Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ξέχασε τον “διάλογο” και ξαναέγινε ο... εαυτός του: οι “ευρωπαϊκοί κανόνες” θα είναι ό,τι εκείνος αποφασίζει κατά περίπτωση!
Βαγγέλης Δεληπέτρος
Τώρα που στην Βρετανία έγινε ό,τι έγινε, και παρά την επίδειξη... κατανόησης από τον Σόιμπλε υπερψηφίστηκε το Brexit, και στην Ισπανία κέρδισε ο Ραχόι, βοηθούμενος από την αναβολή μέτρων λιτότητας πολλών δισεκατομμυρίων, το διευθυντήριο της ΕΕ βγάζει τη μάσκα της ανοχής και του διαλόγου και επιστρέφει στον γνωστό γερμανικό οδικό χάρτη.
Η αρχή έγινε από τον ίδιο τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας μόλις τελείωσαν οι εκλογικές διαδικασίες. Στο στόχαστρό του -για αρχή- η Πορτογαλία και οι απειλές διόλου καλυμμένες: “Η Πορτογαλία θα διαπράξει ένα μεγάλο σφάλμα εάν δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις της” και για όποιον δεν κατάλαβε “Εάν χρειαστεί νέο πρόγραμμα θα το λάβει αλλά οι όροι θα είναι εξαιρετικά σκληροί”.
Έτσι για να θυμόμαστε τι σημαίνει γερμανική Ευρώπη και να μην ελπίζουν οι κυβερνήσεις του... νότου ότι μπορεί να υπάρξει μέτωπο για κοινωνική Ευρώπη, όπως ζήτησε ο Τσίπρας, ή ότι “Η Ευρώπη θα ταρακουνηθεί, γιατί δεν μπορεί πλέον να βασίζεται μόνο σε πολιτικές λιτότητας”, όπως το διατύπωσε ο Ρέντσι.
Και για να γίνουν οι γερμανικές προθέσεις.... πενηνταράκια και να μην υπάρχουν φρούδες ελπίδες, την σκυτάλη παρέλαβε χτες ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, αρμόδιος για το ευρώ, Βάλντις Ντομπρόφσκις που κάθισε στο σκαμνί και την Ισπανία καθώς “εάν δεν διορθώσει, όπως και η Πορτογαλία, εγκαίρως τα ελλείμματά της θα παγώσουν τα διαρθρωτικά κεφάλαια”. Και για αντιληφθούμε καλύτερα την ευρύτερη εικόνα, ο Ντομπρόφσκις θύμισε ότι και η Γαλλία “πρέπει μέχρι το 2017 να εκλπηρώσει τους στόχους της”.
Με τους γερμανικούς “στόχους” να κρέμονται πάνω από τα κεφάλια των πολιτών όλης της νότιας Ευρώπης και το βλέμμα του σκληρού πυρήνα της γερμανικής κυβέρνησης να λοξοκοιτάζει την ατλαντικότητα των χωρών της ανατολικής Ευρώπης, ο Σόιμπλε δρομολογεί τα επόμενα σχέδιά του, που περιλαμβάνουν την παράκαμψη της Κομισιόν όταν κρίνεται “σκόπιμο”, δηλαδή όχι επωφελές για την Γερμανία.
Ο “νέος” γερμανικός “πραγματισμός” είναι εδώ: “Όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλία για επίλυση των προβλημάτων”, δηλαδή αντιδρά στις πιέσεις του Σόιμπλε για “πρωτοβουλίες” κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του Βερολίνου, “πρέπει να παίρνουμε τα πράγματα στα χέρια μας και να δίνουμε λύσεις με συνεργασία μεταξύ των κυβερνήσεων”.
Δουλεύοντάς μας μάλιστα όλους, κανονικά, ο ισχυρός άντρας της γερμανικής κυβέρνησης τόνισε ότι “Αυτή η διακυβερνητική προσέγγιση αποδείχτηκε επιτυχής κατά την διάρκεια της κρίσης της ευρωζώνης”. Ακριβώς έτσι. Όπως το αντιληφτήκαμε όλοι στην Ελλάδα. Όπως το αντιλαμβάνονται τώρα στην Γαλλία. Όπως έχει σκοπό να το αντιληφτούν οι πάντες εάν μπορέσει να υλοποιήσει τον “χάρτη” του.
Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει λοιπόν. Όταν τον βολεύει θυμάται τις ευρωπαϊκές συνθήκες που “πρέπει να γίνονται σεβαστές”. Όταν αυτό δεν είναι επωφελές για την Γερμανία δηλώνει απλά (;) ότι “σε περιπτώσεις που υπάρχουν αμφιβολίες, πρέπει να δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στις διακυβερνητικές σχέσεις απ' ό,τι στη Συνθήκη της Λισαβόνας”.
Το παιχνίδι δεν είναι απλά στημένο και με σημαδεμένη τράπουλα, αλλά κάτι πολύ χειρότερο: Οι κανόνες είναι όποιοι -ανά πάσα στιγμή- ορίζει η Γερμανία, δηλαδή ο Σόιμπλε που μοιράζει τα φύλλα.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.