Ποιες θα ήταν οι πρώτες πράξεις μετά την κήρυξη "Κατάστασης έκτακτης ανάγκης", εάν ετίθετο σε εφαρμογή το σχέδιο μετάβασης σε εθνικό νόμισμα.
Πολύ «ελαφρά» αντιμετωπίστηκε η αποκάλυψη του Γκάλμπρεϊθ που σε συνέντευξή του εμφανίστηκε «βαθιά προβληματισμένος» για τις πιθανές συνέπειες της εμπλοκής του στρατού στην τήρηση της τάξης σε περίπτωση μετάβασης σε εθνικό νόμισμα, καθώς θα δημιουργούσε κίνδυνο αυταρχικής στροφής. Ισχυρίζεται πάντως ότι κανείς από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας δεν συμμετείχε στις διαβουλεύσεις της ομάδας υπό τον συντονισμό του.
Κατ’ αρχάς, όταν γίνεται λόγος για «αυταρχική στροφή» μιλάμε για κατάλυση δημοκρατικών θεσμών. Για να κατεβεί ο στρατός στους δρόμους πρέπει να κηρυχθεί η χώρα σε "Κατάσταση έκτακτης ανάγκης", που σημαίνει:
1) αναστολή της ισχύος συγκεκριμένων διατάξεων του Συντάγματος, ήτοι αυτών που καθιερώνουν την ισότητα, το δικαίωμα ασφάλειας, το δικαίωμα νομίμου δικαστή, το άσυλο της κατοικίας και το απαραβίαστο της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι, την ελευθερία του τύπου, το απόρρητο των επικοινωνιών, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και αυτών που διέπουν τη συγκρότηση και λειτουργία των ποινικών δικαστηρίων,
2) εφαρμογή του νόμου για την κατάσταση πολιορκίας και
3) σύσταση εξαιρετικών δικαστηρίων. Με άλλα λόγια σημαίνει "δικτατορία" σε ολόκληρη τη χώρα ή σε τμήμα της χώρας.
Για να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η απόφαση λαμβάνεται, κατά το Σύνταγμα, από τη Βουλή με πλειοψηφία τριών πέμπτων. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που στηρίζει την παρούσα Κυβέρνηση δεν είναι πλειοψηφία των τριών πέμπτων της Βουλής, δηλαδή 180 βουλευτών. Αλλά, όπως συμβαίνει με τους ελληνικούς νόμους, υπάρχει και το παραθυράκι, στη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 48 του Συντάγματος, όπου η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μπορεί να γίνει από την Κυβέρνηση «σε περίπτωση απουσίας της Βουλής ή αν συντρέχει αντικειμενική αδυναμία να συγκληθεί εγκαίρως».
Τι πρέπει να συμβεί, ώστε να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση ανάγκης, της οποίας χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η χρησιμοποίηση των ενόπλων δυνάμεων για την επίτευξη σκοπών, πέραν της συνήθους αποστολής τους, που είναι η προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, της εθνικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας;
Κατά το άρθρο 48 του Συντάγματος οι λόγοι που το επιτρέπουν είναι οι εξής: ο πόλεμος, η επιστράτευση εξαιτίας εξωτερικών κινδύνων, η άμεση απειλή της εθνικής ασφάλειας και η εκδήλωση ενόπλου κινήματος για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Τίποτε από αυτά δεν μπορούσε να επικαλεστεί η κυβέρνηση, αλλά, όπως είπα παραπάνω, για όλα προβλέπει η ελληνική νομοθεσία.
