστε να κλείσει η αξιολόγηση, και φυσικά σε ένα τέτοιο περιβάλλον και μάλιστα ένα χρόνο πριν από τις γερμανικές εκλογές το ενδεχόμενο να ληφθούν αποφάσεις για το χρέος θα είναι μάλλον απίθανο.
Η ενίσχυση των φυγόκεντρων δυνάμεων στην Ε.Ε. μειώνει την διαπραγματευτική ισχύ θεσμών όπως η Κομισιόν που το τελευταίο τουλάχιστον διάστημα είναι από τους σθεναρούς συμμάχους της Ελλάδας.
Εφόσον βρεθούν οι ισορροπίες μετά το βρετανικό δημοψήφισμα, η Γερμανία το πιθανότερο είναι να επιμείνει στην δημιουργία της Ευρώπης του σκληρού πυρήνα των έξι η επτά χωρών όπου θα προχωρήσουν το πείραμα της εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, που θα καλύπτει από την κοινή οικονομική πολιτική, μέχρι και την δημιουργία αναβαθμισμένης Σένγκεν. Στον πυρήνα αυτό με τα σημερινά δεδομένα είναι λίγο δύσκολο να εξασφαλίσει θέση η Ελλάδα.
Σε μια εντελώς λανθασμένη προσέγγιση του βρετανικού δημοψηφίσματος η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας συγχέουν τις επιθυμίες με την πραγματικότητα. Και έτσι ενώ ομιλεί για την ανάγκη εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ταυτόχρονα αποδέχεται το βασικό επιχείρημα των ευρωσκεπτικιστών ,ότι πρέπει να μειωθεί η δύναμη υπερεθνικών θεσμών και μηχανισμών.
Αλλά η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στηρίζεται ακριβώς στην εκχώρηση εθνικών αρμοδιοτήτων σε υπερεθνικούς μηχανισμούς και όργανα…
Σε ότι αφορά τον γνωστό επιχείρημα ότι το γερμανικό μοντέλο της Ευρώπης φούσκωσε το ευρωσκεπτικιστικό κίνημα στην Βρετανία, πρόκειται περί καθαρής ανοησίας. Οι Βρετανοί κάθε άλλο παρά έχουν θιγεί από το γερμανικό μοντέλο της λιτότητας ,καθώς όχι μόνο δεν συμμετέχει η χώρα τους στην Ευρωζώνη αλλά συγχρόνως το Λονδίνο έχει εξασφαλίσει με την υποστήριξη της Γερμανίας μια σειρά εξαιρέσεις που αφορών και την λειτουργιά του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα όπως και του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Χωρίς την στήριξη και τις πλάτες της Γερμανίας δεν θα είχαν υπάρξει οι σημαντικές παραχωρήσεις προς την Βρετανία που ακριβώς κάλυπταν αυτές τις διαχρονικές ανησυχίες της Βρετανίας για τον κίνδυνο η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση να θίξει την εθνική υπερηφάνεια και κυριαρχία της.
Για τους Βρετανούς ψηφοφόρους σημαντικό ρόλο για την απόφαση που έλαβαν έχει και το μεταναστευτικό και δεν είναι τυχαίο ότι το θέμα της απελευθέρωσης της βίζας για τους Τούρκους πολίτες η ακόμη χειρότερο η προοπτική ένταξης της στην Ευρώπη πυροδότησαν το Brexit.
Σε αυτό το κεφάλαιο είναι προφανές ότι η στάση της Γερμανίας είχε αρνητικό ρόλο στο δημοψήφισμα. Αλλά προφανώς δεν είναι αυτό που εννοούσε ο κ. Τσιπρας…
Γιατί η Γερμανία είναι που άνοιξε τις πόρτες στους μετανάστες ,που τους προσφέρει ισότιμη συμμετοχή στην πρόνοια αλλά και ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης ,είναι η Γερμανία που έδωσε γη και ύδωρ στον Ερντογάν για να αποδεχθεί την συμφωνία για το μεταναστευτικό.
Όλα αυτά είναι που τροφοδότησαν το Leave. Αλλά αυτό το γερμανικό χαρτί, στο μεταναστευτικό είναι που είχε την πλήρη στήριξη του κ. Τσίπρα και της «προοδευτικής» Ευρώπης… Επομένως θα πρέπει ο ίδιος και η ευρωπαϊκή προοδευτικότητα να ψάξουν κάτι άλλο…
Επομένως είναι εντελώς ασαφές αυτό που ανέφερε εν τη αμηχανία του ο κ. Τσίπρας περί δημοκρατικής εμβάθυνσης της Ευρώπης ,περί τεχνοκρατών της ΕΕ. Και για “προοδευτική αντεπίθεση στην Ευρώπη».
Απλώς δικαιολογείται καθώς πριν κλείσει ένας χρόνος από τότε που ο ίδιος οδηγούσε την Ευρώπη στα όρια της, αποσπώντας τα χειροκροτήματα του Φαάρατζ, της Λεπεν, του Βίλντερς και όλων των άλλων(ήταν και η ακατονόμαστη Χρυσή Αυγή), βρέθηκε σήμερα να εξηγεί πόσο επικίνδυνο είναι το Brexit… Δεν είναι και εύκολη δουλειά. Και η κωλοτούμπα έχει τα όρια της…