Μηδένα προ του τέλους μακάριζε, έλεγε ο σοφός χορός στην αρχαία τραγωδία. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό να φτάνει ένας άνθρωπος στα 84 του χρόνια και ενώ βρίσκεται στη δύση της ζωής του, να αυτοκτονεί.
Η αυτοκτονία είναι μια φοβερή πράξη. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στοιχειώνει τόσο τον αυτόχειρα όσο και όσους αφήνει πίσω. Η εικόνα ενός νεκρού ανθρώπου μέσα σε μια λίμνη αίματος σε παγώνει.
Θα μου πείτε, ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος ο Κυριάκος Μαμιδάκης που αυτοκτονεί; Είχε προηγηθεί η αυτοκτονία του 77χρονου φαρμακοποιού στο Σύνταγμα πριν από λίγα χρόνια.
Ωστόσο εδώ πρόκειται για ένα κορυφαίο όνομα του επιχειρηματικού κόσμου και παράγοντα της ελληνικής οικονομίας. Καπετάνιος μιας εταιρείας που μέχρι τα πέτρινα χρόνια ήταν κερδοφόρα.
Ο Μαμιδάκης θα ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που για να κτίσουν τη μικρή ή μεγάλη αυτοκρατορία τους θυσίασαν τη ζωή τους. Πόσες άραγε γιορτές ή καλοκαίρια ή σαββατοκύριακα θα πέρασε πάνω από το γραφείο του;
Συνεπώς δεν άντεξε τώρα στο τέλος να βλέπει το οικοδόμημά του να γκρεμίζεται. Ήταν πιθανώς αρκετά υπερήφανος ή αξιοπρεπής. Ίσως πάλι και η δημοσιότητα της υπόθεσης της Jet Oil να τον επηρρέασε περισσότερο.
Η αυτοκτονία του Μαμιδάκη εκτός από τον κρότο του περιστρόφου, ταυτίζεται και με το θόρυβο της σφραγίδας όταν αποτυπώνεται στο χαρτί. Εν προκειμένω η σφραγίδα έρχεται να βεβαιώσει πως τα πράγματα εκτός του ότι ως συνήθως δεν πάνε καλά, πλέον περιέρχονται σε πολύ επικίνδυνη κατάσταση.
Τα κανόνια σκάνε το ένα μετά το άλλο, ενώ έσπασε και το ρόδι να σκάνε παράλληλα και οι ιδιοκτήτες τους.
Η ελληνική κυβέρνηση όταν ολοκληρώσει την εκδρομή της στην Κίνα θαυμάζοντας τα αξιοθέατα θα πρέπει πια να προβληματιστεί. Αν προλαβαίνει...