(twitter:@SMazidis)
Πέντε και μισό χρόνια μετά την έναρξη του συριακού πολέμου για τη διέλευση ενός αγωγού που αρνήθηκε ο Μπασάρ αλ Ασαντ, είναι πλέον πολύ πιθανό πως εισερχόμαστε σε μια νέα φάση, η οποία σηματοδοτείται από τις επερχόμενες αλλαγές στους συσχετισμούς.
Στο διάβα του πολέμου, η Δαμασκός επέλεξε να εγκαταλείψει αρκετές περιοχές και να εστιάσει στα αστικά κέντρα. Αυτό της επέτρεψε να διατηρήσει τα σκήπτρα της ενώ παράλληλα, όπως έχουμε αναλύσει παλαιότερα στη Freepen.gr, ο Ασαντ σε μια κίνηση δίκοπο μαχαίρι εγκατέλειψε τη βόρεια Σύρια και τους Κούρδους (με εξαίρεση τη Χάσακα και το Καμισλί) και τους άφησε στην τύχη τους να τα βάλουν (ή όχι) με τους τουρκοφασίστες.
Το δίκοπο μαχαίρι εντοπίζεται στο ότι από τη μια ο Ασαντ προσέθεσε ένα πονοκέφαλο στην Αγκυρα ενώ παράλληλα είχε ακόμη μια ένοπλη ομάδα να μάχεται τους ισλαμιστές, από την άλλη όμως αν αυτό πετύχαινε, τότε οι Κούρδοι θα αποκτούσαν αξιώσεις.
Οι Κούρδοι λοιπόν άδραξαν την ευκαιρία. Πολέμησαν. Ιστορική καμπή σε αυτό αποτέλεσε η μάχη του Κομπάνε την οποία καλύψαμε πολύ στενά μέσω της Freepen.gr όπου μια χούφτα νέων και ηλικιωμένουν με κάτι καλάσνικοφ του 1970 έτρεψαν σε φυγή τους τζιχαντιστές.
Η μάχη του Κομπάνε είχε τεράστια ψυχολογική σημασία και είναι αντίστοιχη εκείνης του Στάλινγκραντ. Ενέπνευσε και έδωσε θάρρος.
Επίσης οι Κούρδοι έχουν συγκρατήσει και βοηθούν στα εδάφη που ελέγχουν εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων.
Με λίγα λόγια, στην πρόκληση-πρόσκληση της ιστορίας, ανταποκρίθηκαν και με το παραπάνω.
Συνεπώς έδειξαν ότι δικαιούνται την ευκαιρία τους.
Το ερώτημα είναι αν θα την έχουν ή αν θα εξαπατηθούν για ακόμη μια φορά στην ιστορία διότι και άλλες φορές χρησίμευσαν στο να κάνουν τη βρώμικη δουλειά (απέναντι και στους Ελληνες) έναντι υποσχέσεων, που τελικά αποδείχθηκαν εφιάλτες.
Η εγκαθίδρυση ενός κράτους ή μιας ομοσπονδίας της Ροζάβα δε θα είναι εύκολη υπόθεση. Αγκυρα, Δαμασκός και Τεχεράνη ενδεχομένως να βρεθούν σύμμαχοι στην επόμενη ημέρα του πολέμου. Επίσης προαναφέραμε ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις παραμένουν παρούσες σε Χάσακα και Καμισλί.
Οι ΗΠΑ τι θα πράξουν; Και πόση δύναμη έχουν ώστε να μπορέσουν να οδηγήσουν την κατάσταση υπέρ των Κούρδων, αν υποθέσουμε πως εξακολουθούν να τους υποστηρίζουν καθώς στις τελευταίες μάχες δε στήριξαν αεροπορικά τις SDF; Πόσες φορές δεν έκαναν το χατίρι των Τούρκων;
Όλες αυτές οι απορίες θα λυθούν μέσα από τα γεγονότα που ακολουθούν. Ωστόσο θα κλείσω με μια φράση του Σάββα Καλεντερίδη σε μια σύντομη συζήτηση που είχαμε νωρίτερα. Σε σχετική μου ερώτηση για το αν τελικά θα δημιουργηθεί ή όχι ένα κουρδικό κράτος ή θα φανούν τα χρήσιμα κορόιδα που θα έχουν βάλει το λιθαράκι τους στη μάχη κατά της ISIL αλλά δε θα λάβουν τόποτε, η απάντηση του Σάββα ήταν πως «το κράτος ήδη υπάρχει και ότι ό,τι κατακτιέται με αίμα στη Μέση Ανατολή δεν παραδίδεται εύκολα πίσω».