Κοιτάξτε, αυτά τα δύο παιδιά, όταν ακόμα ήταν στα φοιτητικά τους χρόνια. Μπορούσαν άραγε τότε να φανταστούν και τα δύο ότι κάποια μέρα θα γίνουν πλανητάρχες; Κι όμως το πολιτικό σύστημα εκεί δίνει την πιθανότητα σε καθέναν να επιτύχει αυτό που θα επιδιώξει.
Ας ρίξουμε όλοι μας τώρα μια ματιά στα δικά μας τα παιδιά, τα ελληνόπουλα. Μπορούν άραγε να ονειρευτούν ο,τιδήποτε, αν δεν είναι γόνοι μελών του καθεστώτος ή μελών κυκλωμάτων ή κομματικών εγκάθετων;
Μόνος δρόμος που απομένει για τα δικά μας παιδιά, εφόσον έχουν έναν ορισμένο αυτοσεβασμό, είναι να φύγουν στο εξωτερικό, όπου υπάρχει πιθανότητα να αναγνωριστεί η αξία τους. Και ήδη αυτό δυστυχώς συμβαίνει με εκατοντάδες χιλιάδες ικανότατα μυαλά.
Για πόσο όμως θα το αφήσουμε να γίνεται αυτό στη χρεοκοπημένη Ελλάδα; Δεν μπορούμε άραγε να καταλάβουμε ότι η χρεοκοπία όλων μας, έχει να κάνει κυρίως με αυτό το καθεστώς της αναξιοκρατίας που μαστίζει την κοινωνία μας;