Ενώ για το 2004 ουδείς γνωρίζει, το 1896 έγινε με ακρίβεια, που κάνει
να ωχριούν σημερινές πρακτικές και νοοτροπίες στη διαχείριση του
δημοσίου χρήματος!
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
Η έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο σε λίγες μέρες, φέρνουν στο νου μας τους δικούς μας του 2004 για τους οποίους δε μάθαμε ποτέ πόσο ακριβώς στοίχησαν στον ελληνικό λαό. Στην Ελλάδα, εδώ και αρκετά χρόνια, οι πολιτικοί μας θεωρούν περιττή πολυτέλεια να λογοδοτούν για το πού ξοδεύεται το Δημόσιο χρήμα. Μόνο στην τελευταία πενταετία μπήκαν στον κόπο, κι αυτό με απαίτηση των ξένων δανειστών μας, να βάλουν τάξη και να περιστείλουν σπατάλες και περιττές δαπάνες...
Όταν πήραμε το 1997 με ικεσίες την Ολυμπιάδα του 2004, πανηγυρίσαμε δεόντως που μας έδωσαν κάτι δικό μας… Και αρχίσαμε αμέσως να δημιουργούμε Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, στάδια, γήπεδα, γυμναστήρια, κολυμβητήρια, ολυμπιακά αυτοκίνητα, δρόμους με πληθώρα ολυμπιακών σημάτων, ολυμπιακό χωριό... Και φυσικά, το κόστος όλων αυτών των έργων τεντώθηκε σα λάστιχο και ξεπέρασε σε ορισμένες περιπτώσεις το πενταπλάσιο της αξίας που είχε προϋπολογισθεί, όπως το Κλειστό Γαλατσίου από 12 εκατ. έφτασε τα 60.6 εκατ. ευρώ! Έργα γεμάτα πολυτέλεια που σήμερα ερειπωμένα τα τρώει η εγκατάλειψη, η σκουριά, πέφτουν οι σοβάδες, ορισμένα καταρρέουν και σε πολλά τα υλικά τους έχουν λεηλατηθεί!
Κανένας φωστήρας δεν βγήκε να μας πει, πόσο κόστισαν τα Ολυμπιακά έργα. Μίλησαν κάποια στιγμή για 8 δις. ευρώ, μετά για 13 και κάποιοι άλλοι ανέβασαν το κόστος στα 25… Δεν ξέρεις τι να πιστέψεις. Σ’ αυτή τη χώρα οι υπεύθυνοι γίνονται γρήγορα ανεύθυνοι και μέμφονται για σκάνδαλα, διαφθορά και διασπάθιση του δημοσίου χρήματος τους αντίπαλους τους ! Και δυστυχώς, κανένας δεν λογοδοτεί και ούτε θα μάθουμε ποτέ ποιος φταίει…
Πάμε όμως τώρα σε μια άλλη εποχή, στο 1896, τότε που έγιναν στην Αθήνα οι Α΄ Ολυμπιακοί Αγώνες. Κοιτάξτε τι γινόταν τότε και κάντε συγκρίσεις με την σημερινή κατάσταση. Τότε υπήρχαν 9 Ολυμπιακές Επιτροπείες, στις οποίες μετείχαν βουλευτές, αξιωματικοί και άλλες προσωπικότητες. Η κυβέρνηση διέθεσε 400.000 δρχ για την κατασκευή ποδηλατοδρομίου στο Φάληρο και σκοπευτηρίου στην Καλλιθέα και τα έξοδα αυτά τα κάλυψε με την έκδοση αναμνηστικών γραμματοσήμων και μεταλλίων, ενώ τα λοιπά έξοδα καλύφθηκαν από εράνους στον απόδημο ελληνισμό ( 150.000 δρχ) και δωρεές, ανάμεσα στις οποίες ήταν και του Γεωργίου Αβέρωφ που έχτισε το Παναθηναϊκό Στάδιο.
Μεγάλη ήταν και η συνδρομή της Εκκλησίας, όπου εκτός από το παγκάρι για τα ορφανά και τους πτωχούς, υπήρχε κι ένα « δια την ενίσχυσιν της τελέσεως των Ολυμπιακών Αγώνων». Η Μητρόπολις Αθηνών μάζεψε και πρόσφερε 2.500 δρχ. η Μονή Δαφνίου 1.500, ο Άγιος Κωνσταντίνος 1.000 ενώ διάφορα ποσά συγκέντρωσαν άλλες εκκλησίες και Μοναστήρια, ακόμα και το Αγιον Όρος! Μεγάλα έσοδα υπήρξαν και από τα εισιτήρια. Κόπηκαν 311.540 σε τιμές: Α΄ θέση 25 δρχ. β΄ θέση 15 και 10 δρχ για τις 6 ημέρες στο Στάδιο. Τα υπόλοιπα εισιτήρια ήταν της μιας δραχμής.
Με την λήξη των Αγώνων και την αποχώρηση των ξένων, εκλήθησαν οι 9 Επιτροπείες και υπέβαλαν εκθέσεις με απολογισμό των εξόδων στον πρόεδρο της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων, διάδοχο Κωνσταντίνο. Τρείς Επιτροπείες ξόδεψαν επί πλέον του προϋπολογισμού ποσά, ήτοι: Η 4η Επιτροπεία Αθλητικών Ασκημάτων και Γυμναστικής (πρόεδρος Ιωάννης Φωκιανός) εξόδευσε 227 δρχ. Η 5η Επιτροπεία Ξιφασκίας, (πρόεδρος Μελέαγρος Αθανασίου 312 δρχ. Η 9η Επιτροπεία της Δεξιώσεως (πρόεδρος Ιφικράτης Κοκκίδης), 42 δρχ.
Τέσσερις Επιτροπείες είχαν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό: Η 2η Επιτροπεία Βολής ή Σκοποβολής (πρόεδρος ο πρίγκιπας Νικόλαος), η 6η Επιτροπεία Ποδηλατικών Αγώνων (πρόεδρος ο Νικόλαος Βάγκαλης), η 7η Αθλητικών Παιδιών (πρόεδρος ο Φερδινάνδος Σερπιέρης) και η 8η Επιτροπεία Παρασκευής και Ανακαινίσεως Σταδίου (πρόεδρος ο Αν. Θεοφιλάς). Δύο Επιτροπείες είχαν περίσσευμα. Η 1η Επιτροπεία Ναυτικών Αγώνων (πρόεδρος ο πρίγκιπας Γεώργιος είχε 2.864 δρχ. (κατετέθη στο Δημόσιο Ταμείο).
Θα σταθούμε στον αναλυτικό απολογισμό της 3ης Επιτροπείας Παρασκευής Αθλητών, της οποίας πρόεδρος ήταν ο βουλευτής Αττικοβοιωτίας Ανδρέας Ψύλλας, με γραμματέα τον καθηγητή και μετέπειτα πρωθυπουργό Σπυρίδωνα Λάμπρο. Είχε προϋπολογισμό 10.000 δρχ. εξόδευσε τις 5.601 δρχ. και 55 λεπτά. Επέστρεψε στο Δημόσιο Ταμείο 4.398 δρχ και 45 λεπτά! Ακρίβεια, ακόμα και στα λεπτά, σε μια απόδοση λογαριασμού που κάνει να ωχριούν σημερινές πρακτικές και νοοτροπίες στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος! Οι υπεύθυνοι του 2004 πότε θα κάνουν έναν τέτοιο απολογισμό;