Ο «κακός» Σόιμπλε απο καιρό τώρα όπως και στη διάρκεια των δραματικών διαπραγματεύσεων στις Βρυξέλες, υποστήριξε και υποστηρίζει το φιλικό προσωρινό Grexit για πέντε χρόνια με διπλό νόμισμα, τη συνύπαρξη δηλ. ευρώ και δραχμής για ένα ορισμένο διάστημα και κλειδωμένη ισοτιμία της δραχμής προς το ευρώ, με υποτίμηση του εθνικού μας νομίσματος περίπου κατά 20% (1 ευρώ = 1,4 δραχμές). Για να υποστηριχθεί το κλείδωμα της ισοτιμίας και η μη περαιτέρω υποτίμηση της δραχμής, οι Εταίροι θα διέθεταν αρχικά 25 δις ευρώ για την αγορά δραχμών ή greuro και σε δεύτερη φάση άλλα 25 δις, συνολικά δηλ. 50 δις. Επίσης συζητάνε για κούρεμα και αναδιάρθρωση του χρέους, ενώ παλαιότερο ο «κακός» Σόιμπλε είχε αφήσει ανοιχτό και το ενδεχόμενο πληρωμής πολεμικών αποζημιώσεων.
Η πρόταση αυτή έγινε παλαιότερα στον Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος δεν τη συζήτησε ή την ειρωνεύτηκε. Για τον ίδιο σκοπό, είχε επισκεφτεί πριν από το δημοψήφισμα την Αθήνα ο συνεργάτης του Σόιμπλε διαπρεπής οικονομολόγος Τόμας Μάγερ, ο οποίος αναφέρθηκε πιο αναλυτικά στην πρόταση του φιλικού Grexit σε συνεντεύξεις του που πέρασαν μάλλον απαρατήρητες. Προφανώς για τον ίδιο σκοπό, συναντήθηκε και με τον Αλέξη Τσίπρα.
Όμως, ο Πρωθυπουργός αντί να αρπαχτεί απ’ αυτή την πρόταση και να διαπραγματευτεί για τη βελτίωσή της, προτίμησε ένα τρίτο μνημόνιο-ταφόπλακα για τη χώρα, τρισχειρότερο από τα προηγούμενο. Ένα μνημόνιο που επιφέρει καταστροφικές ρυθμίσεις για την ελληνική οικονομία και ξεπουλά τα «ασημικά» της χώρας. Το ερώτημα είναι γιατί; Γιατί αυτή η επιμονή στον ψυχωτικό ευρωμαζοχισμό της καταστροφής;
Μια πρώτη απάντηση στο ερώτημα είναι ότι, για να προτείνει κάτι ο Σόιμπλε δεν μπορεί παρά να είναι βλαπτικό για τη χώρα μας, με δεδομένη την όλη πολιτεία και τη στάση του ανδρός. Γεγονός είναι ότι, ο Γερμανός Λύκος κάθε άλλο παρά ενδιαφέρεται για την Ελλάδα. Όμως, δεν πρέπει να διαφεύγει πως, το κύριο μέλημά του είναι η δημιουργία μιας ισχυρής ευρωγερμανικής ζώνης με αυστηρούς κανόνες και υπερτιμημένο νόμισμα, ώστε να υπάρξει η απόλυτη κυριαρχία του Βερολίνου. Στα σχέδιά του αυτά, δε χωράει σήμερα η Ελλάδα. Αν ανατρέψει τους αυστηρούς κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να κάνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και την ίδια τη Γαλλία. Η Γαλλία του ελάχιστου Φρανσουά Ολάντ, μια σκιά των Ντε Γκώλ, Ντελόρ, Μιτεράν, Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, προσπαθεί να αποτρέψει το γερμανικό σχέδιο επιδιώκοντας τη χαλάρωση της ευρωζώνης. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιεί ως Δούρειο Ίππο την Ελλάδα, η παραμονή της οποίας στο ευρώ εξυπηρετεί τα δικά της σχέδια. Στο πλευρό της Γαλλίας εμμέσως πλην σαφώς, συντάσσονται οι ΗΠΑ, οι οποίες ανησυχούν για την ανεξέλεγκτη ισχυροποίηση της Γερμανίας. Και το μάρμαρο το πληρώνουμε εμείς. Όπου μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα μυρμήγκια.
