Ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ
Η απάντηση στο ερώτημα «πόσο αδίστακτος είναι ο Αλέξης Τσίπρας» δεν είναι εύκολη. Μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα ακόμα κι αν αναρωτιέστε τι ακριβώς επιδιώκει με την εμμονή του περί αλλαγής του εκλογικού νόμου.
Αρκετοί πολιτικοί αναλυτές θεωρούν ότι ο σημερινός πρωθυπουργός είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα προκειμένου να μην παραδώσει την εξουσία.
-Είναι άραγε οι προσωπικές του πολιτικές φιλοδοξίες που τον καθοδηγούν;
-Είναι η ιδεοληψία της αριστεράς ότι «τώρα που βρεθήκαμε στην εξουσία μετά από μισό αιώνα δεν πρόκειται να την παραδώσουμε»;
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο κ. Τσίπρας κινείται αμιγώς με τακτικισμούς. Ζυγίζει προσεκτικά τις καταστάσεις και κινείται με χειρουργικό τρόπο, αφήνοντας τα πράγματα να φτάσουν ή ακόμα και να ξεπεράσουν τα όρια της κανονικότητας.
Για όσους έχουν ασθενή μνήμη ο κ. Τσίπρας και η κλειστή ομάδα που βρίσκεται πέριξ αυτού, «τέντωσε» τις καταστάσεις στο απροχώρητο κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων του 2015 μόνο και μόνο για να μην επιβεβαιωθεί το σενάριο περί «αριστερής παρένθεσης». Έπαιξε στην κυριολεξία στα… ζάρια την αξιοπιστία και το brand name της χώρας με την προαναγγελία του δημοψηφίσματος, μόνο και μόνο για να «ξεφορτωθεί» την Αριστερή Πλατφόρμα και τους σκληροπυρηνικούς του ΣΥΡΙΖΑ.
smooth killer
Αυτή την περίοδο άπαντες προβληματίζονται για το αν ο κ. Τσίπρας επιθυμεί την δημιουργία συνθηκών ακυβερνησίας με την επιμονή του περί απλής αναλογικής, αφού είναι μαθηματικά βέβαιον ότι δεν θα υπάρξει ισχυρή αυτοδυναμία από κανένα πολιτικό φορέα. Ακόμα κι αν δεν καταφέρει να «περάσει» την απλή αναλογική με την ψήφο των 200 βουλευτών, είναι σχεδόν βέβαιο ότι με διάφορα νομικά ή νομικίστικα παράθυρα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΧΑ θα καταφέρει να καταργήσει το μπόνους των 50 εδρών.
«Που το πάει τελικά;» αναρωτιέται σύμπασα η πολιτική και η δημοσιογραφική πιάτσα. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από όσο συνηθίζουμε οι δημοσιογράφοι να τα κάνουμε, λόγω επαγγελματικής διαστροφής.
Με την απλή αναλογική ο κ. Τσίπρας ευελπιστεί να «σπάσει» στα δυο το εκλογικό σώμα και να θέσει το δίλημμα: «Αριστερά ή Δεξιά;» και τούτο διότι γνωρίζει πολύ καλά πώς η ζυγαριά – σε επίπεδο αριθμών – γέρνει προς την αποκαλούμενη Κεντροαριστερά.
Γνωρίζει επίσης αρκετά καλά ότι το ερώτημα «ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ» δεν έχει καμία απολύτως ελπίδα. Οι σύμβουλοί του εκτιμούν ότι με το νέο εκλογικό νόμο θα καταφέρει να διαλύσει πλήρως και να κατακερματίσει το χώρο της ΝΔ, ενώ παράλληλα θα ανασυνθέσει το χώρο της Κεντροαριστεράς υπό την δική του σκέπη.
Το σενάριο δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Στο πρόσφατο παρελθόν εξάλλου προέβη και σε άλλες ριψοκίνδυνες ενέργειες που μπορεί να κόστισαν στη χώρα, αλλά εξασφάλισαν την πολιτική του επιβίωση. Συνεπώς μη ρωτάτε. Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα το ξανακάνει. Θυμίζω, ότι με τον ίδιο ήρεμο, αλλά αποτελεσματικό τρόπο του smooth killer κατάφερε να «καθαρίσει» τους πολιτικούς του αντιπάλους στο εσωτερικό του κόμματός του και όχι μόνο.
he «kill» them one by one
Με ψυχραιμία ελεύθερου σκοπευτή «εκτέλεσε» πολιτικά τον άνθρωπο που τον ανέδειξε στην ηγεσία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, τον Αλέκο Αλαβάνο.
Με την ίδια ευκολία έβγαλε από τη μέση τον Φώτη Κουβέλη.
Δεν δίστασε να «κρεμάσει» το Δημήτρη Αβραμόπουλο στην υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ενώ σε μια νύχτα «τελείωσε» τους συντρόφους του που έχτισαν τον ΣΥΡΙΖΑ από τα «μπετά».
Σε καμία εκ των περιπτώσεων δεν επέδειξε οιαδήποτε συντροφική αλληλεγγύη. Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκης και λοιποί έγιναν… παρελθόν όταν απειλήθηκε η πρωτοκαθεδρία του στο κόμμα και στην κυβέρνηση. Υποσχέθηκε τα πάντα στους πάντες.
Και μέσα και έξω από τη χώρα και στο τέλος, με έναν μοναδικό τρόπο, δεν έκανε απολύτως τίποτα. Είπε σε όλους αυτά που ήθελαν να ακούσουν. Και στους Αμερικανούς, και στους Ρώσους και στους Ευρωπαίους χρησιμοποιώντας τη λεγόμενη δημιουργική ασάφεια. Συνέτριψε τους πολιτικούς του αντιπάλους Σαμαρά και Βενιζέλο και πλέον κινείται μόνος του σε όλο το γήπεδο, χωρίς ωστόσο να κυβερνά.
Ο κ. Τσίπρας αποφεύγει όπως ο… διάολος το λιβάνι τη χρηστή διοίκηση, τη διακυβέρνηση, αφού γνωρίζει πολύ καλά πώς η μεγαλύτερη φθορά για τον ίδιο θα έρθει όταν θα αναγκαστεί να κυβερνήσει και να πάρει δυσμενείς αποφάσεις για το εκλογικό του ακροατήριο. Υπογράφει νόμους, διατάγματα, ΠΝΠ και ρυθμίσεις, χωρίς να εφαρμόζεται τίποτα απολύτως. Η χώρα κινείται στον αυτόματο πιλότο χωρίς κανένα εθνικό σχέδιο δράσης, χωρίς όραμα και χωρίς προοπτική. Το τελευταίο διάστημα βάζει υπογραφές για μεγαλόπνοες συμφωνίες με Ρώσους και Κινέζους και τα «κανόνια» στην ελληνική αγορά «σκάνε» το ένα μετά το άλλο.
Καλοί και θεμιτοί οι τακτικισμοί, όμως ειλικρινά δεν ξέρω τι θα απομείνει στο τέλος για να κυβερνήσει ο κ. Τσίπρας.
Κυβερνήτης σε… ερείπια δεν θα είναι και ιδιαίτερο προσόν στο βιογραφικό του.