Σε έναν συνεταιρισμό είναι φυσικό ο ισχυρότερος εταίρος να ηγείται του σχήματος.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι για αυτόν ισχύουν διαφορετικοί κανόνες από τους υπόλοιπους που μετέχουν στον ίδιο συνεταιρισμό. Αυτό είναι το πρόβλημα της Ευρωζώνης. Η γερμανική ηγεμονία στο ευρώ δεν αμφισβητείται, αλλά ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Οι ιταλικές τράπεζες φορτωμένες με 360 δις. κόκκινα δάνεια είναι προβληματικές. Οι μετοχές τους καταρρέουν , ανεβαίνουν οι αποδόσεις των ιταλικών κρατικών ομολόγων κόκ Η τράπεζα που πρωταγωνιστεί το τελευταίο διάστημα στο ιταλικό δράμα είναι η τρίτη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας και η παλαιότερη στον κόσμο, η Βanca Monte dei Paschi di Siena. Ο Μ. Ρέντσι είναι σε συζητήσεις στην ΕΕ για να διοχετεύσει 40 δις. κρατικούς πόρους ώστε να στηρίξει το ιταλικό τραπεζικό σύστημα.
Η Ευρωζώνη δεν έχει δώσει το πράσινο φως στον ιταλό πρωθυπουργό και στην τελευταία σύνοδο κορυφής η Α. Μέρκελ δήλωσε ότι δεν μπορούμε να λέμε τα ίδια και τα ίδια, ότι υπάρχουν κανόνες , ισχύουν για όλα τα κράτη κλπ αναφερόμενη στο bail in όπου πληρώνουν ομολογιούχοι , μέτοχοι , καταθέτες και μετά χρησιμοποιούνται τα κρατικά κεφάλαια.
Η γερμανική Ευρώπη που ζητά να τηρήσουν οι Ιταλοί τη νομοθεσία για τις τράπεζες δεν είναι εξίσου αντικειμενική όσον αφορά τις γερμανικές τράπεζες. Η Deutsche Bank τον Μάρτιο 2015 κόπηκε στα stress test της Fed. Την ίδια χρονιά η γερμανική τράπεζα μπλέχτηκε σε ένα ξέπλυμα 6 δις στη Ρωσία και μετείχε στις τράπεζες που έστηναν το Libor, το μεγαλύτερο τραπεζικό σκάνδαλο των τελευταίων ετών . Επιπλέον έβγαλε προειδοποίηση για πτώση των κερδών της μόλις πέντε ημέρες πριν την επίσημη ανακοίνωση, αλλά η ΕΚΤ δεν ίδρωσε. Όπως δεν ίδρωσε όταν βγήκε στον διεθνή τύπο ότι έχει έκθεση 54,7 τρις σε παράγωγα, δηλαδή είκοσι φορές το γερμανικό ΑΕΠ.
Γενικότερα οι Γερμανοί αλλάζουν τους κανόνες όταν μια υπόθεση αγγίζει τα ζωτικά τους συμφέροντα αλλά ζητούν απαρέγκλιτη τήρηση για όλους τους υπολοίπους. Τραπεζική ενοποίηση και ενιαίοι κανόνες, αλλά οι γερμανοί κράτησαν εκτός της εποπτείας της ΕΚΤ τις τράπεζες στα κρατίδια. Ο Β. Σόιμπλε δημοσίως ξέκοψε τις τράπεζες των κρατιδίων από τα σχέδια του Μ. Ντράγκι που προσπάθησε να σώσει τον τραυματισμένο του εγωισμό κάνοντας δηλώσεις ότι θα το εξετάσουν και πάλι κλπ
Αυτές οι αλαζονικές συμπεριφορές που δεν συμβαίνουν μόνον στον τραπεζικό τομέα αλλά σε όλο το φάσμα των συμφερόντων που τίθενται στο τραπέζι της ΕΕ, δημιουργούν σοβαρά ρήγματα που θα διαλύσουν την Ευρώπη. Γιατί μικρές χώρες-μέλη υποχρεώνονται να τα «χωνεύουν», αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τις μεγάλες χώρες. Μην ξεχνάμε ότι τον Οκτώβριο οι Ιταλοί -που ανησυχούν για τις τράπεζες τους- έχουν δημοψήφισμα για την συνταγματική αναθεώρηση και το αποτέλεσμα μπορεί να οδηγήσει στην πτώση τον Μ. Ρέντσι.