Ο Βόλφαγκ Σόιμπλε επιδιώκει το Grexit για τους δικούς του λόγους που κατά ιστορική συγκυρία μας ευνοούν. Εδώ και καιρό έχει καταρτίσει ένα από τα πολλά Plan B, το οποίο, κακώς-κάκιστα το απέρριψε ο Αλέξης Τσίπρας με προτροπή και του Γιάνη Βαρουφάκη, κι΄ας λέει τώρα ο τελευταίος ότι θέλει. Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, εδώ που έφτασε τη χώρα η καταστροφική δημιουργική ασάφεια των Τσίπρα-Βαρουφάκη με το μακρόσυρτο διαπραγματευτικό μονόδρομο της ψυχωνευρωτικής ευρωλαγνείας, η πρόταση Σόιμπλε, αν δεν περιέχει αστερίσκους και υποσημειώσεις, είναι λιγότερο κακή από το τρίτο αριστερό μνημόνιο της ταφόπλακας που υπέγραψε ο Πρωθυπουργός. Το οποίο ό ίδιος δηλώνει πως είναι ανεφάρμοστο, όπως κάνουν οι Σόϊμπλε, το ΔΝΤ και σχεδόν όλοι οι σοβαροί διεθνείς αναλυτές. Αλλά ενώ είναι ανεφάρμοστο ο «αριστερός» Πρωθυπουργός μας με την ευλογία του καθεστώτος και της δεξιάς αντιπολίτευσης και σε αντίθεση με το βροντώδες όχι του δημοψηφίσματος, το εφαρμόζει. Μυστήρια πράγματα.
Ποιος εχέφρων και λογικός άνθρωπος μπορεί να απορρίψει την πρόταση για φιλικό προσωρινό Grexit με παραμονή και βοήθεια από την ΕΕ που ανοίγει το δρόμο για ορθοπόδηση της χώρας και να αποδεχτεί τις καταστροφικές υφεσιακές ρυθμίσεις της απέραντης φτωχοποίησης και υποτέλειας που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο; Γιατί άραγε τόση απέραντη, ατεκμηρίωτη, μαζοχιστική ευρωλαγνεία; Μήπως γιατί αυτό υπέδειξαν οι ΗΠΑ;
Το προσωρινό ή μόνιμο Grexit σε διάφορες εκδοχές, δεν αποτελεί φυσικά αποκλειστική πρόταση του Λύκου του Βερολίνου. Έχουν προηγηθεί πολλές σοβαρές μελέτες και σχετικές εναλλακτικές προτάσεις από διάφορες πλευρές, όπως και από τη δική μας. Είναι τουλάχιστον στρεψόδικο το επιχείρημα ότι, δεν υπάρχει τέτοιο σοβαρό σχέδιο. Και ότι ο σοβαρός και συνεπέστατος πάντοτε σε αρχές, αξίες και ιδανικά Παναγιώτης Λαφαζάνης, δεν έχει ολοκληρωμένη παρόμοια πρόταση.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης φυσικά και δε μίλησε για κατάληψη των «Χειμερινών Ανακτόρων» του Νομισματοκοπείου του Χολαργού, όπως διαδίδουν οι παπαγάλοι της μιντιακής δικτατορίας. Αναφέρθηκε στη δυνατότητα περιορισμένης έκδοσης προσωρινών ανταλάξιμων νομισμάτων με ισοτιμία 1:1 προς το ευρώ με την εγγύηση του ελληνικού κράτους. Αυτό προϋποθέτει φυσικά τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος και του Νομισματοκοπείου του Χολαργού. Το τελευταίο, που σήμερα εκδίδει εικοσάευρα και δεκάευρα ευρώ, διαθέτει υπερσύγχρονη τεχνολογία να μπορεί σε πολύ σύντομο διάστημα να εκδώσει τίτλους ανταλλάξιμου νομίσματος για εσωτερικές αγορές που μπορούν να τονώσουν την εγχώρια παραγωγή και να μας απαλλάξουν από το εκβιαστικό στραγγάλισμα της ρευστότητας που επέβαλλαν καταχρηστικά οι δανειστές μας. Οι οποίοι κατέχουν τα κλειδιά του κουμπαρά και μας χορεύουν. Και θα μας χορεύουν και θα μας βιάζουν στο διηνεκές αν συνεχίζουμε στο δρόμο της γελοίας «επιθετικής επαιτείας», της δουλοφροσύνης και υποτέλειας.
και δεν σοβαρευτούμε,δεν αλλάξουμε στάση και δε σταθούμε όρθιοι στα πόδια μας.