Ενίοτε οι Έλληνες απολαμβάνουμε τον στρουθοκαμηλισμό. Έχοντας σχηματίσει μια εικόνα στο μυαλό μας αρνούμαστε να δούμε πέραν αυτής και όταν κάποιος προσπαθεί να μας βγάλει από την πλάνη μας απλώς κατεβάζουμε τις παρωπίδες και βαυκαλιζόμαστε πως η πραγματικότητα συμβαδίζει με τη δική μας θεώρηση.
Τυπικό παράδειγμα αποτελούν οι κοσμοϊστορικές εξελίξεις στη γειτονιά μας με τις οποίες ελάχιστοι ασχολούνται ελέω ψήφου στα 17 και νέου «εκλογικού νόμου»-συνταγής ακυβερνησίας με την απαραίτητη στην Ελλάδα δόση πολιτικού αριβισμού επενδυμένου στην περίπτωσή μας με όψιμη προοδευτικότητα.
Η Τουρκία του Ερντογάν είναι ο μεγάλος κερδισμένος της παρτίδας στην περιοχή. Παρά την πίστη πολλών – ορισμένων επ’ αμοιβή ή με την προσδοκία και επιδίωξη αυτής; – συμπατριωτών μας στο Ξανθό Γένος και τις «προφητείες», Ρωσία και Τουρκία ομαλοποιούν και πάλι τις σχέσεις τους. Ήταν εύκολα προβλέψιμο και το «defence-point.gr» το είχε πει εγκαίρως. Όχι μία φορά.
Γιατί; Μα διότι, όπως ελέχθη σε μια παλιά ελληνική ταινία, «είναι πολλά τα λεφτά». Τα σημάδια βοούσαν. Πριν τις επίσημες ανακοινώσεις, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, σε εντελώς «νεκρό» χρόνο, είχε ανακοινώσει πως το σχέδιο για τον αγωγό Turkish Stream παραμένει ζωντανό. Και για να παραμείνει ζωντανό το εν λόγω σχέδιο μια και μοναδική είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη, η συγκατάθεση της Άγκυρας. Η οποία – μεταξύ μας – ήταν πάντα δεδομένη.
Υπάρχει όμως και η Συρία. Λαβρόφ και Τσαβούσογλου τα είπαν ήδη, προετοιμάζοντας την επικείμενη συνάντηση των προέδρων Πούτιν και Ερντογάν με τον Τούρκο υπουργό να αναφέρει πως οι δύο πλευρές πρέπει να εργαστούν από κοινού για πολιτική λύση στην Συρία. Όλως τυχαίως ακολούθησε συνομιλία του Λαβρόφ και με τον Κέρι.
Τι είδους πολιτική λύση; Ευρύτατη έννοια! Τόσο ευρεία που μπορεί να περιλαμβάνει ακόμα και σταδιακή αποκατάσταση των σχέσεων της Άγκυρας με τον Άσαντ, με σκοπό την συντριβή των Κούρδων της Συρίας οι οποίοι, όπως διαφαίνεται… θα πουληθούν ξανά σε καλή τιμή.
Όπως τα πάντα ξεκίνησαν όταν ο Ερντογάν ανακάλυψε ότι ο Άσαντ είναι σφαγέας του λαού του (ενώ ο Ρετζέπ Ταγίπ των Κούρδων όχι…) έτσι μπορούν και να τελειώσουν, με τον Ερντογάν να ανακαλύπτει πάλι… κάποια καλά στοιχεία στην παραμονή του Άσαντ, ο οποίος εξάλλου δεν βλέπει με καλό μάτι το ότι οι Κούρδοι ξεπέρασαν την εκτεταμένη αυτονομία που τους πρόσφερε, ρέποντας προς την ανακήρυξη κράτους, κάτι που θα έφερνε κοντά στη συμφωνία και το Ιράκ και το Ιράν, με την Ιστορία να επαναλαμβάνεται, πάλι σε βάρος των Κούρδων.
Η Συρία υπήρξε το βασικό πεδίο αντιπαράθεσης των ρωσοτουρκικών σχέσεων, οι οποίες κατά τα άλλα ήταν εξαιρετικές τα τελευταία χρόνια. Προφανώς στο παιχνίδι της επαναπροσέγγισης με τη Μόσχα ο Ερντογάν «πούλησε» και την προοπτική αλλαγής στάσης της Άγκυρας στο συριακό. Άλλωστε πληροφορίες αναφέρουν πως οι υποστηριζόμενοι από την Τουρκία αντικαθεστωτικοί περνούν τα σύνορα.
