Δεν είναι λίγες οι φορές που ο... σοφός λαός κάνει λάθη. Ούτε λίγες είναι οι φορές που ο λαϊκισμός επικρατεί της λογικής. Τα έχουμε ζήσει ουκ ολίγες φορές στην Ελλάδα. Άλλωστε τους τελευταίους 20 μήνες η διακυβέρνηση της χώρας έχει πέσει στα χέρια λαϊκιστών και ψευτών.
Αν μας ρωτούσατε τι θα επιλέγαμε για τη Βρετανία αυτό θα ήταν η παραμονή στην Ευρώπη. Κι αυτή η επιλογή πηγάζει από το γεγονός ότι φοβούμαστε τις επιπτώσεις στην εύθραυστη ελληνική οικονομία. Ο φόβος να επιβαρυνθούν έτι περαιτέρω οι Έλληνες πολίτες είναι μεγαλύτερος από την οργή για την Ευρώπη που κτίστηκε σε σαθρά θεμέλια.
Αδιαφορούμε για τους Βρετανούς, έτσι κι αλλιώς ήταν από μόνοι τους εκτός Ευρώπης. Όμως δεν μπορεί να αδιαφορούμε για τις επιπτώσεις στις εξαγωγές, στον τουρισμό (2 εκατ. Βρετανοί έρχονται στη χώρα μας κάθε χρόνο), για τους Έλληνες φοιτητές και εργαζόμενους στη Μ. Βρετανία. Όλα αυτά είναι σοβαρά, όμως, ακόμη σοβαρότερες είναι οι αναταράξεις που μπορεί να φτάσουν μέχρι την Αθήνα.
Όταν παλεύουν τα βουβάλια την πατάνε κάτι βατράχια σαν την Ελλάδα δυστυχώς.
Όμως, δεν μπορεί να μην κάνουμε την πιο σκληρή κριτική κατά των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Η κ. Μέρκελ, ο κ. Σόιμπλε και οι καρεκλοκένταυροι γραφειοκράτες ήταν οι καλύτεροι χορηγοί των λαϊκιστών, των ακροδεξιών, των κακών ευρωσκεπτικιστών, αυτών που θέλουν να διαλυθεί η ΕΕ και να ξαναγυρίσουμε στα εθνικά κράτη. Βεβαίως θα πει κανείς ότι ίσως είναι και καλύτερα, όμως, ας ρίξουμε μια ματιά στην Ελλάδα. Την μακροβιότερη περίοδο ειρήνης και οικονομικής ανάπτυξης την έζησε ως μέλος της ΕΕ. Μια διάλυσή της θα μπορούσε να κάνει τη χώρα μας κανονική μπανανία. Την οικονομική κρίση στην Ελλάδα δεν την δημιούργησαν τα μνημόνια αλλά τα εγγενή προβλήματα της χώρας, η μίζα, η ρεμούλα, η αρπαχτή και όλα εκείνα τα νεοελληνικά γνωρίσματα κάθε Έλληνα πολίτη και κάθε πολιτικού στη χώρα αυτή.
Αυτό είναι το ένα και πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Όμως, υπάρχει και το άλλο που δυστυχώς είναι πολύ χειρότερο. Είναι η εγκληματική πολιτική που ακολούθησε η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία χρόνια. Είναι η αίσθηση της τιμωρίας των λαών που είχαν προβλήματα όπως η Ελλάδα. Οι αυστηρές, στα όρια της εξόντωσης ολόκληρων πληθυσμών, πολιτικές ήταν αυτές που διόγκωσαν τον ευρωσκεπτικισμό τον οποίο εκμεταλλεύτηκαν ημίτρελοι πολιτικοί όπως ο Φάρατζ, ο Τζόνσον, η Λεπέν, ο Γκρίλο. Ή ακόμη και λαοπλάνοι όπως ο Τσίπρας, ο Ιγγλέσιας, ο Ρέντσι που εκμεταλλεύθηκαν τη δυσαρέσκεια του κόσμου για να αποκτήσουν εξουσία.
Για όλα αυτά αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι οι αποκρουστικοί Μέρκελ, Σόιμπλε, Γιούνκερ, Ντάισελμπλουμ, Ρέγκλινγκ, το ΔΝΤ και οι διάφοροι τεχνοκράτες που πάτησαν στο λαιμό κάθε χώρα που είχε σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Ναι η Ελλάδα έφταιξε για το χάλι της. Αλλά που είναι η αλληλεγγύη για μια χώρα με 7 χρόνια ύφεσης η οποία καλείται να αντιμετωπίσει και ένα εκατομμύριο μετανάστες; Ναι, ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης και η κουστωδία του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν εγκλήματα. Αλλά πρέπει να τιμωρηθεί όλος ο ελληνικός λαός με νέα μνημόνια, με απίστευτα σκληρά μέτρα, με αντισυνταγματικές ρυθμίσεις στα όρια της δημοκρατικής εκτροπής; Πρέπει να μας κουνάνε το δάκτυλο όλοι αυτοί οι ανθυπο-υπάλληλοι των Βρυξελλών που ποτέ τους δεν κοίταξαν τους ανθρώπους αλλά μόνο πώς θα βγουν τα νούμερα; Εντάξει, είπαμε να νοικοκυρέψουμε τα του οίκου μας. Όχι όμως καταστρέφοντας τον ελληνικό λαό. Με εκατομμύρια άνεργους ή απλήρωτους, με ανθρώπους στα όρια της αυτοκτονίας, με μια κοινωνία στα κάγκελα.
Βεβαίως το μείζον θέμα του προσφυγικού ήταν η αποκορύφωση της εγκληματικής πολιτικής που άσκησαν οι Βρυξέλλες. Παντελής έλλειψη αλληλεγγύης για την Ελλάδα, έγινε η ΕΕ υποχείριο του Ερντογάν, κατάφερε να μετατρέψει τη χώρα μας σε νήσο Έλις κι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτε. Μόνο να μας κουνάνε το δάκτυλο για τα hot spots ήταν αλλά καμιά ουσιαστική στήριξη.
Τέτοια φαινόμενα είναι που προκάλεσαν έξαρση του ευρωσκεπτικισμού και που τελικά καταλήξαμε να μετράμε ακροδεξιά κινήματα, αποσχιστικές τάσεις παντού, ένα σκηνικό διάλυσης σε όλη την Ευρώπη.
Κάποτε, λοιπόν, η Μέρκελ και η παρέα της θα πρέπει να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη. Δεν είναι αργά, αλλά σίγουρα το Brexit είναι το τελευταίο καμπανάκι πριν την οριστική κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Άραγε έχουν βάλει μυαλό ή θα συνεχίσουν στην ίδια τακτική;
Το «πείραμα της Ελλάδας» και οι επόμενοι μήνες θα δείξουν τι μπορεί να αλλάξει στην Ευρώπη. Όχι, δεν ζητάμε χάρες, αυτό που ζητάμε είναι δικαιοσύνη και βοήθεια στο πλαίσιο της αλληλεγγύης των λαών και των αξιών πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση.