Σε πρόβες συνταγματικής εκτροπής ,προσβολής του δημοκρατικού πολιτεύματος στο όνομα μάλιστα της «πλέριας δημοκρατίας», με έντονες τις εθνικοσοσιαλιστές επιρροές ποδηγέτησης των μαζών εξελίσσεται η διαδικασία που επεχείρησε να ανοίξει χθες ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για την αναθεώρηση του Συντάγματος, μια αναθεώρηση που είναι αναγκαία, αλλά θα πρέπει να γίνει μετά από εξαντλητικό διάλογο σε ενωτικό πνεύμα κοιτάζοντας το μέλλον της χώρας και όχι το παρελθόν και τα μικροκομματικά συμφέροντα.
Ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε την συγκρότηση μιας Επιτροπής τον Σεπτέμβριο που θα ξεκινήσει τον διάλογο για την Αναθεώρηση με τον «λαό», τους φορείς ,«κινήσεις πολιτών» την τοπική αυτοδιοίκηση μεμονωμένους πολίτες, ΜΚΟ κλπ και θα παρουσιάσει τις προτάσεις της την Άνοιξη του 2017.
Ποιος θα αποφασίσει την σύνθεση αυτής της οργανωτικής επιτροπής; Μήπως ο κ. Τσίπρας συγχέει την διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης με τις προσυνεδριακές διαδικασίες του κόμματος του;
Η συζήτηση της συνταγματικής αναθεώρησης είναι χρήσιμη φυσικά και πρέπει εάν και όποτε γίνει να αγκαλιάσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας. Όμως οι ύποπτες διαδικασίες των «λαϊκών συνελεύσεων στις 13 Περιφέρειες» χωρίς να υπάρχει κανένα θεσμικό πλαίσιο, κανένα εχέγγυο δημοκρατικής λειτουργίας, εγκυρότητας και αδιάβλητου της διαδικασίας αυτής, δημιουργούνται βάσιμες υπόνοιες ότι επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί προσχηματικά ο «διάλογος» για την αναθεώρηση του Συντάγματος, για μια νέα επιχείρηση πόλωσης και διχασμού της ελληνικής κοινωνίας με μοναδικό στόχο την επιβολή των κινούμενων στα όρια της δημοκρατικής και συνταγματικής τάξης προτάσεων του κ. Τσίπρα, ως…αποτέλεσμα της «λαϊκής θέλησης» των λαϊκών συνάξεων, των οποίων κανείς δεν θα μπορεί να ελέγξει την αντιπροσωπευτικότητα, την εγκυρότητα και νομιμότητα…
Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας σε μια Προεδρευόμενη Δημοκρατία δεν μπορεί να μετατραπεί υπογείως σε πόλο της εκτελεστικής εξουσίας. Η πρόταση Τσίπρα που υιοθέτησε την πρόταση Μεϊμαράκη, δεν έχει καμία απολύτως λογική, πέραν εκείνης της αποσύνδεσης των εθνικών εκλογών από την διαδικασία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας από την Βουλή.
Αντιθέτως και το κύρος του θεσμού υπονομεύεται καθώς οι προτεινόμενοι υποψήφιοι πρόεδροι που αποτυγχάνουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη της Βουλή, προσφέρονται εκβιαστικά στο εκλογικό σώμα ώστε να νομιμοποιηθεί από τον λαό η εκλογή ενός εκ των δυο ήδη αποτυχόντων της κανονικής διαδικασίας.
Σαφώς και πρέπει να αποκλειστεί η σύνδεση εθνικών εκλογών με την αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την Βουλή, πιθανόν με την δυνατότητα εκλογής του στην τρίτη ψηφοφορία έστω και με σχετική πλειοψηφία…
Η εκλογή Πρόεδρου απευθείας από τον λαό θα δημιουργήσει την απολυτή σύγχυση στην λειτουργία του πολιτεύματος, καθώς θα υπάρχει το παράδοξο, να κυβέρνα την χώρα σύμφωνα με το Σύνταγμα αρχηγός κόμματος που έχει συγκεντρώσει το 25 η το 30% στις εθνικές εκλογές και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θα έχει εκλεγεί από το 50% +1 του εκλογικού σώματος. Με πολύ ισχυρότερη νομιμοποίηση…
Η εκλογή Προέδρου όπως προτείνεται οδηγεί σε πολιτειακή δυαρχία και μόνο πηγή προβλημάτων μπορεί να αποδειχθεί.
