Ένα μικρό – όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια – πρόβλημα με την καρδιά (στα 38 με 120 κιλά πάλι καλά που ήταν μικρό, αν και απ΄ότι μου είπαν το πρόβλημα αυτό δεν σχετίζεται με τα πολλά κιλά) με οδήγησε τα ξημερώματα Κυριακής προς Δευτέρα στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών.
Δεν θα μιλήσω για τις ουρές ωρών, αυτές τις ξέρετε πολύ καλά.
Δεν θα μιλήσω για τις ελλείψεις υλικών και αυτές τις ξέρετε ακόμα καλύτερα.
Δεν θα μιλήσω για τα εκατοντάδες ράντζα που κατακλύζουν τους διαδρόμους…
Θα μιλήσω όμως για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές και το προσωπικό καθαριότητας, που ειλικρινά αυτά που είδα τις 10 ώρες που πέρασα στο ΤΕΠ, είναι απλά να υποκλιθώ.
Σε ένα καθεστώς που λείπουν τα πάντα (από προσωπικό μέχρι υλικά) οι άνθρωποι αυτοί έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό, απέναντι σε ένα οργισμένο πλήθος ανθρώπων που φυσικά ήθελε οι γιατροί να κάνουν γρήγορα για να εξετασθούν, αλλά όταν ερχόταν μετά από ώρες η σειρά τους ήθελαν το γιατρό αποκλειστικής απασχόλησης…
Το προσωπικό του νοσοκομείου είχε ένα μεγάλο πρόβλημα. Είχε να αντιμετωπίσει έναν λαό προβληματικό, που δεν καταλαβαίνει ότι το επείγον μπαίνει πρώτο και ας περιμένεις εσύ που τη βγάζεις λίγες ώρες ακόμα.
Φυσικά ο κόσμος είχε και ένα δίκιο… Τα περιστατικά που ερχόταν από τα hot spot και τις πλατείες της Αττικής – φυσικά ΟΛΟΙ αλλοδαποί – ήταν πολλαπλάσια από τα κανονικά περιστατικά των Ελλήνων και αλλοδαπών μονίμων κατοίκων της χώρας. Η κατάσταση επιβαρυνόταν με τους τσιγγάνους που μαζί με τον ασθενή ήταν μαζί και καμία 50άρια άλλοι για συμπαράσταση.
Κάτι πρέπει να γίνει για να εξομαλυνθεί η κατάσταση στα νοσοκομεία.
Δεν είμαι του χώρου και δεν μπορώ και δεν ξέρω να προτείνω λύσεις, αλλά το χάλι που προκαλείται με τα εκατοντάδες περιστατικά (τα περισσότερα χαμηλής επικινδυνότητας – βήχες, εμετούς, ιώσεις, μεταδοτικά νοσήματα) που δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν στις σκηνές των hot spot, απασχολούν ιατρικό και παραιατρικό προσωπικό από πραγματικά επείγοντα περιστατικά.
Ίσως πρέπει να ανοίξουμε πάλι κανένα παλιό σανατόριο (αφού τα περισσότερα περιστατικά – τουλάχιστον από αυτά που είδα – αφορούν λοιμώξεις του αναπνευστικού και γαστρεντερίτιδες και όλα είχαν να κάνουν με την μη τήρηση κανόνων υγιεινής) προκειμένου να ασχολούνται με αυτά τα μαζικά περιστατικά και να μην κινδυνεύει και ο γενικός πληθυσμός από μεταδοτικές ασθένειες. Κακά τα ψέμματα 10 ώρες στους ίδιους χώρους με τους ανθρώπους αυτού κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να έχω σήμερα κουβαλήσει σπίτι.
Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο θεωρώ ότι καταλάβατε που το πάω.
ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟ ΟΛΑ ΚΑΛΑ (για εμένα τουλάχιστον) και αυτό δεν ανταλλάσσετε με τίποτα…
e-koutsobola.gr