Πριν λίγες ημέρες είχα γράψει ένα άρθρο για την πρακτική ορισμένων σε γνωστό παραθαλάσσιο θέρετρο σχετικά με τις αποδείξεις, τις οποίες δεν εκδίδουν σε πρώτο χρόνο, βάζοντάς σε όμως να πληρώσεις το ΦΠΑ και αν τις ζητήσεις, αρχίζουν τα βεβαίως, μάλιστα κτλ
Στο ίδιος μέρος δραστηριοποιούνται τη θερινή σεζόν τρεις αμαξάδες. Κάποτε υπήρχαν δύο. Τα χρόνια πέρασαν και τα πράγματα άλλαξαν.
Τότε έδινες γύρω στα 7-8 κατοστάρικα (δραχμές) και πήγαινες μια μεγάλη βόλτα.
Σήμερα η ταρίφα είναι ένα 10ευρω, δηλαδή 3.407 δραχμές για μια βόλτα λίγων λεπτών.
Παρατηρούσα τις άμαξες τα βράδια. Συνέχεια σε κίνηση. Και όπως είναι φυσικό καμία απόδειξη. Ούτε ταμειακές, ούτε POS και άλλες τέτοιες ανοησίες.
Αν έβλεπε ο τηλετρύφωνας τι εισέπρατταν οι αμαξάδες, θα έβγαζε πάλι μαλλιά (εκτός από αυτά που λέει). Αρκετές χιλιάδες ευρώ στο σύνολο της σεζόν αφορολόγητα.
Ωστόσο όσα μαλλιά κι αν βγάλει ο Αλεξιάδης θα πρέπει να κατανοήσει πως ούτε με POS, ούτε με διασταυρώσεις σε βάθος 15ετιας, facebook, instagram κ.ο.κ. θα λυθεί το πρόβλημα της φοροδιαφυγής.
Αυτή λύνεται με ένα τρόπο. Ένα ήπιο φορολογικό σύστημα (πχ ΦΠΑ 7% και όχι 24%) με χαμηλούς συντελεστές και ένα απλό κίνητρο ώστε ο πελάτης να τη ζητά. Βέβαια το ήπιο φορολογικό σύστημα προϋποθέτει ένα κράτος που δεν ταΐζει κομματικούς στρατούς και 45ρηδες να κάθονται.
Άσχετο, αλλά εσείς θα δίνατε ποτέ 3.400 δραχμές για μια σύντομη βόλτα;