Υπάρχουν και "Ενδιάμεσες Καταστάσεις Ανάγκης", όπου νοούνται οι καταστάσεις κατά τις οποίες οι ένοπλες δυνάμεις, χωρίς να αναλαμβάνουν αρμοδιότητες των πολιτικών αρχών στην ίδια έκταση που τους επιτρέπεται όταν κηρυχθεί η κατάσταση πολιορκίας, χρησιμοποιούνται παρά ταύτα για την διεκπεραίωση αποστολών που, υπό συνθήκες ομαλότητας, εμπίπτουν κατ΄ αρχήν στην δικαιοδοσία των σωμάτων ασφαλείας. Για παράδειγμα, αν η διαθέσιμη αστυνομική αρχή δεν επαρκεί , ο κανονισμός «της εν ταις πόλεσι και φρουρίοις υπηρεσίας», που ισχύει, προβλέπει την δυνατότητα χρησιμοποίησης και στρατευμάτων και συγκεκριμένα «πεζοπόρων τμημάτων», «μεταφορικών μέσων πάσης φύσεως», «ειδικών οχημάτων περισυλλογής» ή και «συνδυασμό τούτων».
Κάποιοι θα πουν, ότι το κυβερνητικό σχέδιο που ανατέθηκε στον Γκάλμπρεϊθ, και περιείχε και χρήση του στρατού, δεν θα γινόταν αποδεκτό. Να θυμίσω όμως δύο περιστατικά. Στις 2 Ιουλίου 2015 (τρεις μέρες πριν από το καταστροφικό δημοψήφισμα) προκάλεσε έντονες αντιδράσεις η αναφορά του υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμμένου, μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ο οποίος πήγε αιφνιδίως στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και παρέμεινε 2,5 ώρες, ότι «οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό, την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, τη σταθερότητα σε σχέση με τις συμμαχίες της χώρας».
Σύσσωμη η αντιπολίτευση αντέδρασε, καλώντας τον πρωθυπουργό να αντικαταστήσει τον ΥΠΕΘΑ για το «ολέθριο για την Δημοκρατία ολίσθημά του» όπως είπε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, και αναλόγως εκφράστηκαν οι άλλοι αρχηγοί του λεγόμενου συνταγματικού τόξου. Μόνο που, φαίνεται τώρα, πως παραμονή του Δημοψηφίσματος και με άγνωστη την έκβασή του, άρα και την αντίδραση του λαού, ο Π. Καμμένος δεν διέπραξε ολίσθημα, αλλά ως «μαρτυριάρης» αποκάλυψε τους σχεδιασμούς.
Και σε προ μηνών συνέντευξη του Μουζάλα στο Spiegel, αναφορικά με το μεταναστευτικό, είπε ότι υπάρχει η δυνατότητα να τεθούν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κάποιες περιοχές της χώρας όπως για παράδειγμα η νότια Αττική. Μάς «καθησύχασε» μάλιστα λέγοντας ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν είναι κάτι τραγικό, αλλά θα λύσει τα χέρια για να γίνουν προσλήψεις εργαζομένων για την αντιμετώπιση της παρουσίας μεγάλου αριθμού προσφύγων. Άλλα αντ’ άλλων.
Και για να κλείσω: Ψεύδονται όσοι υποστηρίζουν ότι το συγκεκριμένο Plan B (ή Plan X όπως το έλεγαν οι ίδιοι) θα έμπαινε σε εφαρμογή αν μας έδιωχναν από το ευρώ. Από το ευρώ δεν μπορεί κάποιος να μας πετάξει. Το μόνο που θα μπορούσε να συμβεί είναι να ζητήσουμε εμείς να βγούμε από το ευρώ. Άρα, αυτό που ετοίμαζαν στην πραγματικότητα ήταν ένα σχέδιο επιστροφής στην δραχμή. (Αλήθεια, τι προέβλεπε το Σχέδιο για τους πολιτικούς τους αντιπάλους, δεν μας είπαν).
Αυτοί που νομίζουν πως είναι μπόρα και θα περάσει, ας ρίχνουν μια ματιά στα νομοσχέδια που πηγαίνουν στην Βουλή και τι εξυπηρετούν. Θα καταλάβουν.
Μακεδών
voria.gr