Κάποιοι όπως διαβάζουμε, πανηγυρίζουν επειδή δήθεν η τουρκική στρατιωτική μηχανή “διαλύεται”. Οι πιο γραφικοί γράφουν ότι “τώρα είναι η ευκαιρία της Ελλάδας,γιατί ο Ερντογάν διώχνει χειριστές της αεροπορίας”! Ευκαιρία για ποιο πράγμα; Να πάμε …στην Κόκκινη Μηλιά;
Ας σοβαρευτούμε…
Ανήκουμε στην μειοψηφία που γράφει και λέει ότι δεν πρέπει να διακατεχόμαστε από φοβίες έναντι της Τουρκίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να την υποτιμούμε,ούτε να κάνουμε πλάκα…
Ο Ερντογάν “ξαναχτίζει” τον στρατό του. Έχει τα υλικά για να φτιάξει έναν νέο,δυνατό στρατό.Δεν θ΄ αργήσει να το πετύχει και όταν αυτό θα γίνει να είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι θα αναζητήσει την επιβεβαίωση της δύναμής τους έναντι κάποιου αντιπάλου. Όχι με ολοκληρωτικό πόλεμο κι άλλα τέτοια.Αρκεί ένα επεισόδι,μια κρίση που θα επιβεβαιώσει την ισχύ του τουρκικού στρατού.Είμαστε οι βασικοί υποψήφιοι γι΄ αυτό το σενάριο.
Την ίδια στιγμή που στην Τουρκία συμβαίνουν κοσμογονικές αλλαγές στις ΕΔ, στην Ελλάδα αντί να εξασφαλίσουμε την απαραίτητη ηρεμία στο στράτευμα και να εκμεταλλευθούμε τον χρόνο για να αναδιοργανωθούμε και να εκσυγχρονιστούμε πραγματικά,κάνουμε ότι μπορούμε για να το διαλύσουμε!
Για σκεφτείτε το. Ένας στρατιωτικός αυτή τη περίοδο τρέχει να βρει σπίτι και σχολείο για το παιδί του σε κάποια ακριτική περιοχή της χώρας,όπου μετατέθηκε. Του ανακοίνωσαν πάλι αργά τη μετάθεσή του…Την ίδια ώρα ακούει ξανά, για πολλοστή φορά από το 2010, ότι μια κυβέρνηση -αυτή τη φορά στα λόγια τουλάχιστον αριστερή- ετοιμάζεται να του κόψει κι άλλο το μισθό του…Πόσο μακριά πλέον μπορεί να είναι το….αϊ σιχτίρ;
Εδώ στην Αθήνα κάποιοι θα πρέπει επιτέλους να σοβαρευθούν με τις ΕΔ.Θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορεί να γίνεται οποιαδήποτε συζήτηση για περικοπές. Ακόμη κι αν αυτές αφορούν σε μισό ευρώ.Τελεία και παύλα.
Θα έπρεπε να έχουν καταλάβει ήδη ότι τις ΕΔ πρέπει να τις αντιμετωπιζουν διαφορετικά από τον υπόλοιπο κρατικό τομέα. Όχι επειδή ίσως να πολεμήσουν,ίσως κι όχι. Επειδή “πολεμάνε” κάθε μέρα όλη μέρα για να καλύψουν την ανικανότητα κρατικών υπηρεσιών να κάνουν τη δουλειά που τους αναλογεί. Το προσφυγικό το πιο πρόσφατο παράδειγμα,δεν χρειάζεται να αναφέρουμε άλλα.
Αν λοιπόν επιθυμούν αυτή η κρατική μηχανή να συνεχίσει να λειτουργεί σε κανονικούς και αποτελεσματικούς ρυθμούς ας φροντίσουν να επαναφέρουν την ηρεμία στο στράτευμα. Τον τρόπο ας τον βρουν οι ίδιοι. Αυτή είναι η δουλειά τους κι όχι μόνο να κάνουν πράξεις αριθμητικής με ανθρώπινες ζωές και οικογένειες.