Στην ελληνική κοινωνία φαίνεται ότι δεν έχουν προσδιοριστεί με πληρότητα οι έννοιες του καλού και του κακού, του επιτηδευμένου και του ανεπιτήδευτου στην πολιτική έκφραση ή οι ανθρώπινες σχέσεις με την παραλλακτικότητα τους, που τις χαρακτηρίζει, κυμαίνονται και οι διακυμάνσεις προκαλούν δυσαρμονίες και οδυνηρές εμπειρίες, που αντιμετωπίζει κάθε φορά ο Ελληνας, ο οποίος δεν μπόρεσε να ανακαλύψει τα στοιχεία που το ισορροπούν.
Τα στοιχεία, δηλαδή οι μεταβλητές που δεν είναι καθόλου ομόρροπες, φτιάχνουν ένα παράδοξο σύστημα, γεμάτο από αρνητικές δυνάμεις, που η μια τείνει να εξουδετερώσει την άλλη, προκαλώντας την οπισθοδρόμηση. Το σύστημα εξυπηρετείται και από άλλες ιδέες, όπως της υποταγής της λαικής βούλησης, της κομματικής πειθαρχίας και της υποτελούς λογικής στα όποια δυσδιάκριτα για τους πολλούς και ευδιάκριτα για τους ολίγους συμφέροντα, πολιτικά και επιχειρηματικά.
Αυτή καθ' εαυτή η κοινωνική βούληση, στο πλαίσιο ενός τέτοιου συστήματος, δεν έχει ιδιαίτερη αξία. Είναι μια αόριστη στην αρχή έννοια και μόνο όταν εν συνεχεία εκφράσει έντονα την κατεύθυνσή της, τότε αρχίζει να προσλαμβάνει σημασία και να απασχολεί τους "θεματοφύλακες" του συστήματος. Η ποσότητα,η ένταση, η κατεύθυνση χρωματίζουν και δίνουν νόημα στην κοινωνική βούληση. Εκείνο μάλιστα που κάνει να υποφέρει η κοινωνική συνείδηση είναι η έλλειψη συνείδησης.
Τούτο υποχρεώνει να συστοιχιθούν οι αρχές που ζήσαμε σε κριτική, όπως τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν και οι δρόμοι που ακολουθούνται, για να βρεθούν οι αντινομίες, να εξεταστεί η δυνατότητα εξάλειψης τους και να προβληθεί ένα στέρεο καθεστώς σαν είδος καινούργιας κοινωνικής πίστης.
Θα ήταν κοινοτοπία, αν έλεγα, ότι οι διαφορές, τα συμφέροντα, η ανασφάλεια και ο φόβος, που χωρίζουν τα μέλη της κοινωνίας, αποτελούν το αίτιο της ελαττωματικής λειτουργίας της. Η σύγχρονη πορεία των συνειδήσεων που προκαλείται από τη διαρκή είσοδο και καθιέρωση νέων παράδοξων πολιτικών και από την αποδοχή πράξεων που δεν συνδέονται με τις ιδέες, γιατί δεν έχουν αφομοιωθεί από τα μέλη της κοινωνίας, δίνουν αφορμή για διάσπαση και φανερή εκδήλωση των δυσαρμονιών.
Ενα σοβαρό χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας είναι ότι δεν πάσχει από την έλλειψη ιδεών, αλλά από την εφαρμογή των ιδεών. Είναι η βούληση που η εκδήλωσή της απαιτεί κόπο και οδύνη. Η λειτουργία, η έγκαιρη λειτουργία της κοινωνικής βούλησης, είναι το μέσον για να αποτραπούν κοινωνικές συμφορές από την επιβολή πολιτικών πρακτικών και οικονομικών πολιτικών.
Απορρίπτοντας τη θέση της μοίρας είναι υποχρεωμένος ο Ελληνας να αποφασίσει ο ίδιος, για την κατεύθυνση που θα πάρει. Η εναρμόνιση βούλησης και συνείδησης θα φέρει την καινούργια εποχή. Μας ενδιαφέρει όχι αν θα ζήσουμε όπως ένας άποικος σε αφρικανική χώρα, αλλά πως θα ζήσουμε, που δεν φτάνει ο αυτοματισμός και αρχίζει ο πρακτικός λόγος, που εμπνέεται από τον θεωρητικό και ο θεωρητικός από τον κοσμικό.
Το ξεκίνημα πρέπει να γίνει από την πίστη που έχουμε στις αρχές!
Μέχρι τώρα η διαμόρφωση της κοινωνικής μας πορείας συγκρούεται με τόσες άλλες κενές περιεχομένου πολιτικές απόψεις, ώστε δίνει την εντύπωση πορείας τυφλών πολιτών που σκοντάφτουν σε κάθε βήμα τους, σε απειρία εμποδίων. Για τους ολιγόπιστους αποτελούν βέβαια τα εμπόδια προσχήματα για την αδυναμία της αλλαγής πορείας και της ανατροπής μιας κατάστασης με δραματικές διαστάσεις, πράγμα που επιτείνει την αγωνία μας που γεννιέται από τα εμπόδια και τα αδιέξοδα που την οδηγούν.
Κι έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Στο δραματικό "Γιατί;"
Γιατί η ψυχή του Ελληνα μαστίζεται από βαθύτατη κρίση. Η μνήμη της και η φαντασία, το συναίσθημα και οι γνωστικές και βουλητικές λειτουργίες της,πάσχουν από καταφανή αδυναμία επαφής με το περιβάλλον της, εικόνα του οποίου παρουσιάζεται από μια ανώμαλη, άτακτη και, κατά πάντα, σύγχυση.
Κοινός παρανομαστής όλων είναι η διάβρωση της κοινωνικής συνοχής και η αποσταθεροποίηση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η κατάσταση των ελληνικών πραγμάτων ήγγισεν, ήδη, οσημέραι, το "μη περαιτέρω". Διότι εκφεύγουν των ορίων της λογικής και της φαντασίας ακόμη, πολιτικές λογικές και πρακτικές, ενέργειες και αντιδράσεις εθνικής σημασίας και ζωτικού κοινωνικού ενδιαφέροντος.