Επιτέλους, το ελληνικό κράτος λειτουργεί. Δουλεύει και τις Κυριακές και δεν είναι επειδή έχει… εκπτώσεις στα καταστήματα. Με ταχύτατες διαδικασίες οι 8 Τούρκοι που αυτομόλησαν από τον τουρκικό στρατό που έκανε το πραξικόπημα, πήγαν στον εισαγγελέα κι ετοιμάζεται η διαδικασία εξέτασης του αιτήματός τους για άσυλο. Ξαφνικά η Ελλάδα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα σε μια α λα… Οτσαλάν περίπτωση, τηρουμένων πάντα των αναλογιών.
Δεν ξέρουμε αν πρέπει να περιμένουμε έφοδο τουρκικών δυνάμεων στην Αλεξανδρούπολη και απαγωγή των 8 πραξικοπηματιών. Ο Ερντογάν έτσι που έχει πάρει φόρα δεν αποκλείεται να το κάνει. Όμως παρατηρείται μια κινητικότητα στην Ελλάδα πρωτόγνωρη. Εδώ που δεν μπορείς να κάνεις μια δουλειά στο Δημόσιο αν δεν πας καμιά 10αριά φορές και δε λαδώσεις πέντε υπαλλήλους, οι διαδικασίες με τους Τούρκους είναι ταχύτατες. Ξύπνησε η κυβέρνηση και τρέχει, η ίδια κυβέρνηση που 20 μήνες τώρα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.
Η Γεροβασίλη προανήγγειλε την έκδοση των πραξικοπηματιών που να πούμε ότι δεν είναι τίποτε υψηλόβαθμοι. Κάτι λοχαγοί και αρχιλοχίες είναι που έπαιρναν εντολές και πιθανότατα να πίστευαν ότι είναι άσκηση. Το ακόμη πιο εξωφρενικό είναι ότι υπήρξε επικοινωνία Τσαβούσογλου με Κοτζιά κι ενώ ο δεύτερος δεν έβγαλε μιλιά ο Τούρκος είπε ξεκάθαρα ότι οι 8 στρατιώτες θα εκδοθούν. Και ήταν απόλυτος σ’ αυτό, προφανώς γιατί η περήφανη εξωτερική πολιτική περιορίστηκε σε... τεμενάδες που προφανώς έκανε ο Κοτζιάς στον ομόλογό του.
Λες και όλη αυτή η επικίνδυνη για την Ελλάδα υπόθεση δεν μπορεί να εξεταστεί με ψυχραιμία και νηφαλιότητα και να ληφθούν αποφάσεις σε βάθος χρόνου κι όχι εν θερμώ. Είναι άλλωστε σίγουρο ότι οι πραξικοπηματίες της συμφοράς, εφόσον εκδοθούν, θα έχουν άσχημο τέλος. Ακόμη και αν δεν ήταν για να εκτελεστούν τώρα θα το πάθουν καθώς το καθεστώς Ερντογάν δεν θα τους συγχωρήσει ότι έκλεψαν ένα ελικόπτερο κι έφυγαν για την Ελλάδα.
Κι εδώ μπαίνουν στο τραπέζι μια σειρά από θέματα. Το πρώτο είναι ότι η Ελλάδα δε θέλει να διαταράξει τις σχέσεις της με την Τουρκία, ειδικά την περίοδο αυτή που βρίσκεται σε ισχύ η συμφωνία για το προσφυγικό. Είναι πολύ εύκολο για τον Ερντογάν να «εκδικηθεί» στέλνοντας χιλιάδες μετανάστες προς τα δυτικά, και σίγουρα δεν θα… κινδυνεύουν οι μόνιμοι θαμώνες του Nammos στη Μύκονο. Είναι υποχρεωμένη λοιπόν η Ελλάδα να τηρήσει τους βασικούς κανόνες διπλωματίας ώστε να μην υπάρξει καμιά σοβαρή εμπλοκή με τους Τούρκους; Αυτό τι σημαίνει όμως; Ότι πρέπει να καταπατήσει το Διεθνές Δίκαιο που προστατεύει τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων; Πρέπει να προχωρήσει στην άμεση παράδοσή τους ενώ γνωρίζει ότι θα έχει υπογράψει τη θανατική τους καταδίκη;
Η Ελλάδα είναι μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, είναι μια χώρα που κατά βάση σέβεται τα δικαιώματα των πολιτών είτε είναι ξένοι είτε Έλληνες. Προστατεύει αυτούς από απολυταρχικά καθεστώτα, ειδικά αν έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο εκτιμώντας ότι κινδυνεύει η ζωή τους.
Ποιος πιστεύει ότι αν σταλούν πίσω θα έχουν δίκαιη δίκη; Όταν ο Ερντογάν προχωρά σε μαζικές εκκαθαρίσεις κι έχει αλλάξει τη μισή δικαιοσύνη, ποιος πιστεύει ότι δεν θα οδηγηθούν με ταχύτατες διαδικασίες στην κρεμάλα;
Όπως λένε νομικοί, η έκδοση απαγορεύεται αν πρόκειται για έγκλημα που κατά τους ελληνικούς νόμους χαρακτηρίζεται πολιτικό ή στρατιωτικό ή όταν από τις περιστάσεις προκύπτει ότι η έκδοση ζητείται για λόγους πολιτικούς, γεγονός που θα κριθεί και με τη διατύπωση της κατηγορίας που τελικώς αποδοθεί από τις τουρκικές αρχές. Υπάρχει βεβαίως και η Συνθήκη της Γενεύης του 1951 και η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1948.
Τι θα κάνει λοιπόν η ελληνική δικαιοσύνη και κατ’ επέκταση η ελληνική κυβέρνηση; Θα υποκύψει στον πρώτο… δικτάτορα που γεννήθηκε από ένα αποτυχημένο πραξικόπημα; Ή θα τηρήσει τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και της ελληνικής νομοθεσίας και δεν θα τους εκδώσει βάζοντας σε κίνδυνο τις σχέσεις της με την Τουρκία; Ποιες σχέσεις δηλαδή, το προσφυγικό είναι το μείζον.
Πρόκειται για μια δύσκολη εξίσωση που δεν λύνεται κατ’ αρχάς με την σπουδή που επιδεικνύουν κάποιοι, ούτε με τις υποσχέσεις που φέρεται να έδωσε ο Κοτζιάς στον Τσαβούσογλου.
Έχει άραγε σκεφτεί η ελληνική κυβέρνηση να «εξάγει» το πρόβλημα; Να εμπλέξει δηλαδή την Ευρώπη ως μέλος της ή το Συμβούλιο Ασφαλείας; Έχει σκεφτεί ακόμη και να μεταφέρει τους Τούρκους σε ουδέτερο έδαφος, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να έχουν δίκαιη δίκη; Και το κυριότερο, έχει σκεφτεί να λειτουργήσει με νηφαλιότητα και χωρίς ταχύτητα επειδή πιέζει ο Σουλτάνος;
Είναι αυτό που λένε «μπλέξαμε άσχημα» και δυστυχώς έχουμε στην κυβέρνηση ανίκανους ακόμη και να δέσουν τα κορδόνια τους.