Από την άλλη η Τουρκία ομαλοποιεί τις σχέσεις της και με το Ισραήλ. Το πλήγμα για την ελληνική πλευρά στην προκειμένη περίπτωση, είναι βαρύτερο σε σχέση με την αντίστοιχη τουρκική κίνηση με Ρωσία, η οποία ίσως έχει αντίκτυπο στον ελληνικό τουρισμό, βραχυπρόθεσμα.
Προφανώς το Ισραήλ αποδέχτηκε τον τουρκικό κλάδο ελαίας υπό αμερικανική πίεση, αλλά και ιδιαιτέρως σημαντικά ανταλλάγματα – κάτι δισ. δολάρια αμυντική βοήθεια. Η ουσία όμως παραμένει. Ισραηλινός υπουργός ανακοίνωσε ήδη πως μέχρι το 2019 το φυσικό αέριο από το κοίτασμα Λεβιάθαν θα περνά μέσω Τουρκίας και όχι μέσω Ελλάδας προς την Ευρώπη.
Ενώ ίσως βρούμε μπροστά μας και το ότι Ισραηλινοί και Ελληνοκύπριοι δεν έχουν συμφωνήσει ακόμα για την από κοινού εκμετάλλευση του κοιτάσματος «Αφροδίτη». Προϋπόθεση θα είναι η λύση του Κυπριακού, ενώ από «χαρτί» της ελληνικής πλευράς το ενεργειακό θα είναι – διά της καθυστερήσεως – θα γίνει τουρκικό… Μακάρι να διαψευσθούμε.
Παρόλα αυτά στην Ελλάδα οι εξελίξεις εξακολουθούν να πωλούνται, κυριολεκτικά, στο πρόθυμο σανοφάγο κοινό, ως ήττα του Ερντογάν ο οποίος ταπεινώθηκε. Ταπεινώθηκε; Σοβαρά; Ε και; Υπήρχε εναλλακτική στο μυαλό κανενός είτε στο να κάνει πίσω για να τα βρει με τη Ρωσία είτε να αυτοκτονήσει με όλες τις χώρες της περιοχής εναντίον του;
Ο Ερντογάν θα μπορούσε να έχει σφουγγαρίσει και την τουαλέτα του Πούτιν ή του Νετανιάχου για να κερδίσει αυτά που επιδιώκει. Αυτό που μετρά όμως και θα μείνει στην Ιστορία δεν θα είναι το σφουγγάρισμα, αλλά το αποτέλεσμα.
Η Ελλάδα, ασκώντας «μεγαλόπνοη», ως συνήθως τις τελευταίες δεκαετίες, εξωτερική πολιτική, βρίσκεται ως συνήθως εκτός εξελίξεων πανηγυρίζοντας αφελώς μόνο για την ταπείνωση Ερντογάν, δείχνοντας να μην αντιλαμβάνεται επαρκώς τις συνέπειες.
Τι να περιμένεις όμως από κυβέρνηση και υπουργό Εξωτερικών που κατεβαίνουν από το αεροπλάνο σε επίσημη επίσκεψη στην Κίνα σα να «έφτασε στην πόλη σας το Τσίρκο Μεντράνο»; Χύμα, όχι μόνο χωρίς γραβάτες αλλά και με κάτι μπλούζες να κρέμονται έξω από τα παντελόνια για να καλύπτουν τα μπυρόκιλα;
Όταν η Τουρκία καταστεί ενεργειακός κόμβος της περιοχής την ώρα που η Ελλάδα θα πνίγεται στην ύφεση, αν δεν έχει χρεοκοπήσει κι επισήμως, ελπίζουμε να φουντώσει το εγχώριο πανηγύρι, όπως έγινε το βράδυ του αλήστου μνήμης δημοψηφίσματος που εμπνεύστηκε, οργάνωσε, κέρδισε και εξευτέλισε η πεφωτισμένη υμών πολιτική ηγεσία.
Βασικά, αυτό που θα συμβεί το έχουμε ξαναδεί. Τους πολιτικούς μας να χασκογελούν δίπλα τον Τούρκο πρόεδρο, τον πρωθυπουργό ή τον υπουργό Εξωτερικών, δηλώνοντας πόσο μεγάλη σημασία αποκτά η Ελλάδα που μαζί με την Τουρκία είναι ενεργειακοί κόμβοι στην περιοχή.
Διότι όπως φαίνεται ο οργανισμός των περισσότερων σηκώνει «Υψηλή Πύλη» και τεμενάδες σαν τις υποκλίσεις του Λαφαζάνη στον Μίλερ της Gazprom… Είναι μη σου μείνει το χούι.
Το ΚΑΚΟ ΚΟΥΝΕΛΙ