Όσο για την λελογισμένη αύξηση των αρμοδιοτήτων του προέδρου η αναπομπή νομού σε «ειδικό γνωμοδοτικό όργανο από δικαστές για να κριθεί η συνταγματικότητα του» είναι απολύτως προβληματική, καθώς παρακάμπτει τις υπάρχουσες διαδικασίες ελέγχου της συνταγματικότητας της νομοθετικής λειτουργίας και δίνει δυνατότητες ουσιαστικής παρέμβασης του Προέδρου της Δημοκρατίας στην νομοθετική λειτουργία η οποία ανήκει στο Κοινοβούλιο.
Δημοψηφίσματα
Κανονικά στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλανε για σκοινί. Όμως ο κ. Τσίπρας προτείνει την διακυβέρνηση της χώρας δια των δημοψηφισμάτων. Μια πρακτική απόσεισης ευθυνών από την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, μετακύλησης της ευθύνης στους πολίτες για επιλογές που θα είναι προαποφασισμένες. Και κυρίως μια πρακτική που επενδύει στην διχαστική λογική, του «Ναι» ή «ΟΧΙ», του «Εμείς» εναντίον των «άλλων»…
-«Διενέργεια δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω των 500.000 υπογραφών για εθνικά θέματα. Ο κ. Τσίπρας δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να καθορίσει ποια είναι αυτά τα εθνικά θέματα. Για παράδειγμα, εάν μαζευτούν 500 χιλ. υπογραφές θα κάνει δημοψήφισμα με το ερώτημα που θα ζητούν οι υπογράφοντες; Θα κάνει ο ίδιος δημοψήφισμα εάν συγκεντρωθούν 500 χιλ υπογραφές που θα ζητούν να μην υπάρχει ο όρος «Μακεδονία» στο όνομα της πΓΔΜ; Θα δεχθεί να κάνει δημοψήφισμα εάν συγκεντρωθούν οι αναγκαίες υπόγραφες με το ερώτημα “θέλετε να εγκατασταθεί στρατιωτικό φυλάκιο στα Ίμια η όχι;. Θα δεχθεί να κάνει δημοψήφισμα με το ερώτημα «να προκηρύξει τώρα η κυβέρνηση ΑΟΖ η όχι»;
Αυτά είναι πρόχειρα παραδείγματα για μείζονα ζητήματα που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν ως «εθνικά θέματα» και αποδεικνύουν πόσο εύκολα η χώρα θα οδηγείται με το παραμικρό σε διχαστικές και επικίνδυνες αντιπαραθέσεις.
-Τι ακριβώς σημαίνει συγκέντρωση 1 εκ. υπογραφών για δημοψήφισμα επί ψηφισμένου νόμου, με την εξαίρεση αυτών που αφορούν δημοσιονομικά ζητήματα; Η συγκέντρωση των αναγκαίων υπογραφών θα μπορούσε π.χ. να οδηγήσει στην κατάργηση του πολιτικού γάμου ή του συμφώνου συμβίωσης; Είναι προοδευτική αντίληψη διακυβέρνησης αυτή; Θα δεχόταν δημοψήφισμα με το ερώτημα π.χ. την «απομάκρυνση της COSCO από τον Πειραιά»;
Και τελικά αυτό που παρέλειψε να πει ο κ. Τσίπρας είναι εάν αυτός ο γνήσιος όπως λέει σεβασμός στην αμεσοδημοκρατία, σημαίνει ότι τα δημοψηφίσματα θα έχουν υποχρεωτικό χαρακτήρα. Η απλώς οι πολίτες θα λένε την γνώμη τους και η κυβέρνηση θα κάνει αυτό που έχει αποφασίσει. Όπως έκανε πέρυσι το καλοκαίρι ο κ.Τσίπρας.
Ad Hoc όργανα παράκαμψης Ανωτάτων Δικαστηρίων
Γιατί ο κ. Τσίπρας προτείνει ειδικά ad hoc «ειδικά γνωμοδοτικά όργανα αποτελούμενα από δικαστές» τα οποία θα παρακάμπτουν την κανονική συνταγματικά προβλεπόμενη διαδικασία ελέγχου των νόμων από τα προβλεπόμενα Ανώτατα Δικαστήρια; Αποτελεί θεσμική εκτροπή η συγκρότηση τέτοιων ad hoc «γνωμοδοτικών οργάνων» που θα δημιουργούνται είτε με πρόταση του Προέδρου της Δημοκρατίας, είτε της κυβέρνησης, είτε 120 βουλευτών….
Ανεξάρτητες Αρχές
Μια σοβαρή επίσης παρεκτροπή είναι και η προσπάθεια για κατάργηση της Ανεξαρτησίας των «Ανεξάρτητων Αρχών» όπου ο κ. Τσίπρας θέλοντας να παρακάμπτεται η αντιπολίτευση ανοίγει τον δρόμο για συγκρότηση τους ακόμη και με μικρότερες πλειοψηφίες εάν δεν συγκεντρώνεται η αυξημένη πλειοψηφία εντός συγκεκριμένης προθεσμίας…
Εκκλησία-Κράτος
Για τις σχέσεις Εκκλησίας –Κράτους ,και το πως θα αντιμετώπιζε το μείζον αυτό θέμα η κυβέρνηση ,η απάντηση είχε δοθεί από τα πήγαινε έλα του κ. Τσίπρα στην Αρχιεπισκοπή…Και “θρησκευτική ουδετερότητα του Κράτους” και “αναγνώρισης της Ορθοδοξίας ως κρατούσας θρησκείας” δεν μπορεί να πηγαίνουν μαζί…
Δημοψήφισμα για την Αναθεώρηση
Το κορυφαίο όμως δείγμα εκτροπής δίνεται από τον κ. Τσίπρα όταν αποκαλύπτει τις προθέσεις ότι, ότι εάν χρειασθεί θα θύσει τις προτάσεις του σε δημοψήφισμα! Και γνωρίζοντας ότι αυτό συνιστά συνταγματικό πραξικόπημα, σπεύδει να προσθέσει ότι: «για να προλάβω ενδεχόμενες αντιρρήσεις συνταγματολόγων – δεν θα ζητείται η έγκριση συγκεκριμένης συνταγματικής διάταξης, αλλά η απόφαση για μεγάλα πολιτικού και κοινωνικού χαρακτήρα ζητήματα, που ενδέχεται να περιληφθούν στη διαδικασία της αναθεώρησης».
Εξηγεί πολύ απλά, πως θα επιχειρηθεί να εξαπατηθεί το εκλογικό σώμα αλλά και το πολιτικό σύστημα… Όμως ακόμη και έτσι πρόκειται περί χαρακτηριστικής απόπειρας εκτροπής: ποιος είναι αυτός που θα αποφασίσει ποια ζητήματα θα τεθούν υπό αναθεώρηση; Ποιος και πως θα θέσει τα ερωτήματα ώστε να εξασφαλισθεί η εγκυρότητα των απαντήσεων που θα δοθούν; Θα έχει δεσμευτική ισχύ το δημοψήφισμα, η θα χρησιμοποιηθεί ως πολιτικός φερετζές για τις γνωστές ακροβασίες του κ. Τσίπρα, η όσων λαϊκιστών τύχει να βρεθούν στον δρόμο μας τα επόμενα χρόνια;
Προφανώς οι συνταγματολόγοι θα έχουν πολύ περισσότερα να πουν και να εξηγήσουν. Το μεγάλο πρόβλημα από την χθεσινή παρουσίαση του κ. Τσίπρα, ήταν ο διχαστικός, εμφυλιοπολεμικός λόγος του… Θα τελειώσουμε τους «άλλους», θα διαλύσουμε το «παλιό», θα εξουδετερώσουμε όσους μας αντιστέκονται… Με τέτοιες λογικές, με τέτοιες διαθέσεις, όμως, όχι μόνο η Αναθεώρηση δεν μας χρειάζεται, αλλά ούτε καν Σύνταγμα.