Με τον Αλέξη Τσίπρα να συνεχίζει τις προκλητικά ανερμάτιστες δηλώσεις του από το Πεκίνο για την...Ελλάδα που αλλάζει σελίδα, αλλά και με το ανόητο αστειολόγημα του ότι ναι μεν απέτυχε στην Ευρώπη, αλλά τελικά εξήγαγε το ντύσιμο χωρίς γραβάτα στην Κίνα, με την σύζυγό του που ακούει στο όνομα Περιστέρα να τονίζει εμφαντικά με την ενδυματολογική της εμφάνιση την αντιαισθητική άποψη, αλλά και την στοιχειώδη έλλειψη ευπρέπειας στο κυβερνητικό συνονθύλευμα, επιβεβαιώνεται ότι μια ολόκληρη χώρα παραδόθηκε στη δίνη της αναξιοπρέπειας και της οπισθοδρόμησης.
Τα χάλια μας! Ο τόπος έχει περιέλθει σε κατάσταση πολιτικής αβελτηρίας. Κι ας περισσεύει η χαρισματικότητα σε πολλούς πολίτες, που θα μπορούσαν να πυκνώσουν τις τάξεις της πολιτικής. Κι αυτό που έχει σημασία για τον τόπο δεν είναι η μετάφραση σε πράξη της χαρισματικότητας σε πονηρία, ούτε σε μεθόδευση καταβολής του αντιπάλου.
Για το λαό, όσο η πολιτική θύελλα και το "κιτς" που τη συνοδεύει θα εξαπολύεται από τις κορυφές για να ξεριζώνει την κοινωνία, είναι μωρία να μιλάμε για χαρισματικότητα. Κι όσο τα "χαρίσματα" της ηγεσίας δουλεύουν για λογαριασμό της, είναι επίσης μωρία να τα επικαλείται ως προσόντα.
Οταν η κοινωνία αποκτήσει ευρύτερα διαδεδομένο και συνειδητοποιημένο σοφικό δυναμισμό, τότε μόνο υπάρχει η δυνατότητα να γίνει αποδεκτή και η διάνοια εκείνη που ώριμη, θα επιβάλει τη σφραγίδα της πολιτικής ικανότητας, δίχως πολιτικά παιχνίδια, με συναίσθηση της βαρύτητας της προσφοράς της. Μόνο τότε η πολιτική σκέψη δεν θα παραπαίει στο τίποτα και δεν θα επιδίδεται σε αθροίσματα μωρίας!
Τα χάλια μας! Με το κοινωνικό αδιέξοδο να δείχνει στο μηδέν, αλλά ο πρωθυπουργός να αρέσκεται σε πομφολυγώδεις δηλώσεις και σε κακόγουστα αστεία, με λεκτική του ευήθεια και τη γενικότερη κακόγουστη εικόνα της κυβέρνησής του, ο πολυμέριμνος και εν πολλοίς αμαθής βίο μας καθίσταται αβίωτος.
Καθαρή φρεναπάτη; Υποκριτικός παραλογισμός; Επιτομή του σουρεαλισμού; Ανοψία και τυφλότης; Σύγχυση και ένδεια πνεύματος; Ακόμη κι ένα από τα παραπάνω "ερωτηματικά", πολλώ μάλλον η συμπόρευση όλων προς μια κατεύθυνση, εξοβελίζουν τη λογική, συχνά και την ευγένεια ή την ευπρέπεια, και εγκαθιστούν στην καθημερινότητά μας την ελαφρότητα, την επιπολαιότητα και τον ωχαδερφισμό με εκείνο το αμίμητο "δεν βαριέσαι αδελφέ...".
Τα χάλια μας! Ηθική ελεφαντίαση και χοίρεια αδιαντροπιά αποτελούν συχνά χαρακτηριστικά της πολιτικής αθλιότητας. Και είναι οι πολιτικοί που ανέλαβαν "εργολαβικά" και με παραδειγματική συνέπεια τη διάλυση κάθε προοπτικής της χώρας. Ολοι αυτοί οι πολιτικοί διαπρέπουν στο πολιτικό προσκήνιο με μια έμφυτη, χαρισματική ικανότητα μεθοδευμένης κάλυψης της αλήθειας και στρέβλωσης της πραγματικότητας.
Τα χάλια μας! Με την περιρρέουσα πολιτική βλακεία, το "δηθεναριό" και το "κιτσαριό", την υποκρισία και την αλαζονεία να σηματοδοτούν τη ζωή μας. Με όσους αναλώνονται στην πολιτική επιφάνεια να είναι παγιδευμένοι στη βουλητική τους εσωστρέφεια, στον απολυτοποιημένο εγωισμό τους και στη μέθη του ευκαιριακού.
Τα χάλια μας και... μη χειρότερα! Με όλους αυτούς τους ευνουχισμένους καριερίστες των πολιτικών πανδοχείων, που τα πρόσωπά τους έχουν χαραχθεί από τα ψευτοχαμόγελα με τις επαναλαμβανόμενες διολεύσεις τους και την επιληψία του ελιτισμού της ανικανότητάς τους.
Είναι όλοι αυτοί που θυμίζουν ομοιόμορφες ψηφίδες ενός απρόσωπου πολιτικού μωσαικού!
Τελικά τόσο χάλασε τούτη η χώρα από την κορυφή ως τα νύχια. Αν αλαζονεύεται η δύναμη γίνεται προκλητική και ανοίγει την κερκόπορτα
της καταστροφής της. Οταν αλαζονεύεται η αδυναμία και βαράει το γύφτικο νταγερέ, τι την περιμένει;
Ασφαλώς ο καγχασμός των άλλων, η περιφρόνηση και το σχοινί στο λαιμό. Θα μας πνίξουν οι άλλοι; Οχι. Τους πνιγμένους δεν τους πνίγει κανένας. Μόνοι μας σφίγγουμε τη θηλειά στο λαιμό μας ανεχόμενοι την πολιτική ανικανότητα και την αντιαισθητική στην πολιτική.
Ωσπου να το καταλάβουμε βέβαια θα χειροκροτούμε βλακώδεις πρωθυπουργικές δηλώσεις για "αλλαγή σελίδας" κι άλλα κουραφέξαλα ή αν δεν χειροκροτούμε θα "υφαίνουμε" υπομονετικά προσδοκίες αλαλάζοντες την αθλιότητά μας...