Η απαλλαγή από το μνημόνιο, η έξοδος από την κρίση, η ανάταξη της ελληνικής οικονομίας, αυτή η ίδια η ύπαρξη της χώρας, δεν μπορούν να γίνουν παρά μόνο με τη συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή. Η υπόθεση ότι το Μνημόνιο μπορεί να ανατραπεί χωρίς απαλλαγή από το καταστροφικό ευρώ, είναι ένα πολιτικάντικο ψέμα.Το ευρώ είναι απόλυτα αλληλένδετο με το μνημόνιο και τη σύγχρονη ελληνικήτραγωδία, τη δραματική συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας και των εισοδημάτων που δεν έχει τέλος. Αν το ευρώ είναι ταμπού, τότε και το μνημόνιο είναι ταμπού. Η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η εξόντωση των συντάξεων, των μισθών, των γεωργοκτηνοτρόφων, των ελληνικών επιχειρήσεων, η υπέρπτηση της ανεργίας, η ρίψη των ΑΜΕΑ στον Καιάδα, το ξεπούλημα της χώρας, με την παράδοση των τραπεζών, των κόκκινων δανείων, των σπιτιών, του Υπερταμείου των 99 χρόνων και ότι άλλο συνολικής αξίας εκατοντάδων δις, ο αφελληνισμός των ελληνικών τραπεζών, το λουκέτο χιλιάδων επιχειρήσεων και οι αυτοκτονίες επιχειρηματιών, οφείλεται σε ένα κεντρικό αίτιο : στην προσήλωση των κυβερνώντων αλλά και της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης στη θρησκοληψία του «πάση θυσία στο ευρώ» που αποτελεί την άλλη όψη του Θατσερικού δόγματος της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative - Δεν Υπάρχει Εναλλακτική).
Αυτή η ιδεοληπτική εμμονή οδηγεί στο αναπόφευκτο. Σε συνεχείς υποχωρήσεις που επιβάλλουν οι δανειστές, ανοιγοκλείνοντας ανάλογα την κάνουλα της ρευστότητας σε ευρώ. Όταν οι κυβερνώντες δείξουν δυσανεξία και καθυστέρηση σε κάποιο από τα σκληρά μέτρα που απαιτούν οι δανειστές, τότε κλείνει η στρόφιγγα. Και ανοίγει όταν η κυβέρνηση υποχωρήσει. Στην πραγματικότητα δεν υφίσταται διαπραγμάτευση αλλά μια κατάσταση συνεχούς ικεσίας από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης για τον κατά το δυνατό περιορισμό ή αναβολή επιβολής ακραίων μέτρων.
Παζάρι δε γίνεται με το πιστόλι στον κρόταφο. Καμιά διαπραγμάτευση δεν μπορεί να γίνει όταν ο ένας από τους δύο διαπραγματευόμενους εξαρτάται απόλυτα από τον άλλο. Όταν δηλ. δεν έχει εναλλακτική λύση. Κάθε φορά που οι ανελέητοι δανειστές απειλούν ότι θα καθυστερήσουν ή δε θα καταβάλλουν τη δόση, η ελληνική πλευρά πέφτει στα γόνατα. Είναι περισσότερο από σαφές ότι αυτός ο δρόμος οδηγεί στην καταστροφή. Για να υπάρξει η όποια δυνατότητα ανάστασης της Ελληνικής οικονομίας από το κώμα της ύφεσης και της υποτέλειας, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να βγούμε από τη νομισματική φυλακή του ευρώ.
Οι Βερολινέζο Ευρωφύλακες κρατάνε το κλειδί του κουμπαρά, παραγγέλλουν τη μουσική και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Η έκδοση εθνικού νομίσματος της δραχμής δεν είναι ο σκοπός, ο στόχος, αλλά το απολύτως αναγκαίο μέσο για την επίτευξη του στόχου. Αυτό οφείλουν να το καταλάβουν, όχι οι Γερμανοτσολιάδες, γιατί αυτοί έχουν παραδώσει την ψυχή τους στον διάβολο,αλλά οι απλοί πατριώτες που δεν μπορεί να μη βλέπουν την ολοένα και μεγαλύτερη καταστροφή που συντελείται στη χώρα μας. Και να μην έχουν καταλάβει πως και γιατί συμβαίνει αυτό. Και ότι η μόνη διέξοδος στο αδιέξοδο είναι να πάρουμε τη χώρα μας πίσω, με πρώτο και αποφασιστική βήμα τη συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή.
Αυτή η ιδεοληπτική εμμονή οδηγεί στο αναπόφευκτο. Σε συνεχείς υποχωρήσεις που επιβάλλουν οι δανειστές, ανοιγοκλείνοντας ανάλογα την κάνουλα της ρευστότητας σε ευρώ. Όταν οι κυβερνώντες δείξουν δυσανεξία και καθυστέρηση σε κάποιο από τα σκληρά μέτρα που απαιτούν οι δανειστές, τότε κλείνει η στρόφιγγα. Και ανοίγει όταν η κυβέρνηση υποχωρήσει. Στην πραγματικότητα δεν υφίσταται διαπραγμάτευση αλλά μια κατάσταση συνεχούς ικεσίας από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης για τον κατά το δυνατό περιορισμό ή αναβολή επιβολής ακραίων μέτρων.
Παζάρι δε γίνεται με το πιστόλι στον κρόταφο. Καμιά διαπραγμάτευση δεν μπορεί να γίνει όταν ο ένας από τους δύο διαπραγματευόμενους εξαρτάται απόλυτα από τον άλλο. Όταν δηλ. δεν έχει εναλλακτική λύση. Κάθε φορά που οι ανελέητοι δανειστές απειλούν ότι θα καθυστερήσουν ή δε θα καταβάλλουν τη δόση, η ελληνική πλευρά πέφτει στα γόνατα. Είναι περισσότερο από σαφές ότι αυτός ο δρόμος οδηγεί στην καταστροφή. Για να υπάρξει η όποια δυνατότητα ανάστασης της Ελληνικής οικονομίας από το κώμα της ύφεσης και της υποτέλειας, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να βγούμε από τη νομισματική φυλακή του ευρώ.
Οι Βερολινέζο Ευρωφύλακες κρατάνε το κλειδί του κουμπαρά, παραγγέλλουν τη μουσική και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Η έκδοση εθνικού νομίσματος της δραχμής δεν είναι ο σκοπός, ο στόχος, αλλά το απολύτως αναγκαίο μέσο για την επίτευξη του στόχου. Αυτό οφείλουν να το καταλάβουν, όχι οι Γερμανοτσολιάδες, γιατί αυτοί έχουν παραδώσει την ψυχή τους στον διάβολο,αλλά οι απλοί πατριώτες που δεν μπορεί να μη βλέπουν την ολοένα και μεγαλύτερη καταστροφή που συντελείται στη χώρα μας. Και να μην έχουν καταλάβει πως και γιατί συμβαίνει αυτό. Και ότι η μόνη διέξοδος στο αδιέξοδο είναι να πάρουμε τη χώρα μας πίσω, με πρώτο και αποφασιστική βήμα τη συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή.